Grubość słoniny u loszek w późnej ciąży a rozwój gruczołu mlekowego i wzrost prosiąt

Komentowany artykuł

Comparative study on the relations between backfat thickness in late-pregnant gilts, mammary development and piglet growth. C. Farmer, J.-P. Martineau, S. Méthot and D. Bussières. Transl. Anim. Sci. 2017.1:154–159 doi:10.2527/tas2017.0018

Przeczytaj podsumowanie artykułu

Komentarz

Grubość słoniny (BF) jest parametrem, który jest rutynowo mierzony na wielu fermach loch, a monitorowanie tego, jak zmienia się w całym cyklu produkcyjnym, można interpretować jako wskaźnik mobilizacji lub odzyskiwania rezerw organizmu. Grubość słoniny mierzy się zwykle przynajmniej przy odsadzeniu / kryciu, po sprawdzeniu ciąży i po wejściu do kojca porodowego.

Wiadomo, że lochy kończące laktację z bardzo niskim lub bardzo wysokim BF mogą mieć problemy z rozrodem, a następnie rodzą i odchowują mniej liczne mioty.

Pomiar BF po pozytywnym sprawdzeniu ciąży jest szczególnie ważnym czynnikiem przy podejmowaniu decyzji o grupowaniu świń w gospodarstwach, w których nie można loch karmić indywidualnie.

Jeśli BF jest za duży w późnym okresie ciąży, może wpływać na przebieg porodu i zmniejszać zarówno spożycie paszy, jak i wzrost prosiąt podczas laktacji. Ponadto jest to szczególnie ważne przy pierworódkach, ponieważ BF wiąże się z długowiecznością lochy; loszki o pewnym zakresie BF mają większą liczbę cykli produkcyjnych. Niektórzy autorzy sugerują, że idealny zakres BF dla loszek wynosi między 16 a 20 mm chociaż zakres ten może się różnić i jest wyraźnie zależny od genetyki. Z drugiej strony, grubość BF w okresie okołoporodowym wydaje się być związana z rozwojem gruczołów mlekowych i potencjałem produkcji mleka, szczególnie u macior pierworódek.

Ta praca jest badaniem obserwacyjnym, które obejmuje ponad 350 macior pierworódek (LDxLW, inseminowanych nasieniem Duroc), 182 z gospodarstwa komercyjnych (wydajność mleczna) i 171 z eksperymentalnych badań przeprowadzonych w centrum badawczym (rozwój gruczołu mlekowego).

Wyniki wskazują, że większe BF w późnym okresie ciąży macior pierworódek ma tendencję do zwiększania przyrostu masy miotu, ze względu na wyższą produkcję mleka związaną prawdopodobnie z lepszym rozwojem i przygotowaniem gruczołu mlekowego. Jednak biorąc pod uwagę, że poprawa przyrostu masy prosiąt jest niewielka (8,5%), grubsze lochy tracą więcej BF przy tej samej żywej wadze, i że najlepsza korelacja między BF a parametrami mierzonymi w wymieniu występuje w tkance nieparenchymalnej, autorzy zalecają utrzymywanie u loszek pod koniec ciąży BF w zakresie od 15 do 26 mm.

W praktyce osiągnięcie maksymalnej produktywności wymaga aby lochy po odsadzeniu weszły w ruję. Im wyższa produkcja mleka, tym większy wzrost prosiąt. Lepsze jest wówczas także tłumienie czynności jajników podczas laktacji, owulacja i pojawienie się rui po odsadzeniu. Im lepsza jest owulacja, tym łatwiej jest uzyskać skuteczne krycie i więcej prosiąt w kolejnym miocie. Akceptując tę tezę, kluczem do osiągnięcia dobrych poziomów produkcji jest maksymalizacja produkcji mleka. Wśród zwierząt gospodarskich to koza ma idealne wymiona z małą ilością tkanki tłuszczowej, co prowadzi do bardzo wysokiej produkcji mleka przy wyjątkowo szczupłej sylwetce. Mając to na uwadze i biorąc pod uwagę ewolucję macior w ostatnich dziesięcioleciach, można wywnioskować, że lochy szczuplejsze są bardziej wydajne. Jednak w przypadku bardzo chudych macior margines błędu w mobilizacji rezerw organizmu podczas laktacji jest bardzo mały, a ryzyko nadmiernej utraty tkanki może zagrozić nie wykazaniem rui po odsadzeniu, a nawet zaszkodzić ich produkcyjności w dalszym życiu. Niewątpliwie, we współczesnych programach BF (stosowany jako wskaźnik ich bilansu energetycznego) stracił swoje znaczenie jako wskaźnik rezerw ciała lochy na rzecz chudej tkanki, którąą najlepiej reprezentuje LW (masa ciała) lochy. Jednak w przypadku całego stada, a zwłaszcza macior pierworódek, BF jest nadal ważnym i bardzo przydatnym parametrem do oceny stanu rezerw organizmu; między innymi dlatego, że obecnie łatwiej jest go zmierzyć niż LW w warunkach terenowych.

Podsumowanie komentowanego artykułu Comparative study on the relations between backfat thickness in late-pregnant gilts, mammary development and piglet growth. C. Farmer, J.-P. Martineau, S. Méthot and D. Bussières. Transl. Anim. Sci. 2017.1:154–159 doi:10.2527/tas2017.0018 Metody: Potencjalny związek między stanem ciała loszek w późnej ciąży a przyrostem miotu miotu, a także rozwojem gruczołów mlekowych zbadano na podstawie 2 zestawów danych. Loszki ze stada podstawowego (część 1, n = 182) lub z serii badań dotyczących rozwoju gruczołu mlekowego (część 2, n = 172) podzielono na 3 grupy według grubości słoniny (BF) w 110 dniu ciąży. Kategoryzacja grupowa była podobna dla części 1 i 2 badania i była następująca: niska (LOW), 13,6 ± 1,6 mm (średnia ± SD); średni (MED), 17,6 ± 1,0 mm (średnia ± SD); i wysokie BF (WYSOKA), 21,8 ± 1,8 mm (średnia ± SD) dla Części 1, i NISKA, 14,2 ± 1,3 mm (średnia ± SD); MED, 18,1 ± 1,0 mm (średnia ± SD) i WYSOKA 23,4 ± 2,6 mm (średnia ± SD) dla części 2. Wpływ grupy BF na przyrost masy ciała prosiąt (część 1) lub na różne cechy gruczołu mlekowego (część 2) zostały określone przy użyciu ANOVA. Wyniki: Mioty z loch HIGH miały tendencję do większego wzrostu BW w laktacji niż u loch z LOW (P <0,10). Lochy z HIGH BF miały więcej sutkowej tkanki miąższowej i więcej białka całkowitego i całkowitego DNA niż lochy MED i LOW (P <0,05), co prowadziło do większej całkowitej zawartości białka i całkowitej zawartości DNA (P <0,05). Istniały silne dodatnie korelacje (P <0,0001) między masą miąższową a całkowitym białkiem, całkowitym DNA i całkowitym RNA. Wnioski: Wyniki sugerują, że korzystne jest dla macior pierworódek posiadanie większego BF (tj. Od 20 do 26 mm) pod koniec ciąży, aby osiągnąć optymalny rozwój gruczołów mlekowych i większy przyrost miotu w późniejszej laktacji.