Aktualne informacje na temat chorób związanych z PCV2: objawy kliniczne, rozpoznawanie i zwalczanie.

Cirkowiroza świń, czy też jak ostatnio zaproponowano, wielonarządowa choroba związana z PCV2 (PCV2-SD), jest stosunkowo nową chorobą opisana po raz pierwszy w Kanadzie w 1996 roku przez dr Johna Hardinga i dr Edwarda Clarka. Badania retrospektywne wykazały jednak, że zakażenia tym wirusem występowały w Niemczech już w 1962 roku a chorobę obserwowano w Europie od połowy lat 80-tych XX wieku.

Tabela 1. Choroby związane z PCV2: terminologia obecna i dawniejsza oraz kryteria diagnostyczne.

* PDNS jest wiązany z PCV2 chociaż jest uważany za chorobę immunologiczną a jej etiologia nie została dotyczczas wyjaśniona.

PCV2-SD jest uważana za chorobę o wieloczynnikowej etiologii atakującą warchlaki i tuczniki, które wykazują obniżone przyrosty i różną zachorowalność i śmiertelność. Znaczenie choroby zostało szybko rozpoznane ze względu na jej globalne rozprzestrzenienie w krótkim czasie oraz duży wpływ jaki miała na produkcję świń. W ciągu ostatnich 16 lat zdobyliśmy dużą wiedzę o PCV2-SD i PCV2, który jak się okazało jest związany z innymi chorobami (choroby związane z PCV2 - PCVD) (Tabela 1). Pojawianie się na rynkach od 2004 szczepionek przeciw PCV2 przyczyniło się do rozpoznania tych chorób ze względu na wyjątkowo dobre wyniki ich stosowania wykraczające poza spodziewane efekty w zakresie wydajności produkcji trzody chlewnej. Chociaż więc PCV2-SD w swoim czasie była najważniejszą i najlepiej znaną chorobą związana z PCV2, obecnie uważa się, że wirus może mieć negatywny wpływ na wyniki produkcji na wszystkich etapach. Świadomość tego jaki wpływ mają zakażenia subkliniczne PCV2 (PCV2-SI) jest więc szczególnie ważna ponieważ jest to najpowszechniej występująca forma infekcji tym wirusem, i której wpływ na produkcję może być zmierzony dopiero po wprowadzeniu szczepień przeciw PCV2. Innym ostatnio rozpoznanym objawem związanym z PCV2 są zaburzenia rozrodcze (PCV2-RD), których obraz zależy od chwili zakażenia (Tabela 2).

Tabela 2. Zaburzenia rozrodcze związane z zakażeniem PCV2 w różnych okresach ciąży.

Obecnie PCV2-SD uważa się za chorobę łatwą do zwalczania przez stosowanie szczepień. Stosowanie szczepień okazało się korzystne również w przypadku PCV2-SI i PCV2-RD. Obecnie szczepienia przeciw PCV2 są szeroko stosowane. W każdym przypadku rozważając wprowadzenie szczepień musimy określić nasze oczekiwania w zakresie efektów zwalczania PCVD jak i efektu ekonomicznego. Planując program szczepień musimy pamiętać o różnych formach PCVD jak i o współistnieniu innych chorób i zakażeń, i konieczności stosowania profilaktyki swoistej przeciw nim.

Dzisiaj szczepionki sa uważane za efektywne narzędzie zwalczania PCV2-SD jak i PCV2-SI i PCV2-RD. Należy jednak pamiętać o innych narzędziach zwalczania, jak higiena, bioasekuracja i zwalczanie chorób potencjonujących efekt zakażenia PCV2. Należy również pamiętać o cechach wrodzonych świń, które mogą wpływać na obraz infekcji jak cechy genetyczne lub płeć. Wiadomo bowiem, że PCV2-SD występuje częściej u kastrowanych samców niż samic.