Diagnostyka laboratoryjna: zespół rozrodczo-oddechowy świń (PRRS)

Dostępne testy

Reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR)

• Wykrywa obecność określonej sekwencji wirusowego kwasu nukleinowego (RNA).
• Rodzaje próbek: tkanki, krew pełna, surowica, płyny ustne itp.
• Zalety:
  • Oddzielne startery są używane do wykrywania PRRS typu 1 (europejski) i typu 2 (północnoamerykański) w tej samej próbce w tym samym czasie.
  • Bardzo wysoka czułość (umożliwia wykrycie niewielkich ilości wirusa).
  • Wczesne wykrycie - ostre przypadki powinny być pozytywne.
  • Można stosować wiele różnych typów próbek (tkanka, krew, surowica, płyny ustne itp.).
  • Umiarkowany koszt:
    • Często umożliwia połączenie (pulowanie) 5 próbek surowicy lub tkanek w celu obniżenia kosztów przy jednoczesnej minimalizacji utraty czułości.
    • Zwykle nie należy pulować płynów ustnych ze względu na spodziewane wyższe wartości Ct (niższe stężenia wirusa), co może skutkować znaczną utratą wrażliwości.
• Zalety:
  • Laboratorium musi okresowo aktualizować startery, aby uniknąć fałszywie ujemnych wyników.
    • Należy zaktualizować startery dla PRRS typu 1 i 2.
  • Do odróżnienia wirusa szczepionkowego od infekcji wirusem terenowym potrzebne jest sekwencjonowanie.

Test immunoenzymatyczny (ELISA)

• Wykrywa obecność przeciwciał.
• Typy próbek: surowica lub płyny ustne (niektóre zestawy).
• Zalety:
  • Większość wykrywa przeciwciała zarówno dla PRRS typu 1, jak i typu 2.
  • Zwierzęta pozostają dodatnie przez kilka miesięcy (3-12 miesięcy).
  • Może być stosowany w przypadkach przewlekłych.
• Wady:
  • Wykryte specyficzne przeciwciała i czas wykrycia mogą się nieznacznie różnić między różnymi dostępnymi zestawami komercyjnymi.
  • Zwierzęta stają się seropozytywne po 7 do 10 dniach od zakażenia.
  • Nie można odróżnić przeciwciał matczynych od pozakaźnych.
  • Nie można odróżnić zakażenia szczepionką od wirusa terenowego.

Immunohistochemia (IHC)

• Wykrywa obecność antygenu wirusowego.
• Typy próbek: tkanki.
• Zalety:
  • Wykrywa wirusa w miejscu zmian (dobry dowód związku przyczynowego).
  • Potrafi zidentyfikować małe, średnie i duże ilości obecnego wirusa.
• Wady:
  • Należy dostarczyć odpowiednią próbkę tkanki.
  • Wymaga obecności znacznie większej liczby wirusów niż PCR.
  • Ocena tylko małe próbki tkanki.

Sekwencjonowanie genetyczne

• Sekwencje genetyczne kwasów nukleinowych wirusa(RNA).
• Rodzaje próbek: tkanki, krew pełna, surowica, płyny ustne itp.
• Zalety:
  • Pozwala odróżnić wirusa terenowego od szczepionkowego.
  • Może pomóc w odróżnieniu nowych wirusów od istniejących lub historycznych szczepów wirusów.
• Wady:
  • Wysoki koszt.
  • Często jest sekwencjonowana tylko sekwencja ORF5, która ma 600 z ~ 15 000 par zasad.
  • Próbki z wysokimi wartościami CT> 34 są zwykle trudniejsze do sekwencjonowania.

Tabela 1: Sukces sekwencjonowania w laboratorium diagnostyki weterynaryjnej Iowa State University na podstawie wartości progowych cyklu PCR (Ct) PRRS z próbek płynu ustnego. Tabela autorstwa Chrisa Rademachera i wsp. 2016.

Test pośredni przeciwciał fluorescencyjnych (IFA)

• Wykrywa obecność przeciwciał.
• Typy próbek: surowica.
• Zalety:
  • Wraz z testem PCR może służyć jako test potwierdzający dla nieoczekiwanie dodatnich próbek ELISA.
    

    

• Wady:
  • Niewykonalne dla dużej liczby próbek.
  • Na wyniki wpływ ma izolat wirusa użyty do testu.
  • Niezawodność w dużym stopniu zależy od umiejętności technika.

Interpretacja wyników

PCR

• Dodatni – wirus jest obecny / krąży na fermie, wysoce wskazując na związek przyczynowy, zwłaszcza przy niższych wartościach Ct i obecne są objawy kliniczne. Niedawne szczepienie zmodyfikowanym żywym wirusem może dać pozytywne wyniki PCR.
• Ujemny – Wynik ujemny lub wirus mógł zostać przeoczony, jeśli próbobranie nastąpiło późno po zakażeniu.

ELISA

• Dodatni – Matczyne przeciwciała lub wcześniejsza ekspozycja (zwykle> 7–10 dni po ekspozycji) na szczepionkę lub wirus terenowy.
• Ujemny – Negatywny lub infekcja nastapiła zbyt wcześnie przed próbobraniem, aby ją wykryć (zwykle musi nastąpić co najmniej 7-10 dni po ekspozycji).

IHC

• Dodatni – Wirus jest obecny w miejscu zmiany.
• Ujemny – Wynik negatywny lub wirus mógł zostać przeoczony, jeśli test nastąpił późno po zakażeniu.

Sekwencjonowanie genetyczne

• Wirus szczepionkowy– Spodziewana homologia > 99%
• Wirus terenowy –Szacunkowo około 1-2% utraty homologii na rok.

IFA

• Dodatni – Matczyne przeciwciała lub wcześniejsza ekspozycja (> 7–10 dni po ekspozycji) na szczepionkę lub wirus terenowy.
• Ujemny –Ujemny dla szczepionki lub wirusa terenowego lub bardzo wczesnej infekcji (w celu wykrycia przeciwciał musi nastąpić co najmniej 7-10 dni od ekspozycji).

Scenariusze

Ronienia loszek/ loch

Ronione płody: należy zebrać 6-8 płodów i połącz próbki do testów PCR. Tylko około 50% płodów będzie miało pozytywny wynik PCR (więc trzeba będzie pobrać próbki z wielu płodów), ale te, które są pozytywne, będą miały duże stężenie wirusa i dlatego mogą łączyć się w grupy po 10 do testów PCR.

• Lochy / loszki, które poroniły: należy pobrać surowicę od loch / loszek, które niedawno roniły (<10 dni) w celu wykonania testu PCR. Można łączyć w grupy po 5 sztuk. Test ELISA nie jest przydatny, ponieważ naiwne lochy / loszki zwykle potrzebują 7-9 dni na pozytywny wynik testu od momentu zakażenia do momentu próbobrania.

Problemy w rozrodzie loch i loszek

• Należy zebrać od 15 do 20 próbek od zakażonych i od 15 do 20 próbek od zdrowych (łącznie 30-40 próbek) loszek / loch i przetestować za pomocą PCR (pule po 5 lub 6) i ELISA (indywidualnie).

Słabo żywotne prosięta

• Można zbierać rodzinne płyny ustne ( "family oral fluids") z wielu miotów ze słabymi prosiętami i testować za pomocą PCR.
• Może zbierać jądra (jeśli jest wykonywana kastracja), ogony, tkankę języka (martwe świnie) od świń z różnych miotów w porodówce. W celu przetestowania można zebrać razem dużą liczbę próbek.
• Zebranie próbek surowicy z 10 miotów dotkniętych chorobą, pobierając od 2 do 3 prosiąt z miotu i testowanie za pomocą PCR na pulach po 5 lub 6 prosiąt w puli. Należy upewnić się, że prosięta nie zostały zaszczepione przeciwko PRRS.

Tuczniki z ostrymi objawami PRRS

• Pobieranie płynów ustnych z 4 do 6 różnych kojców i przetestować je indywidualnie za pomocą PCR. Nie należy pulować próbek płynu ustnego.
• Pobieranie od 15 do 30 próbek surowicy od świń z objawami klinicznymi lub losowo i przeprowadzenie testu za pomocą PCR. Można pulować po 5 lub 6 do testów PCR.

Tuczniki z chronicznymi objawami PRRS

• Pobieranie płynów ustnych z 4 do 6 różnych kojców i przetestować je indywidualnie za pomocą PCR. Nie należy pulować próbek płynu ustnego. Można również testować próbki płynów ustnych za pomocą testu ELISA.
• Pobieranie 30 próbek surowicy od świń z objawami klinicznymi lub losowo i przeprowadzenie testu za pomocą PCR. Można pulować po 5 lub 6 do testów PCR. Przebadanie również poszczególnych próbek za pomocą testu ELISA, aby potwierdzić fakt historycznej ekspozycji na wirusa.