Zarządzanie karmieniem w okresie laktacji w znacznym stopniu determinuje powodzenie kolejnego cyklu (II). Czynniki związane z całkowitym spożyciem i powiązane wzorce

Poprzedni artykuł rozpoczęliśmy od wskazania wyjątkowej wydajności, jaką nowoczesne lochy mogą osiągnąć w laktacji, o ile ich potrzeby są zaspokojone, a ich kondycja zdrowotna jest dobra. Według danych INRA z 2017 r., przyrost miotu waha się od 2,5 do 3,0 kg dziennie, a liczba ta może osiągnąć nawet 3,5 kg dziennie, zgodnie z niektórymi indywidualnymi wypowiedziami otrzymanymi niedawno od argentyńskich producentów. Wysiłek metaboliczny lochy w okresie laktacji jest nadzwyczaj wysoki, ponieważ wiąże się z generowaniem 3 razy większego przyrostu dziennego niż u tucznika. Wszystko to prowadzi do produkcji miotów ważących ponad 100 kg przy odsadzeniu, w zależności od wieku odsadzenia, i generujących jedną trzecią masy ciała lochy w ciągu około 25 dni.

Wysiłek ten nie jest bezkosztowy i zależy od kilku istotnych zmiennych, które mogą znacznie zmniejszyć jego potencjał, jak wykazano w gospodarstwach komercyjnych. Ponadto wysiłek ten wpływa na wydajność lochy nie tylko w bieżącym cyklu, ale także przez resztę jej produktywnego życia, które może zostać znacznie skrócone.

Podczas gdy znaczący wpływ zdrowia na wydajność jest powszechnie uznawany i wykracza poza zakres tego artykułu, dokonamy przeglądu, w oparciu o aktualne dane, ilościowego wpływu niektórych innych najistotniejszych czynników wpływających na lochy w tej fazie. Dwa badania przeprowadzone przez tego samego autora (Koketsu, Y.) dotyczyły wpływu całkowitego spożycia i związanych z nim wzorców (Koketsu, 1996, Rodriguez, 2023). Co ciekawe, chociaż dzieli je 27 lat, dochodzą do bardzo podobnych wniosków z pewnymi bardzo cennymi różnicami „ewolucyjnymi” w rozwoju zachowania loch w tym okresie.

Oba badania koncentrują się na wzorcach spożycia paszy przez lochy w okresie laktacji i wykorzystują techniki uczenia maszynowego do klasyfikacji wzorców spożycia paszy, stwierdzając, że są one związane z wydajnością reprodukcyjną. Jednym z najbardziej interesujących punktów, w którym oba badania zgadzają się bardzo dokładnie, jest to, że tylko 55% loch podąża za teoretycznie oczekiwanym optymalnym wzorcem (tym zwykle sugerowanym przez firmy genetyczne), jak pokazano na rysunku 1 (oś y pokazuje średnią ilość kg spożywanych dziennie; oś x pokazuje dzień przed porodem/laktacją).

Innymi słowy, prawie połowa loch wymaga szczególnej uwagi podczas laktacji, ponieważ mają one tendencję do odbiegania od idealnego spożycia, zwłaszcza młode lochy. Do tej pory wykrycie tych odchyleń było niemożliwe w praktyce, ponieważ pasza była po prostu podawana lochom (zwykle 2-3 razy dziennie i bez regularnego zbierania resztek). Autorzy dalej opisują pięć innych wzorców spożycia związanych z różnym stopniem ryzyka dla wydajności produkcyjnej lochy i prosiąt ( Ryc. 2).

Niektóre ze zmienionych wzorców pobierania pokarmu przez lochę w okresie laktacji można zobaczyć poniżej:

Jakie są decydujące czynniki związane z pobraniem paszy przez lochy karmiące? Zgodnie z modelem regresji wielokrotnej zastosowanym w naszej bazie danych, są to:

• Przebyte porody: lochy o niższej liczbie przebytych porodów spożywają mniej paszy i są bardziej narażone na spadek spożycia paszy. Efekt ten jest często obserwowany u loch pierwiastek, których żywienie jest szczególnie wymagające. Należy pamiętać, że zgodnie z danymi INRA, spożycie paszy przez lochy pierwiastki pokrywa tylko 70% ich zapotrzebowania w najlepszym przypadku, ponieważ zwierzę wciąż rośnie, w porównaniu do 80% u loch wieloródek.
• Masa odsadzeniowa prosiąt: im wyższe spożycie, tym wyższa masa odsadzeniowa prosiąt.
• Temperatura w porodówce: wysoka średnia temperatura wiąże się z niższym pobraniem.
• Efekt gospodarstwa: stwierdzono znaczne różnice w spożyciu między gospodarstwami, co sugeruje silny wpływ zarządzania gospodarstwem i zdrowia.

Oprócz tego, drugie badanie, wykorzystujące algorytm grupowania PAM (partycja wokół medoidów), ocenia wpływ spadku spożycia loch karmiących i wskazuje, że niskie spożycie podczas całej lub części laktacji, a zwłaszcza w pierwszym tygodniu, jest często związane z niższym wskaźnikiem oproszeń w następnej ciąży, wyższą śmiertelnością przed odsadzeniem i dłuższym odstępem między odsadzeniem a kryciem. Jest to zgodne z opisem niektórych autorów, że karmienie poniżej wymaganych poziomów może wpływać na wzrost i dojrzewanie pęcherzyków, szczególnie w fazie przedowulacyjnej i różnicowania (Koketsu, 1996).

Niektóre systemy żywienia w porodówkach oferują monitorowanie spożycia w czasie rzeczywistym i mogą szybko i skutecznie reagować na te odchylenia (ryc. 3).

Ryc. 3. Dzienne spożycie i jego rozkład.

Niebieskie kolory wskazują procent spożycia w porównaniu do oczekiwanego w każdym z sześciu okien karmienia w ciągu dnia. Prawa kolumna wskazuje średnią dla danego dnia.

Nowoczesne systemy dostarczają wysokiej jakości informacji w samym pomieszczeniu porodowym, ostrzegając o odchyleniach w czasie rzeczywistym. Ilustracja 1 przedstawia przykładowy ekran ze stanowiskiem 1302 zajętym przez lochę 663, z zimową krzywą wieloródki z 28-dniową laktacją, która przy drugim karmieniu w ciągu dnia o godzinie 9:53 zjadła już 4,064 kg, co stanowi 119,95% oczekiwanego spożycia do tej pory.

Niniejszy artykuł podkreśla znaczenie identyfikacji i zarządzania czynnikami ryzyka wpływającymi na spożycie paszy w okresie laktacji oraz szybkiego reagowania na wszelkie odchylenia w celu poprawy wydajności reprodukcyjnej loch zarówno w bieżącym cyklu, jak i w kolejnych.