Jak ograniczyć występowanie mało licznych miotów u świń?

Głównym punktem wyjścia do osiągnięcia dobrych wyników produkcyjnych jest niewątpliwie liczba żywo urodzonych prosiąt (BA - born alive). Wraz z postępem w selekcji loch hiperplennych, w ostatnich latach poprawiła się również liczba BA. Jeśli jednak przeanalizujemy dane na naszych fermach, możemy zauważyć, że istnieje pewna liczba loch, które rodzą poniżej 10 żywych prosiąt. Takie mioty wpływa negatywnie na średnią produkcję BA w gospodarstwie, obniżając z kolei przyszłą wydajność odsadzeniową.

W celu uzyskania dokładniejszej wiedzy na temat tego typu miotów, przeanalizowaliśmy 1120603 porodów w latach 2018-2019, uzyskanych z bazy danych PigCHAMP Pro Europa. Pierwszą rzeczą, jaką zaobserwowaliśmy (ryc. 1), jest to, że mioty z niższą żywą produkcją urodzoną (prosięta BA≤9) stanowią 11,4% wszystkich analizowanych miotów.

Po zweryfikowaniu częstości występowania tych „małych miotów” przystępujemy do badania ich występowania według liczby porodów loch. Rysunek 2 pokazuje, że lochy które miały 7 lub więcej porodów wytwarzają najwyższy odsetek małych miotów, następną grupą są loszki. W przypadku macior z 7 lub więcej porodami jest prawdopodobne, że zarówno spadek plenności, jak i wzrost odsetka martwych urodzeń działają jako czynnik ograniczający produkcję BA. Z drugiej strony należy pamiętać, że niska produkcja BA u loszki wpływa na późniejszą wydajność lochy (Lida i in., 2015); stąd należy znaczenie minimalizowania liczbę loszek o niskiej produkcji BA.

Kolejnym czynnikiem wpływającym na występowanie mniejszych miotów jest sezonowość. Rysunek 3 przedstawia rozmieszczenie martwo urodzonych prosiąt (SB-stillborn piglets) i odsetek małych miotów w ciągu roku. Podczas gdy wartości SB, mierzone jako procent wszystkich urodzonych (TB-total born), pokazują wyższe odsetki w miesiącach letnich (czerwiec, lipiec i sierpień na półkuli północnej), mniejsza liczebność miotów ma tendencję do zwiększania się w listopadzie, grudniu i styczniu (późną jesienią / miesiące zimowe na półkuli północnej).

Zgodnie z poprzednim wykresem, procentowy wzrost mniejszych liczebności miotów w miesiącach zimowych nie byłby związany z większą częstością występowania martwych urodzeń, ponieważ są one wyższe latem. Ponieważ ograniczenie produkcji BA nie byłoby spowodowane rzekomym wąskim gardłem ze strony SB, musimy przyjrzeć się płodności. Rycina 4 przedstawia plenność zarówno w małych, jak i innych miotach. W miotach poniżej 10 BA uzyskana plenność jest wyraźnie niższa niż wykazywana przez mioty o 10 lub więcej BA. To wskazywałoby, że przyczyną tych miotów poniżej 10 BA jest zasadniczo fakt, że są to mioty o niskiej plenności, a nie negatywne skutki spowodowane wysokim odsetkiem SB i / lub mumifikacji płodów.

Aby zminimalizować wpływ mało licznych miotów, które wydają się częściej występować głównie w listopadzie i grudniu (miesiące późnej jesieni / zimy na półkuli północnej), musimy zwrócić uwagę na miesiące letnie, ponieważ wtedy następuje ich krycie. W miesiącach letnich lochy przejawiają problemy z pobieraniem odpowiedniej ilości paszy w okresie laktacji, co ma bezpośredni wpływ na niższą jakość pęcherzyków (Prunier i Quesnel, 2000); w konsekwencji przekłada się to na mniejsze mioty w przyszłości. Te i inne aspekty związane z wpływem spożycia paszy podczas okresu prośności na różne parametry produkcyjne zostaną omówione w kolejnych artykułach.

Dlatego niezwykle ważne jest, aby zachować szczególną ostrożność na dzienne pobranie paszy w okresie laktacji przez stosowanie precyzyjnych systemów żywienia. Tego typu systemy są w stanie dostosować się do wymagań loch w dowolnym momencie, minimalizując negatywny wpływ wywołany wpływem sezonowości; a zatem polepszenie wszystkich czynników warunkujących reprodukcję, które będą miały wpływ na cechy miotów uzyskanych przy następnym porodzie.