Co wiemy o infekcji Salmonella u prosiąt odsadzonych?

Chociaż przeprowadzono wiele badań eksperymentalnych zakażeń Salmonellą u prosiąt, w rzeczywistości niewiele jest badań terenowych, w których oceniano występowanie i dynamikę tego zakażenia w okresie laktacji. Jest to zrozumiałe, ponieważ aby właściwie określić poziomy zakażeń w populacji prosiąt, duża liczba zwierząt musiałaby zostać uśmiercona i przekazana do laboratorium, ponieważ kolonizacja bakterii musi zostać zbadana w narządach docelowych, takich jak migdałki, i węzły chłonne jelita krętego i krezki. W wielu krajach uśmiercanie takich młodych zwierząt w celu oceny tego aspektu byłoby nieetyczne, a także dość kosztowne. Dlatego wiele dotychczas opublikowanych badań opiera się wyłącznie na analizie rozpowszechnienia siewstwa, tj. obecności Salmonelli w kale.

Badania te sugerują, że odsetek prosiąt ssących, które wydalają Salmonellę, jest na ogół niski (od 0% do 10%), co ogólnie wiąże się z wysokim poziomem matczynych immunoglobulin (siarowych), chroniących przed infekcją i wyższymi poziomami bezpieczeństwa biologicznego w gospodarstwie loch. Przyczynia się to do tego, że salmonelloza nie jest uważana za poważną chorobę na tym etapie produkcji, a implikacje jej infekcji w późniejszych stadiach (przejście i tucz) zostały mało zbadane.

Wszystkie te badania opierają się jednak głównie na analizie niewielkiej ilości odchodów uzyskanych z wymazów z odbytu. Dobrze wiadomo, że wrażliwość wyników bakteriologicznych próbek kału od zwierząt bezobjawowych jest bezpośrednio związana z ilością użytego kału, więc jest bardzo prawdopodobne, że badania te nie doszacowały prawdziwej częstości występowania Salmonelli u tych zwierząt. Ponadto brak wysiewania niekoniecznie dowodzi, że zwierzę nie jest zarażone, ponieważ u zarażonych świń dobrze udokumentowano, że siewstwo jest okresowe.

W Hiszpanii fakt istnienia rzeźni specjalizujących się w uboju prosiąt przeznaczonych do spożycia (specjalność tamtejszej kuchni) przez ludzi stanowi doskonałą okazję do szczegółowego zbadania zakażenia Salmonella u prosiąt odsadzonych od lochy bez uprzednich wspomnianych wad etycznych i kosztów ekonomicznych. W ten sposób nasz zespół badał częstość występowania zakażeń Salmonella i jej wysiewania w populacji 495 niedawno odsadzonych prosiąt (w wieku około 4 tygodni) z 5 gospodarstw hodowlanych GP, które były serologicznie pozytywne pod względem Salmonelli. A wyniki były zaskakujące ...

36% prosiąt było zarażonych (kolonizacja krezkowych węzłów chłonnych), a podobny odsetek (35%) wysiewał bakterie. Głównymi wysiewającymi były oczywiście zainfekowane prosięta (70%). Nie jest to zaskakujące, ponieważ biorąc pod uwagę wiek prosiąt, można oczekiwać, że były to pierwotne infekcje, a w tej sytuacji najłatwiej jest wykryć siewstwo. Wyniki te, wraz z faktem, że nie wykazały klinicznych objawów choroby, podkreśliły aktywną rolę prosiąt w utrzymywaniu infekcji w tych gospodarstwach.

Główne serotypy znalezione u prosiąt obejmowały jednofazowy wariant S. Typhimurium (35,4%), S. Rissen (17,1%), S. Derby (10,9%) i S. Bovismorbificans (10,3%). U większości zarażonych zwierząt (72,8%) ten sam serotyp znaleziono w krezkowych węzłach chłonnych i kale. Serotypy te pokrywały się z serotypami wydalonymi przez lochy obecne w gospodarstwie w tym samym czasie co prosięta. W rzeczywistości 89% serotypów zidentyfikowanych u macior było obecnych u prosiąt. Dalsza analiza genetyczna za pomocą elektroforezy żelowej w polu pulsacyjnym (PFGE) szczepów Salmonella izolowanych zarówno od prosiąt, jak i macior wykazała, że istnieje wysoka korelacja genetyczna (> 90%) w 75% porównań, co sugeruje krążenie szczepów Salmonella między lochami i prosiętami.

Próbki soku mięsnego od prosiąt były również analizowane w celu ilościowego określenia poziomów swoistych przeciwciał przeciwko Salmonelli. Głównym ustaleniem było to, że wartości testu ELISA (mierzone jako procentowa gęstość optyczna -% OD) były znacznie wyższe w próbkach od niezainfekowanych prosiąt niż u zainfekowanych (mediana% OD odpowiednio 17,3 i 12,0; P = 0,002). Biorąc pod uwagę, że w tym wieku jedyne przeciwciała obecne u prosiąt są pochodzenia matczynego, wynik ten sugerowałby, że siara od macior może mieć działanie ochronne. Dlatego zapewnienie odpowiedniej dawki siary w ciągu pierwszych kilku godzin życia może być podstawową strategią zapobiegania zakażeniu Salmonella podczas laktacji. Podniesienie jakości siary (tj. ilości immunoglobulin) przez szczepienie macior przed porodem należy również uznać za kolejną możliwą strategię, chociaż konieczne byłyby badania w celu potwierdzenia tej tezy.

Podsumowując, wyniki tych prac sugerują, że częstość występowania zakażenia Salmonella u prosiąt w okresie laktacji z gospodarstw seropozytywnych jest z pewnością znacznie wyższa niż oczekiwano. Może to wpłynąć na etap odchowywania, zwłaszcza teraz, gdy eliminuje się zapobiegawcze antybiotyki, na które Salmonella była bardzo wrażliwa (np. kolistyna). Zapewnienie, że prosięta przyjmują wystarczającą ilość siary, wraz ze strategiami, które pomagają zmniejszyć wydalanie bakterii u macior (np. stosowanie niektórych dodatków paszowych, takich jak kwasy organiczne, prebiotyki itp. lub szczepienie macior), prawdopodobnie doprowadzi do lepszej kontroli zakażeń Salmonella podczas produkcji. Potrzebne są jednak dalsze badania.