Jak zorganizować plan poprawy bezpieczeństwa biologicznego w fermach trzody chlewnej?

Obecnie hodowla zwierząt gospodarskich, zarówno ogólnie, jak i bardziej szczegółowo hodowla świń, stoi w obliczu wielu ważnych wyzwań legislacyjnych, zdrowotnych i środowiskowych, takich jak ograniczenie stosowania antybiotyków, emisje, zagrożenia zdrowotne itp. Sytuacja ta oznacza, że zapobieganie staje się coraz ważniejsze, a bezpieczeństwo biologiczne z pewnością ma w tej dziedzinie do odegrania bardzo ważną rolę.

W związku z tym wiele firm ostrożnie podchodzi do kwestii bezpieczeństwa biologicznego, zarówno poprzez doskonalenie gospodarstw, które już osiągnęły wysoki poziom, jak i poprzez modernizację tych, które pozostają w tyle. W poniższym artykule przedstawimy, na podstawie naszych doświadczeń, jak można zorganizować plan poprawy bezpieczeństwa biologicznego.

Po pierwsze, plan poprawy bezpieczeństwa biologicznego powinien być zawsze poprzedzony pewnego rodzaju analizą lub audytem, w ramach którego dokonuje się przeglądu wszystkich aspektów związanych z bezpieczeństwem biologicznym gospodarstwa lub firmy punkt po punkcie. Takie metody analizy mogą być przeprowadzane przez zewnętrznych konsultantów lub przez personel wewnętrzny, ważne jest, aby wybrana metoda dostarczyła nam informacji i uporządkowanych danych, które pomogą nam skoncentrować nasze wysiłki na odpowiednich celach.

Zazwyczaj są to następujące metody:

• Mniej lub bardziej szczegółowe ankiety dotyczące bezpieczeństwa biologicznego. Oczywiście, im bardziej szczegółowy i mniej subiektywny sondaż, tym lepsze informacje uzyskamy.
• Listy kontrolne/przeglądy protokołów, obiektów itp. Można powiedzieć, że jest to inny sposób prowadzenia ankiety.
• Cyfrowe systemy monitorowania/analizy bezpieczeństwa biologicznego, które dostarczają obiektywnych danych o interakcjach między personelem a trasą, metodach dezynfekcji itp.

Z reguły metody te dają nam ocenę w skali 100 (lub innej) dla różnych aspektów bezpieczeństwa biologicznego w gospodarstwie lub firmie, wskazując konkretne punkty, w których występują niedociągnięcia: dostęp gości, zarządzanie, rampy załadunkowe, kwarantanny, trasy przejazdu ciężarówek itp. Ponieważ bezpieczeństwo biologiczne jest tak złożone i obejmuje tak wiele różnych aspektów w gospodarstwie, radzenie sobie ze wszystkimi zmianami naraz może być przytłaczające, dlatego należy zorganizować plan poprawy, aby móc skutecznie działać.

Załóżmy, że po przeprowadzeniu audytu w gospodarstwie znajdujemy 15 aspektów, które można poprawić (w wielu przypadkach istnieją zagrożenia, których nie da się uniknąć, np. położenie w obszarze o dużym zagęszczeniu zwierząt gospodarskich). Organizacja planu musi być wyważona pomiędzy potencjalnym ryzykiem a czasem potrzebnym na rozwiązanie tych aspektów. Dlatego też cele zostały uporządkowane w ramy czasowe (rysunek 1):

• Cele natychmiastowe. Cele, których realizacja wymaga niewielkich nakładów czasowych lub finansowych: poprawa higieny, proste procedury, takie jak wymiana igieł, modyfikacja przepływu personelu lub zmiana protokołów, np. procesu załadunku.

• Cele krótkoterminowe. Cele te zwykle nie wiążą się ze znacznymi kosztami, ale ich realizacja wymaga nieco więcej czasu: zdefiniowanie protokołów bezpieczeństwa biologicznego, poszukiwanie kierownika ds. bezpieczeństwa biologicznego, zmiana bardziej złożonych procedur, takich jak zapewnienie prawdziwego CPP-CPP.

• Cele średnioterminowe. W tym przypadku do ich realizacji potrzebne są inwestycje ekonomiczne i czas. Są one zwykle związane ze zmianami w przepływie zwierząt (np. wprowadzanie zwierząt na kwarantannę) lub zmianami w obiektach.

  Z naszego doświadczenia wynika, że cele średnioterminowe są najbardziej kontrowersyjne, co ilustruje jeden z najczęściej spotykanych przykładów: stanowisko przeładunkowe.

  Gdy stanowisko przeładunkowe ma braki, ocena ryzyka, jaką otrzymuje w badaniach/audytach/danych, jest zazwyczaj bardzo wysoka, ale czasami potrzeba czasu, aby je poprawić. Ta sprzeczność polegająca na tym, że pracownicy są narażeni na wysokie ryzyko, ale nie są w stanie szybko go zmniejszyć, często powoduje zamieszanie i niekiedy z tego powodu plan poprawy może utknąć w martwym punkcie. Nasze zalecenie jest proste: należy jak najszybciej poprawić stanowisko przeładunkowe, ale w międzyczasie należy wyznaczyć cele krótkoterminowe, zmieniając protokoły postępowania w stanowisku przeładunkowym i zwiększając poziom higieny, aby zmniejszyć ryzyko w tym obszarze do czasu, gdy obiekt będzie mógł zostać zmodyfikowany.

• Cele długoterminowe. W tym przypadku konieczne są duże inwestycje czasowe i finansowe: budowa nowych miejsc kwarantanny, myjni i dezynfekcji pojazdów itp. Podobnie jak w poprzednim przypadku, ryzyko można ograniczyć za pomocą innych, prostszych środków, aż do osiągnięcia celów długoterminowych.

• Cele ciągłe. Okresowo szkolić nowych i obecnych pracowników (najlepszy plan bezpieczeństwa biologicznego jest bezużyteczny, jeśli personel go nie rozumie) oraz oceniać własne bezpieczeństwo biologiczne, przeprowadzając audyty wewnętrzne i zewnętrzne.