Aklimatyzacja loszek pod kątem PRRSV. Czy istnieją różne strategie dla różnych regionów?

W pierwszym artykule z tej serii na temat PRRS, grupa lekarzy weterynarii z całego świata, z którą przeprowadziliśmy wywiady, uważała wirusa PRRS za czynnik przyczyniający się do wielu problemów, z jakimi borykają się na co dzień. Bez wyjątku każdy z nich opiera się na strategiach aklimatyzacji, aby dostosować system immunologiczny przychodzących loszek remontowych do gospodarstw swoich klientów. Strategie te stają się szczególnie ważne przy wysokich rocznych wskaźnikach remontu w dużych stadach produkcyjnych, gdzie loszki stanowią stosunkowo dużą część stada producyjnego. I jak mówi moja dobra przyjaciółka, dr Laura Batista, aklimatyzacja loszek jest numerem "bezdyskusyjnym" na liście działań do walki z tą chorobą. Kontrolowanie krążenia wirusa w naiwnej populacji loszek prowadzi do ogólnej stabilności stada i osiągnięcia głównego celu odstawienia prosiąt naiwnych pod kątem PRRS. W tym, drugim już, artykule opiszemy różne strategie aklimatyzacji wdrożone przez naszych czterech weterynarzy z Niemiec, Ameryki Północnej, Chin i Hiszpanii.

Byliśmy zainteresowani zrozumieniem ich standardowych protokołów. Na początek zapytaliśmy o status wirusa PRRS nowo przybyłych loszek. W Hiszpanii nierzadko zdarza się, że otrzymuje się wynik dodatni na przeciwciała przeciwko wirusowi PRRS. Vidal zauważył, że 50% ich systemu zarodowego otrzymuje seropozytywne loszki dla wirusa PRRS. Pomimo tego statusu, wszystkie loszki otrzymują żywą atenuowaną szczepionkę PRRS (MLV) po przyjeździe, a drugą iniekcję 4 tygodnie później w okresie aklimatyzacji. W Niemczech Böhne wyjaśnił, że większość producentów otrzymuje ujemne loszki, które są następnie szczepione PRRS MLV podczas aklimatyzacji. W Chinach Wang ma 2 bardzo różne scenariusze. Większość tradycyjnych rodzinnych gospodarstw rolnych nie ma możliwości otrzymania naiwnych loszek PRRS i nadal nie ma wiedzy na temat tego, jak ta sytuacja może wpłynąć na ich gospodarstwa. W większych systemach procesu aklimatyzacji jest przeprowadzany, a przyjeżdżające loszki powinny mieć status ujemny, jednak nie zawsze dostawa ujemnych loszek jest możliwa. Natomiast sytuacja w regionie Ameryki Północnej jest najbardziej spójna. Pitkin jest bardzo konkretny w tym pierwszym punkcie i stwierdza, że ​​posiadanie negatywnego źródła loszek jest koniecznością i nikt nawet nie rozważa wprowadzenia do stada pozytywnych loszek remontowych.

Wszyscy czterej lekarze weterynarii zgodzili się, że najczęstszą strategią jest posiadanie na miejscu pomieszczeń do aklimatyzacji (Fot. 1). Obiekty te mogą być połączone lub odłączone od głównego obiektu z ograniczonym lub nieograniczonym dostępem personelu, ale w jakiś sposób oddzielając loszki w celu kwarantanny (nie zawsze) i okresu aklimatyzacji. Pitkin wyjaśnił, że chociaż aklimatyzacja na miejscu może zwiększyć ryzyko dla gospodarstwa reprodukcyjnego, łatwiej jest ją nadzorować i kontrolować w porównaniu do obiektu poza terenem fermy. Zauważyła, że ​​obecność "innych farm w pobliżu kwarantanny poza terenem fermy, będzie potencjalnym ryzykiem dla obiektu z loszkami, a to trudniejsze do kontrolowania. Więc gdy pomieszczenie do kwarantanny jest blisko, możesz przynajmniej lepiej kontrolować to ryzyko. " Wyjaśniła również, że pracownicy fermy mają tendencję do dostosowywania swoich protokołów bezpieczeństwa biologicznego do tego, czy loszki są poddawane kwarantannie lub aklimatyzowane po przybyciu każdej grupy loszek. Podczas kwarantanny personel zawsze zakłada, że ​​przychodząca grupa zwierząt ma niższy status zdrowia, w wyniku czego protokoły bezpieczeństwa biologicznego zostaną zmienione w celu ochrony głównego stada. Podczas aklimatyzacji personel generalnie uważa, że zwierzęta mają taki sam status zdrowotny jak główne stado locy i mają tendencję do mniejszej restrykcji w bioasekuracji.

Czy rolnicy preferują pozyskiwanie własnych loszek, czy kupowanie ich z zewnątrz? Wang odpowiedział, że większość chińskich rolników kupuje swoje loszki z zewnątrz. Böhne zauważył, że podczas gdy większość producentów kupuje loszki z zewnątrz, w Niemczech istnieją obszary o stosunkowo niewielkim rozmiarze ferm, gdzie rolnicy samodzielnie pozyskują własne loszki ze względów bezpieczeństwa biologicznego. Vall Companys, grupa, z którą Vidal pracował przez ostatnie 16 lat, ma sektory z loszkami poza fermą macierzystą, które działają na zasadzie all-in-all-out. Miejsca te są przeznaczone do hodowania loszek, a w wieku 22 tygodni zostają przeniesione do ferm z aklimatyzacją w izolacji, tuż obok gospodarstwa loch. Takie podejście do zarządzania znacząco przyczynia się do ogólnej bioasekuracji systemu. Pitkin wyjaśnił, że takie podejście jest coraz powszechniejsze w Ameryce Północnej i że jest zwykle wykonywane przez systemy produkcyjne, które mają własne wewnętrzne farmy zarodowe (często określane jako grupy użytkowników), które wysyłają loszki do innych gospodarstw w ramach ich własnej grupy.

W oparciu o odpowiedzi na poprzednie pytania byliśmy bardzo zainteresowani zrozumieniem preferowanego procesu ekspozycji, a także preferowanego rodzaju wirusa do ekspozycji (tj. zmodyfikowana żywa szczepionka (MLV) w porównaniu z inokulacją żywego wirusa terenowego (LVI)) w standardowym procesie aklimatyzacji. Vidal i Böhne, nasi europejscy przedstawiciele, zdecydowanie preferowali użycie MLV do aklimatyzacji loszek. Z drugiej strony Pitkin i Wang mieli więcej doświadczenia z LVI. Pitkin szacuje, że około 40% północnoamerykańskich rolników używa LVI w swoich stadach. Producenci często czują się bardziej pewni tego podejścia, szczególnie gdy wirus szczepionkowy nie wydaje się być podobny do wirusa, jakiego mają w swoim stadzie. "Inokulacja wirusem była powszechniejsza, jest to decyzja zależna od lekarza, jednak trend zmierza w stronę używania MLV" - powiedział Pitkin. Wang rozróżnia typy gospodarstw: gospodarstwa z pomieszczeniami dla loszek poza fermą mają tendencję do używania LVI, podczas gdy gospodarstwa z loszkami remontowym na miejscu zwykle stosują szczepionkę MLV. Na decyzję o skorzystaniu z opcji MLV lub LVI ma również wpływ protokół adaptacyjny i harmonogram, a temat ten będzie przedmiotem naszego następnego artykułu z tej serii.