0
Przy projektowaniu nowej fermy, lub rozważaniu rozbudowy czy renowacji, bez wątpienia poświęca się wiele czasu na wybór projektu i wyposażenia, które będzie najlepiej odpowiadać wymaganiom produkcyjnym. W ten sam sposób, myślenie i projektowanie fermy z punktu widzenia bezpieczeństwa biologicznego jest niezbędnym czynnikiem w celu zminimalizowania problemów zdrowotnych na fermach i w strukturach produkcyjnych.
W tym artykule rozmawiamy z dwoma profesjonalistami, Larą Ruiz i José Casanovas, którzy są obecnie odpowiedzialni za projektowanie i kontrolę planów bezpieczeństwa biologicznego dla ferm i systemów produkcyjnych firm, w których pracują.
Dla jasności, skupimy się na elementach bezpieczeństwa biologicznego, które należy wziąć pod uwagę przy projektowaniu fermy loch, chociaż wszystkie te elementy mają zastosowanie do każdego rodzaju fermy.
Casanovas zaczyna wyraźnie: kluczem do większości elementów bioasekuracji jest to, że jednoznacznie oznaczają, kiedy ktoś znajduje się wewnątrz gospodarstwa (strefa czysta), a kiedy na zewnątrz (strefa brudna). Posługuje się on bardzo obrazowym przykładem: "Wyobraźmy sobie granicę między lądem a morzem. Jeśli wchodzisz do morza z klifu, nie ma wątpliwości, że na krawędzi klifu jesteś na lądzie, a jeśli zrobisz jeszcze jeden krok, znajdziesz się w morzu. Z drugiej strony, jeśli wchodzisz do morza z plaży, przejście z lądu do wody jest o wiele bardziej nieokreślone. W którym momencie możesz powiedzieć, że jesteś już na morzu?". Tak więc, punkty wymiany w gospodarstwie (przebieralnia, rampy załadunkowe, itp.) muszą jasno określać podział na obszary czyste i brudne, jak klif, bez żadnych szarych stref, w których popełniane są błędy.
Ogrodzenie
Obaj autorzy zgadzają się co do znaczenia posiadania podwójnego ogrodzenia: ogrodzenia obwodowego, które otacza całe gospodarstwo oraz ogrodzenia bezpieczeństwa biologicznego, które oddziela obszar czysty od obszaru brudnego (fot. 1 i fot. 2).
Fot. 1. Na zdjęciu widać po lewej stronie ogrodzenie obwodowe, a po prawej ogrodzenie bioasekuracyjne, które odgranicza budynki i pojemniki na paszę. Droga pomiędzy tymi dwoma ogrodzeniami jest obszarem brudnym, ale służy wyłącznie do rozładunku paszy. Zdjęcie dzięki uprzejmości Esther Salvatelli.
Fot. 2. Ogrodzenie zapewniające bezpieczeństwo biologiczne musi umożliwiać otwieranie i zamykanie pojemników na paszę z zewnątrz. Zdjęcie dzięki uprzejmości Lary Ruiz.
Ruíz wyjaśnia: ważnym punktem jest to, że gospodarstwo powinno mieć drogę tak okrężną, jak to tylko możliwe, wokół swojego obwodu. W ten sposób można łatwo utworzyć różne punkty dostępu w zależności od ryzyka.
W idealnym przypadku powinien istnieć jeden punkt dostępu dla wozów paszowych i załadunku prosiąt oraz drugi oddzielny dla pojazdów pracowników i gości, prowadzący bezpośrednio na parking. Trzeci dostęp powinien być przeznaczony wyłącznie dla laguny z gnojowicą.
Casanovas zwraca uwagę, że choć tego nie chcemy, zawsze w końcu tworzymy "szare strefy" w gospodarstwach. Na przykład, jeśli przeniesiemy pojemnik do zbierania zwłok jak najdalej od gospodarstwa, powstanie problem, jak dostarczyć do niego martwe zwierzęta, w jakiej odzieży/obuwiu, o jakiej porze dnia i być może będziemy musieli opuścić czysty obszar, aby się tam dostać. Ponadto, jeżeli mówimy w szczególności o kontenerze na zwłoki, przepisy prawa stanowią, że kontener musi znajdować się na terenie gospodarstwa. Dlatego tak ważne jest ogrodzenie obwodowe.
Wprowadzanie nowych zwierząt i budtnek kwarantannowo-aklimatyzacyjna
Dla Ruíz, sytuacja ze zwierzętami remontowymi poza gospodarstwem jest najbardziej powszechna. W tym przypadku jej pierwszym wyborem jest wykonywanie tego w oddzielnych pomieszczeniach poza gospodarstwem, najlepiej w innej lokalizacji. Jednak w przypadku tej opcji konieczne jest uwzględnienie pewnych czynników, które mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa biologicznego. Głównym z nich jest zależność od transportu z kwarantanny do gospodarstwa. Transport ten musi należeć do tego samego gospodarstwa, ponieważ w przypadku transportu zewnętrznego, po przeniesieniu wymagana byłaby kolejna kwarantanna. Innym warunkiem jest konieczność zapewnienia w czasie kwarantanny odpowiednich warunków w zakresie odzieży i obuwia oraz konieczność odwiedzania kwarantanny zgodnie z protokołami bezpieczeństwa biologicznego.
Jeśli te dwa warunki nie są zapewnione, najlepiej jest umieścić budynek kwarantanny w tym samym gospodarstwie co lochy hodowlane, ale jak najdalej od reszty budynków i, jeśli stosowana jest wentylacja naturalna, umieścić go w taki sposób, aby przeważające wiatry nie przenosiły powietrza z kwarantanny do reszty gospodarstwa.
Kwarantanna ta musi mieć własną przebieralnię oddzieloną od reszty gospodarstwa, ale z takimi samymi warunkami: separator z ławek, prysznic, pralka, aby ubrania nie opuszczały terenu, urządzenie do czyszczenia butów itp.
Casanovas zgadza się z warunkami dotyczącymi przebieralni; wolałby również, aby kwarantanna znajdowała się w odległym miejscu gospodarstwa, choć zakłada, że byłaby ona uzależniona od transportu końcowego, który również wiąże się z ryzykiem, ale ryzyko to można zminimalizować, jeśli istnieją gwarancje i kontrola czystości transportu. Ale dla niego najważniejsza jest kontrola źródła pochodzenia zwierząt remontowych, aby uniknąć niespodzianek.
Z punktu widzenia bezpieczeństwa biologicznego, najlepszą opcją jest samozastępowanie przy użyciu dawek nasienia. W tym przypadku, trzeba będzie mieć na farmie miejsce, gdzie loszki dorastają, aby wychować przyszłe lochy hodowlane.
Przebieralnia
Kiedy mówimy o punktach wymiany w gospodarstwie, nie ma wątpliwości, że szatnia jest jednym z najważniejszych.
Obaj autorzy wyjaśniają, jak obecnie projektuje się szatnie w gospodarstwach rolnych:
Przed szatnią powinno znajdować się przedpokój, w którym zostawia się buty i kurtki, który powinien być oddzielony od dojścia do szatni końcowej ławką na tyle wysoką, aby trudno było ją przeskoczyć (fot. 3). W tym przedsionku przed wejściem do szatni powinna znajdować się umywalka.
Fot. 3. Ważne jest, aby ta powierzchnia była duża, ponieważ w dużych gospodarstwach może tu wchodzić jednocześnie więcej niż 10 osób. Idealne wymiary tej ławki to 60 cm szerokości na 40 cm wysokości. Za ławką pracownicy zakładają buty wsuwane, które będą używane w szatni. Zdjęcie dzięki uprzejmości Lary Ruiz.
Za przedpokojem znajduje się przebieralnia z częścią brudną, prysznicem i częścią czystą. W części brudnej pozostawia się odzież codzienną. Coraz częściej stosowane są szatnie typu indywidualnego (fot. 4). W czystej części przebieralni znajduje się odzież gospodarcza. Coraz częściej stosuje się również różnokolorową odzież dla różnych obszarów fermy (porodówka i ciąża), jak również specjalne kolory dla gości i pracowników obsługi.
Fot. 4. Szatnie z przestrzeniami indywidualnymi. Zapewniają one niezbędną prywatność przy przebieraniu się, bez konieczności tworzenia oddzielnych przebieralni dla kobiet i mężczyzn. Zdjęcie dostarczone przez Larę Ruiz.
Po przebieralni, ponownie znajdujemy pomieszczenie takie jak pierwsze, z ławką oddzielającą, na której zostawimy buty wsuwane w strefie przebieralni, a po drugiej stronie znajdziemy buty gospodarskie.
Zapoznaliśmy się z 3 kluczowymi elementami w projektowaniu bioasekuracji w gospodarstwie. W następnym artykule zajmiemy się rampą załadunkową, wjazdem na teren fermy różnych materiałów oraz bezpieczeństwem biologicznym wewnątrz fermy.
