0
Wstęp
W czerwcu 2009 wezwano nas do przypadku dotyczącego loszek w nowej fermie w Bretanii. W tym czasie, 3 tygodnie przed przybyciem trzeciej grupy, u loszek z dwóch poprzednich grup pojawiły się pewne objawy kliniczne:
-
gorączka (temperatura powyżej 40.5°C)
-
brak apetytu
-
stosunkowo niska skuteczność krycia (86%, poniżej spodziewanej skuteczności)
Opis fermy i kontekst
Ferma o cyklu zamkniętym o liczebności stada podstawowego 560 loch jest zlokalizowana w Bretanii na obszarze o dużym zagęszczeniu produkcji świń. Zasiedlanie rozpoczęto w styczniu 2009 roku. Loszki wprowadzono w czterech partiach F1 i/lub GP (5 styczeń, 9 luty, 23 marzec, 3 maj 2009). W dniu przybycia loszek pobierano próbki krwi od 20-30 sztuk a uzyskana surowicę zamrażano dla ewentualnej późniejszej analizy.
Stadem zarządzano w 10 grupach a prosięta odsadzano w 21 dniu życia.
Nasienie do inseminacji pochodziło z zakupu.
Hodowca przywiązuje dużą wagę do wewnętrznej i zewnętrznej bioasekuracji.
Loszki F1 I GP zostały zakupione w dwóch różnych fermach zarodowych o wysokim statusie zdrowotnym. Hodowca planował produkcję własnych loszek remontowych
Status zdrowotny dwóch ferm zarodowych był następujący:
-
PRRSv: ujemne
- Actinobacillus pleuropneumoniae: ujemne
-
Choroba Aujeszky’ego: ujemne
- Mycoplasma hyopneumoniae: ujemne
-
SIV (H1N1, H1N2 i H3N2): ujemne
-
PCV2: status nieznany
Po przybyciu na fermę loszki szczepiono przeciw parwowirozie, różycy i grypie (H1N1 I H3N2).
Świerzb zwalczano iwermektyną w czasie kwarantanny.
Analiza sytuacji i wstępna diagnostyka
W czerwcu 2009 roku, 3 do 4 tygodni po pojawieniu się gorączki i braku apetytu, od 10 chorych loszek pobrano krew.
Próbki były ujemne w kierunku PRRSV, grypy (IHA), Mycoplasma hyopneumoniae i leptospirozy (MAT).
Wyniki pierwszych porodów były złe:
|
żywo urodzone/lochę |
% martwo urodzonych |
% mumifikatów |
odsadzone/lochę |
|
|
Grupa 1 |
11.67 | 2.8 % | 2.5 % | 9.94 |
|
Grupa 2 |
9.94 | 3.3 % | 7.9 % | 9.24 |
|
Grupa 3 |
10.23 | 2.7 % | 13.0 % | 9.51 |
Dodatkowe badania 25 loch potwierdziły, że ich status odnośnie zakażenia parwowirusem, leptospirami i PRRSV był ujemny.
Jedenaście zmumifikowanych płodów z trzech miotów wysłano do laboratorium. Próbki z poszczególnych miotów zostały zbadane łącznie (pulowanie) testem PCR dla:
-
PRRSv: wszystkie wyniki ujemne
-
PPV: wszystkie wyniki ujemne
-
PCV2: próbki serca i wątroby były dodatnie a zawartość wirusa wahała się od 4.2*109 do 8*1011 kopii/g w sercu i 3.6*1010 do 1.8*1013 kopii/g w wątrobie.
Badanie histologiczne wykazało niewielkie zmiany w sercu z naciekami komórek jednojądrzastych a badanie IHC wykazało obecność antygenu PCV2.
► Te wyniki sugerowały rolę PCV2 w wywołaniu obserwowanych objawów klinicznych.
Badania serologiczne w kierunku PCV2
Zdecydowano o badaniu statusu serologicznego loszek na kwarantannie oraz czy uległy serokonwersji między przybyciem na fermę i wystąpieniem objawów klinicznych.
Próbki krwi pobrano w dwóch punktach czasowych:
- Dzień przybycia na kwarantannę (BS1): od 110 loszek z czterech partii
- Po wystąpieniu objawów klinicznych (BS2): 45 loszek zbadani drugi raz; loszki wybrano przypadkowo, bez względu na status fizjologiczny po pojawieniu się objawów klinicznych.
Oceniono występowanie przeciwciał dla PCV2.
Średnie miana przeciwciał dla PCV2 porównano w poszczególnych grupach oraz miejscu pochodzenia loszek. Homogenność mian testowawano testami T Studenta i Kruskal-Wallis. Decyzje statystyczne wykonywano używając poziomu istotności 0,05 (p<0,05).
Dane z obu punktów czasowych były dostępne dla 45 loszek. Dlatego też serokonwersję oceniano tylko w ich przypadku. Miana PCV2 i różnice między pierwszym i drugim pobraniem są zaprezentowane w tabeli 1.
Tabela 1. Poziom przeciwciał dla PCV2 (log10) I odchylenie standardowe (σ) w dniu wprowadzenie na kwarantannę (BS1) i po pojawieniu się objawów klinicznych (BS2)
| Wprowadzenie na kwarantannę (BS1) | Po wystąpieniu objawów klinicznych (BS2) | Różnica między BS1 i BS2 | |||||||
| n | średnia ± σ | mediana | n | średnia ± σ | mediana | średnia ± σ | mediana | ||
| Grupa 1 | 22 | 0.19 ±0.318 | 0.000 | 22 | 3.10 ±0.543 | 3.04 | 3.10 ±0.543 | 3.04 | |
| Grupa 3 | 23 | 3.16 ±0.49 | 3.31 | 23 | 3.33 ±0.56 | 3.54 | 1.90 ±1.64 | 2.19 | |
Wszystkie loszki z pierwszej grupy uległy serokonwesji a w trzeciej grupie serokonwersji uległo 61,1% loszek F1 I 60% loszek GP.
►Wyciągnęliśmy wniosek, że do fermy wprowadzono loszki naiwne i, że do wystąpienia objawów doszło w po kontakcie z PCV2 , między przybyciem na fermę a porodem.
Interesował nas również status serologiczny PCV2 loszek w dniu dostarczenia na kwarantannę (szczegóły wyników zawiera tabela 2).
Loszki z pierwszego transport są serologicznie ujemne w kierunku PCV2 w dniu przybycia. Wszystkie z nich zostały dostarczone z fermy zarodowej produkującej loszki F1.
Ciekawe, że niektóre loszki z tego samego źródła lecz dostarczone później (transport 2, 3 i 4) były dodatnie (100% miało miana powyżej 1.3 log10 i 38.8 % miało miana powyżej 3 log10).
Ponadto status serologiczny PCV2 był różny w różnych partiach: średnie miano przeciwciał dla PCV2 w trzeciej partii było istotnie wyższe niż w partiach 2 i 4 dla loszek F1 (p=0,001), a średnia wartość była wyższa dla loszek GP (p=0,107).
We partiach 2, 3 i 4 nie obserwowano różnicy w statusie serologicznym w zależności od dostawcy loszek F1 czy GP.
Tabela 2. Średnie miana przeciwciał dla PCV2 (log10) w dniu dostawy na kwarantannę według partii i dostawcy loszek F1 i GP
| Pochodzenie | F1 (BS1) | GP (BS1) | Razem | ||||||
| n | średnia ± σ | mediana | n | średnia ± σ | mediana | n | średnia ± σ | mediana | |
| Dostawa 1 | 30 | 0.24 ±0.36 | 0.00 | 0 | - | - | 30 | 0.24 ±0.36 | 0.00 |
| Dostawa 2 | 20 | 2.54 ±0.49 | 2.56 | 10 | 2.69 ±0.29 | 2.64 | 30 | 2.69 ±0.44 | 2.57 |
| Dostawa 3 | 19 | 3.21 ±0.45 | 3.26 | 10 | 3.09 ±0.49 | 3.13 | 29 | 3.17 ±0.46 | 3.26 |
| Dostawa 4 | 10 | 2.46 ±0.77 | 2.61 | 5 | 2.97 ±0.45 | 2.72 | 15 | 2.62 ±0.708 | 2.64 |
| Razem | 79 | 1.82 ±1.36 | 2.44 | 25 | 2.91 ±0.44 | 2.72 | 104 | 2.83 ±0.574 | 2.72 |
Wniosek
Po pierwsze, zaobserwowaliśmy, że mimo ubikwitarnego występowania PCV2 niektóre zwierzęta z ferm o wysokim statusie zdrowotnym mogą być naiwne w wieku 6 miesięcy i nie posiadać przeciwciał dla PCV2. Po drugie, podkreśla to możliwość dużej zmienności statusu serologicznego PCV2 loszek przy wejściu do fermy produkcyjnej: jedna partia była ujemna a trzy kolejne były dodatnie, a miana zróżnicowane. Po trzecie, badanie serologiczne w kierunku PCV2 jednej partii zwierząt nie pozwala na przewidywanie wynik ów w kolejnych partiach.
Cele hodowcy i proponowane interwencje
W lipcu 2009 roku rozpoczęto program szczepienia przeciw PCV2: zalecono dwukrotne szczepienie dywanowe, w odstępie 4 tygodni.
Grupy ryzyka (blisko terminu inseminacji i porodu) szczepiono 2-4 tygodnie później.
Następnie szczepienie przypominające wykonywano 3-4 tygodnie przed porodem.
We wrześniu 2009 odsetek mumifikatów spadł do akceptowalnego poziomu (0,51/lochę). Liczba martwo urodzonych była prawidłowa.
| Marzec 09 do maja 09 | Wrzesień 09 do grudnia 09 | |
| Liczba urodzonych / lochę | 11.83 | 12.46 |
| Mumifikaty / lochę | 1.34 | 0.23 |
| Martwo urodzone / lochę | 0.32 | 0.35 |
| Odsadzone / lochę | 9.42 | 11.4 |
| Skuteczność wyproszeń | 86% | 88% |
Dyskusja
Wpływ PCV2 na rozród był wykazany w badaniach doświadczalnych i terenowych. Większość z przypadków terenowych dotyczy naiwnych loszek.
Ten przypadek kliniczny potwierdza fakt, że PCV2 może być odpowiedzialny za objawy kliniczne i zaburzenia rozrodcze u niektórych loszek pochodzących z ferm o wysokim statusie zdrowotnym.
Najciekawsze było stwierdzenie dużego zróżnicowania status serologicznego loszek wchodzących do stada.
Rozpoznawanie etiologii zaburzeń w rozrodzie stanowi duże wyzwanie i jest kosztowne lecz kompletne postępowanie diagnostyczne musi być wykonywane. Wpływ PCV2 na wydajność rozrodczą loszek i pierwiastek nie powinien być bagatelizowany. W analizowanej fermie nie obserwowaliśmy objawów PMWS u prosiąt. Nawet u tych, które urodziły się w okresie występowania objawów rozrodczych.
Dwukrotne szczepienie dywanowe odstępie 4 tygodni oraz immunizacje przypominające 3-4 tygodnie przed porodem wydają się być dobrym sposobem zabezpieczającym przed objawami klinicznymi. Szczepienia są utrzymywane do dzisiaj a status zdrowotny stada jest wysoki.
