0
Odkąd opublikowałem pierwszy artykuł w 2007 roku na temat planowania budynków inwentarskich dla trzody chlewnej na stronie 333, wiele parametrów projektowych uległo zmianie. Dobrostan zwierząt stał się jeszcze ważniejszy w projektowaniu obiektów dla świń i rozwoju nowych technologii. Co więcej, selekcja genetyczna doprowadziła do ogromnych różnic w wydajności reprodukcyjnej i wzroście między różnymi rasami, co należy wziąć pod uwagę przy projektowaniu obiektów. Potrzeby żywieniowe wysokowydajnych ras doprowadzą do dalszego rozwoju systemów żywienia, które mogą precyzyjnie dostosować dawkę paszy dla takich zwierząt. W ostatnim czasie zapotrzebowanie na siłę roboczą i jej niedobór doprowadziły do zwiększonej automatyzacji niektórych prac, takich jak sprzątanie, które mogą być w pewnym stopniu obsługiwane przez roboty. Poniżej przedstawiono niektóre z głównych zmian wpływających na projektowanie obiektów dla trzody chlewnej.
Dobrostan zwierząt
Od 2003 do 2013 roku prawodawstwo UE dotyczące trzymania loch w okresie ciąży doprowadziło do intensywnego rozwoju nowych metod trzymania ciężarnych zwierząt. Największy rozwój nastąpił w krajach UE, podczas gdy Ameryka Północna powoli podążała za tymi zmianami, nie wprowadzając jednak stosownych przepisów. Azja i Ameryka Południowa wciąż są nowicjuszami w grupowym trzymaniu loch, ale instytucje finansowe, takie jak Bank Światowy, zaczynają wymagać, aby w celu dalszego otrzymywania finansowania, lochy były trzymane w grupach.
Kilka krajów europejskich wykroczyło poza ogólne wymogi UE. Przykładowo, w niektórych krajach Europy Północnej lochy muszą być trzymane luzem lub w grupach przez cały okres od odsadzenia do następnego oproszenia, przy czym dozwolone jest tylko kilka dni w kojcach indywidualnych. Co więcej, w Niemczech w nowych obiektach wymagane jest utrzymywanie loch luzem w okresie laktacji, a w kilku krajach nowe fermy już uwzględniają ten system. W ubiegłym roku panel EFSA (Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności) ds. zdrowia i dobrostanu zwierząt opublikował obszerny raport na temat dobrostanu świń na fermach w UE, sugerując, że w przyszłości lochy powinny być trzymane luzem. Jeśli Komisja Europejska zastosuje się do tych zaleceń, można spodziewać się wielu zmian w przyszłych przepisach dotyczących trzymania świń i zarządzania nimi.
Przebywanie w grupie w fazie krycia
Wydłużenie czasu przebywania w grupach, aby objąć cały okres od odsadzenia do porodu, ma poważne konsekwencje dla projektowania obiektów i jak zawsze konieczne jest zapewnienie spełnienia wymagań biologicznych:
- Kontrola indywidualnego spożycia paszy, ponieważ determinuje to wielkość miotu i kondycję ciała.
- Zapobieganie agresji i nękaniu musi być maksymalnie możliwe, aby zmniejszyć ryzyko poronienia i utraty płodów.
- Musi obejmować przestrzeń dla loch do ucieczki w obszarze grupowym i rodzaj stanowiska chroniącego lochę podczas jedzenia.
- Rozwiązania zapewniające ochronę loch w delikatnym okresie inseminacji mogą obejmować indywidualne kojce umożliwiające lochom obracanie się lub stanowiska z wolnym dostępem. Teoretycznie można również zastosować konwencjonalne kojce, jeśli przepisy zezwalają na trzymanie loch w kojcach indywidualnych przez 3 dni - jednak takie rozwiązanie powinno być stosowane w połączeniu z systemem żywienia zapewniającym kontrolę indywidualnego spożycia paszy, takim jak system ESF.
- Zaprojektowanie kojców grupowych zgodnie z wielkością partii i, jeśli to możliwe, trzymanie loszek oddzielnie od loch.
Lochy karmiące trzymane luzem
W odniesieniu do loch trzymanych luzem w okresie laktacji przeprowadzono wiele prób, ale nadal nie ma pełnej zgody co do wymagań projektowych będących opartych na badaniach. W Niemczech ustawodawcy postawili kilka wymagań, które obecnie wpływają na projektowanie obiektów również w innych krajach, takich jak Dania i Holandia, które eksportują miliony świń do niemieckich tuczarni. Z drugiej strony niemieckie wymagania stale się zmieniają i obecnie ostateczne wymogi nie są jednoznaczne.
Wcześniej niemieckie wymagania były takie, jak przedstawiono na rysunku 2. Obecnie niemieckie przepisy dopuszczają klatkę porodową, którą można otworzyć kilka dni po porodzie, umożliwiając losze swobodne poruszanie się. Ponieważ 80% śmiertelności prosiąt można przypisać pierwszym kilku dniom po porodzie, a badania pokazują, że trzymanie lochy w klatce okołoporodowej zmniejsza śmiertelność prosiąt, miejmy nadzieję, że ta opcja zostanie dopuszczona w przyszłych przepisach.
Należy zauważyć, że kojce do chowu wolnostanowiskowego obejmują ściany kojca o wysokości 1 m w strefie loch i zadaszony obszar legowiskowy o powierzchni około 1 m2. Oczywiście ważne jest, aby locha nie mogła uciec z kojca. Ochrona pracowników jest również ważna przy rozważaniu projektu kojca. EFSA sugeruje, że minimalna wymagana przestrzeń dla loch wynosi 6,6 m2, co odpowiada 7,8 m2 powierzchni kojca. Jest jeszcze zbyt wcześnie, aby stwierdzić, jak będą wyglądać przyszłe wymagania, jednak jest prawdopodobne, że Komisja Europejska zastosuje się do zaleceń EFSA.
W Danii popularne są kojce kwadratowe (rysunek 4). Instalowane są również prostokątne kojce podobne do niemieckich.
Nowe instalacje obejmują w pełni rusztową podłogę oraz, w niektórych przypadkach, jednolitą lub zdrenowaną część w środku, gdzie defekacja jest mniej prawdopodobna. Wiele z istniejących kojców porodowych ma 2,6-2,7 m długości i 1,6-1,8 m szerokości. O ile podłoga nie jest w pełni rusztowa, modernizacja może być trudna, ponieważ istniejąca lita podłoga może stanowić przeszkodę w utrzymaniu dobrej higieny w kojcu.
Kolejnym ograniczeniem są wymogi środowiskowe, które wymagają redukcji emisji metanu i amoniaku. Ponieważ kojec porodowy jest większy, większa jest również powierzchnia kanału w porównaniu do konwencjonalnego kojca. W związku z tym duńscy naukowcy badają obecnie, w jaki sposób zastosować częściowo rusztową podłogę i różne konfiguracje kanałów, aby zmniejszyć emisję gazów. Ponieważ wymagane są również materiały do budowy gniazd, systemy zgarniaczy zaczynają być ponownie popularne, ponieważ zarówno znacznie zmniejszają emisję (do 90%), jak i radzą sobie z resztkami słomy.
Wysokoplenna genetyka
Od końca lat 90. duńska organizacja genetyków producentów trzody chlewnej zaczęła koncentrować się na zwiększaniu liczebności miotów, a inne firmy genetyczne poszły w jej ślady. Od tego czasu produkcja świń ogółem i żywo urodzonych znacznie wzrosła, a dziś 18-20 żywo urodzonych staje się standardem dla najbardziej płodnych duńskich ras, podczas gdy inne nadal mają 12-13. Zmiany te należy uwzględnić w strategii gospodarstwa. Jeśli celem jest produkcja określonej liczby świń, należy wziąć pod uwagę fakt, że jeśli płodna rasa produkuje +10 prosięta/locha/rok w porównaniu z rasą mniej płodną, potrzeba około 30% mniej loch. Ponadto zapotrzebowanie na paszę dla loch jest porównywalnie mniejsze.
Jeśli celem jest określona liczba loch, wówczas obiekty porodowe, odchowalniki i tuczarnie muszą być zaprojektowane zgodnie z przewidywaną wydajnością. Biorąc pod uwagę samą jednostkę dla loch, projekt dla ras o wysokiej plenności wymaga większej liczby klatek porodowych - zazwyczaj do 20% więcej niż potrzeba dla samej partii loch. Ponieważ maciory zazwyczaj mogą wykarmić 14 prosiąt, nadwyżki świń muszą być umieszczane przy lochach - mamkach, które są przenoszone z sekcji porodowej, gdzie prosiły się wcześniej. Ponadto potrzebne jest miejsce dla prosiąt odsadzonych od loch karmiących. Dlatego w stadzie loch bez prosiąt odsadzonych konieczne jest uwzględnienie sekcji dla tych prosiąt. Zazwyczaj wymagane są trzy sektory, a projekt musi obejmować komfortowe, ciepłe środowisko, ponieważ prosięta od loch - mamek są zwykle bardzo młode i małe. Obsługa wysokoplennej genetyki wymaga zatem również wysoko wykwalifikowanych kierowników - co należy uwzględnić jako część ogólnej strategii gospodarstwa.
