0
Głównym źródłem azotu (N) w diecie jest białko surowe (CP), a konkretnie strawne aminokwasy, które są składnikami odżywczymi pełniącymi główną funkcję w syntezie białek. Pasze są formułowane w oparciu o koncepcję idealnego białka, przy użyciu lizyny jako aminokwasu referencyjnego, ponieważ jest to najbardziej ograniczający aminokwas u świń, a wymagania dotyczące pozostałych aminokwasów są przedstawiane w odniesieniu do lizyny.
Zdolność syntezy białek podlega prawu minimum, przy czym najbardziej ograniczający aminokwas wyznacza maksymalny osiągalny poziom syntezy białek. Zmniejszenie zawartości CP w diecie przy zachowaniu tego samego profilu aminokwasowego zmniejszy wydalanie azotu do środowiska, pozwoli uniknąć problemów trawiennych spowodowanych nadmiarem białka, a jednocześnie może oznaczać oszczędności ekonomiczne.
Zmniejszenie zawartości białka surowego w diecie i stosowanie niezbędnych aminokwasów to dwie z najlepszych dostępnych technik (BAT) uznanych decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2017/302 z dnia 15 lutego 2017 r. w celu zmniejszenia wydalanego azotu.
Koncepcja ta została przetestowana w badaniu przeprowadzonym na początku fazy wzrostu (23-45 kg masy ciała) z udziałem 1248 świń, w którym zawartość lizyny w diecie została utrzymana (1,05% Lys SID, standaryzowana lizyna strawna w jelicie krętym), a zawartość białka surowego została obniżona o 3%, z 16,5% do 13,1%, tworząc w ten sposób różne proporcje Lys SID: CP (Tabela 1).
Na poziomie stabilności trawienia, wraz ze zmniejszeniem zawartości CP w diecie, zaobserwowano liniowy wzrost prawdopodobieństwa wystąpienia twardego kału (kategoria 0), który był oceniany co tydzień od 0 (brak biegunki) do 3 (ciężka biegunka), co wskazuje na mniej problemów trawiennych spowodowanych nadmiarem białka. Jeśli chodzi o wyniki produkcyjne, wzrost stosunku Lys SID: CP (spadek zawartości CP) zwiększył spożycie paszy liniowo, podczas gdy przyrost masy ciała pogorszył się liniowo, szczególnie w przypadku grup 3 i 4.
Korzystając z modelu liniowego, ustalono, że maksymalny stosunek Lys SID:CP, aby uniknąć pogorszenia konwersji, wynosi 6,9%, ustanawiając w ten sposób potrzebę minimalnej zawartości białka surowego w diecie (Aymerich i in., 2022). Dzięki tym wynikom w bilansie azotu obserwujemy 11-12% redukcję wydalanego N na każdy 1% spadku CP w diecie. Obserwujemy również wzrost efektywności wykorzystania azotu (retencja / trawienie). Potwierdzają to wyniki analizy krwi, w których zaobserwowano liniowe zmniejszenie zawartości mocznika w osoczu wraz ze spadkiem CP, co wskazuje na mniejszy katabolizm nadmiaru aminokwasów.
Tabela 1. Wyniki produkcyjne, zawartość mocznika we krwi, konsystencja kału i bilans azotu dla świń na początku fazy wzrostu z różnymi proporcjami Lys SID: CP.
| Grupa | T1 | T2 | T3 | T4 | SE | Liniowa wartość p |
|---|---|---|---|---|---|---|
| CP, % | 16.5 | 15.3 | 14.2 | 13.1 | ||
| Lys SID, % | 1.05 | |||||
| Lys SID: CP | 6.3 | 6.8 | 7.3 | 8.0 | ||
| ADG, kg | 0.811 | 0.813 | 0.801 | 0.784 | 0.0269 | 0.045 |
| ADFI, kg | 1.36 | 1.39 | 1.39 | 1.41 | 0.045 | 0.036 |
| FCR | 1.68 | 1.71 | 1.74 | 1.80 | 0.008 | <0.001 |
| Mocznik we krwi, mg/dL | 13.4 | 9.8 | 6.8 | 5.2 | 0.79 | <0.001 |
| Prawdopodobieństwo wystąpienia kału kat. 0, %1 | 86.8 | 88.5 | 94.2 | 96.5 | - | 0.005 |
| Bilans azotowy2 | ||||||
| Spożycie N, g/świnia/dzień | 35.9 | 34.0 | 31.7 | 29.6 | ||
| N zatrzymany, g/świnia/dzień | 21.7 | 21.8 | 21.5 | 21.0 | ||
| N wydalony, g/świnia/dzień | 14.1 | 12.2 | 10.2 | 8.6 | ||
| Zatrzymany/spożyty, % | 60.6 | 64.1 | 67.7 | 71.1 | ||
| Redukcja wydalania vs T1 | -13.6 | -27.7 | -39.5 | |||
CP: Białko surowe, Lys SID: Standaryzowana lizyna strawna w jelicie krętym, ADG: Średni dzienny przyrost, ADFI: Średnie dzienne spożycie paszy, FCR: Współczynnik konwersji paszy.
1 Kategoria 0 (brak biegunki) - Kategoria 3 (ciężka biegunka)
2 Biorąc pod uwagę 16% N w surowym białku i 16,75% CP u rosnących świń
Biorąc pod uwagę te wyniki, przeprowadzono kolejną wewnętrzną próbę z dwoma programami żywienia przez cały okres wczesnego i późnego tuczu (G-F):
- Wysoki poziom białka (wejście:16,6%, wczesny tucz:15% i późny tucz:14% CP)
- Niska zawartość białka (wejście:14,5%, wczesny tucz:13% i późny tucz:12%)
przestrzegając maksymalnego stosunku 6,9% SID Lys: CP w diecie o niskiej zawartości CP z takimi samymi poziomami lizyny dla obu metod.
Dieta niskobiałkowa zmniejszyła pozorne spożycie wody przez świnie o około 7% w porównaniu z dietą wysokobiałkową konsekwentnie przez cały okres G-F (rysunek 1). Zmniejszona zawartość CP w diecie jest związana z niższą zawartością potasu i niższą równowagą elektrolitową, ponieważ śruta sojowa, główne źródło białka, jest bogata w potas. Ta modyfikacja równowagi elektrolitowej zmniejsza uczucie pragnienia zwierzęcia i zmniejsza zużycie wody. W konsekwencji, przy diecie niskobiałkowej, objętość gnojowicy wyprodukowanej w okresie G-F została zmniejszona o 11%. Produkowana gnojowica była bardziej skoncentrowana, z wyższą zawartością suchej masy i niższą zawartością N w suchej masie (-22%). Ogólny wynik to 18% redukcja zawartości N w gnojowicy w czasie opróżniania kanałów (Tabela 2).
Tabela 2. Produkcja i skład gnojowicy w zależności od obróbki wysokobiałkowej i niskobiałkowej w całym okresie G-F (20-105 kg LW).
| Wysokie CP | Niskie CP | Niska vs wysoka zmienność | ||
|---|---|---|---|---|
| Różnica | % | |||
| Produkcja gnojowicy, l/świnia | 345 | 308 | -38 | -11% |
| % suchej masy | 5.31 | 6.22 | 0.91 | 17% |
| % N / suchą masę | 10.0 | 7.8 | -2.2 | -22% |
| kg N/świnię | 1.83 | 1.49 | -0.34 | -18% |
Podsumowując, zmniejszenie zawartości CP w diecie tuczników zmniejsza widoczne zużycie wody, generując mniejszą objętość gnojowicy na świnię. Gwarantuje również optymalne bezpieczeństwo trawienia, zmniejszając nadmiar białka i katabolizm nadmiaru aminokwasów, zmniejszając w ten sposób wydalany N i N, który należy zagospodarować w gnojowicy.
