Protokół przemieszczania prosiąt ssących, skomplikowana kwestia do ujednolicenia

Komentowany artykuł

Vande Pol KD, Bautista RO, Harpe H, Shull CM, Brown CB, Ellis M. Effect of within-litter birth weight variation after cross-fostering on piglet preweaning growth and mortality. Translational Animal Science. 2021; 5(3): txab039. https://doi.org/10.1093/tas/txab039

Przeczytaj streszczenie artykułu

Komentarz akademicki Josepa Gasa

Przemieszczanie prosiąt (ang. cross-fostering), rozumiany jako zmiana prosiąt z jednej lochy na drugą w pierwszych godzinach po oproszeniu, jest powszechną praktyką w porodówkach. W przypadku ferm z lochami z normalną plennością, o dobrym statusie zdrowotnym regułą wydaje się być bilansowanie miotów pod względem liczby prosiąt dokonując minimalnych zmian między lochami. Jednak pojawienie się loch hiperplennych spowodowało ponowne przemyślenie tej kwestii. Posiadanie większej liczby prosiąt urodzonych żywych niż dostępnych aktywnych sutków i przy niższej średniej masie urodzeniowej oznacza, że zarządzanie miotem musi zostać zmodyfikowane. W rzeczywistości, w przypadku loch hiperplennych, często wykorzystuje się więcej loch karmiących, zwiększa się intensywność przemieszczania, a w niektórych przypadkach stosuje się nawet sztuczne karmienie.

Celem tego pilotażowego badania jest ocena wpływu zmienności żywej wagi wewnątrz miotu ustalonej po przeniesieniu na masę odsadzeniową i śmiertelność w czasie laktacji. Łącznie wykorzystano 282 lochy/miotów, które podzielono na sześć grup: mioty z samymi prosiętami lekkimi (L, <1,0 kg przy urodzeniu), średnimi (M między 1,0 a 1,5 kg) lub ciężkimi (H >1,5 kg), mioty z połową prosiąt lekkich i połową średnich (LM), mioty MH i mioty LMH. Wszystkie lochy rozpoczynały laktację z 14 prosiętami. Średni udział prosiąt L, M i H w populacji wynosił odpowiednio 15%, 45% i 40%.

Zgodnie z oczekiwaniami, przyrosty (g/dzień) i śmiertelność (%) były istotnie wyższe i niższe, odpowiednio, u prosiąt ciężkich, a następnie średnich i lekkich. Najlepsze przyrosty prosiąt lekkich uzyskano, gdy miot był jednolity. W miotach mieszanych (LM, MH i LMH) cierpią prosięta lżejsze, a korzystają prosięta cięższe. Śmiertelność prosiąt lekkich wzrasta, a śmiertelność prosiąt ciężkich maleje przy miotach mieszanych w porównaniu z miotami jednolitymi. Autorzy wnioskują, że zarówno wzrost jak i śmiertelność prosiąt rozmieszczonych w grupach wagowych będzie się różnić w zależności od rozkładu mas urodzeniowych prosiąt w populacji.

W praktyce wyniki wskazywałyby, że ujednolicenie miotów według grup wagowych niekoniecznie modyfikuje masę odsadzeniową miotu, ale zmniejsza zmienność masy odsadzeniowej prosiąt w partii (różnica w masie odsadzeniowej między prosiętami lekkimi i ciężkimi jest mniejsza). Jednakże liczba prosiąt podlegających zmianie lochy wynosi 100%, co jest dalekie od realiów handlowych, a wynik nie jest również możliwy do powtórzenia, biorąc pod uwagę, że lochy były synchronizowane w 114 dniu za pomocą prostaglandyny F2α, aby urodzić w 115 dniu, status zdrowotny fermy nie jest opisany, a prosięta o niskiej żywotności zostały wykluczone na początku. Praca ta służy bardziej do zainicjowania dyskusji na temat przemieszczania prosiąt, niż do uzyskania praktycznej rekomendacji na podstawie wyników. W rzeczywistości autorzy przyznają, że trudno jest wymyślić komercyjnie odpowiednie protokoły zdolne do uzyskania znaczących wyników, które zapewniłyby wyraźną rekomendację na poziomie komercyjnym.

Komentarz z terenu, Josepha Casanovas

Ostatecznym celem wszystkich osób pracujących na fermie trzody chlewnej jest poprawa wydajności.

Dla fermy loch oznacza to zwiększenie liczby odsadzonych prosiąt.

Zdolność loch do wykarmienia dużej liczby prosiąt, gdy ich potrzeby są odpowiednio zaspokajane, oznacza, że znaczna część zdolności produkcyjnej gospodarstwa jest określana w porodówce. Prosięta muszą się nie tylko urodzić, ale również zostać odsadzone.

Na tym nie koniec; po odsadzeniu musimy zadbać o to, aby nie było strat w fazie wzrostu.

Jesteśmy bardziej produktywni, ale nie jesteśmy bardziej wydajni; po drodze tracimy wiele prosiąt. Zbyt często zdarza się, że z dodatkowych wyprodukowanych prosiąt tylko połowa trafia do ubojni.

Poprawa zarządzania lochami z jednej strony, a pojawienie się linii hiperplennych z drugiej, oznacza, że liczba rodzących się prosiąt stale rośnie.

Rodzi się znacznie więcej prosiąt niż jest dostępnych sutków.

To sprawia, że coraz częściej spotykamy się z praktyką przenoszenia prosiąt z jednej lochy do drugiej. Wydaje się, że jest to jedyna możliwość, jaką mamy w zakresie opieki nad nimi. Jak i kiedy należy przenosić prosięta?

Z tego powodu cenione są badania naukowe, które pomagają nam podejmować decyzje na poziomie produkcji. Przeprowadzenie tych badań nie jest łatwe.

W tym przypadku indukowano oproszenie i przeniesiono wszystkie prosięta, dwie decyzje, które bezpośrednio wpływają na wynik doświadczenia, co utrudnia zaakceptowanie wyników.

Indukowanie oproszeń zmienia jakość urodzonych prosiąt i produkowanej siary. Nie ma wątpliwości, że najlepszym sutkiem dla prosięcia jest ten należący do jego matki.

Musimy wziąć pod uwagę, że wiele osób uważa, że każde prosię ma swój własny sutek, więc wydaje się, że obecność większej liczby prosiąt niż sutków odbija się na najsłabszych. Jednak gdy prosiąt jest więcej niż sutków, w tej sytuacji nie jest prawdą, że każde prosię ma swój własny sutekk - w tej sytuacji prosięta uczą się dzielić. Lochy posiadające 14 sutków mogą odsadzić 16 prosiąt.

Należy również wziąć pod uwagę, że proces produkcji nie kończy się w momencie odsadzenia prosiąt. Proces ten kończy się wraz z zakończeniem fazy tuczu. Aby faza wzrostu przebiegała sprawnie, kluczowy jest status zdrowotny.

Aby zachować dobre zdrowie wszyscy wiemy jak ważne jest unikanie mieszania pochodzenia. Ta idea powinna przyświecać już przy porodzie.

Przemieszczanie dużej ilości prosiąt w porodówce może pomóc w poprawie wydajności w tej fazie, ale z pewnością komplikuje wydajność w fazie wzrostu.

Obecna sytuacja z wysoce zjadliwymi szczepami PRRS, więcej problemów po odsadzeniu, ograniczenia w stosowaniu antybiotyków, rosnące zainteresowanie warunkami dobrostanu zwierząt itp. zachęcają nas do zmiany strategii pracy w porodówkach.

Teraz szukamy mniej prosiąt, ale lepszych.