Poodsadzeniowy wielonarządowy zespół wyniszczający (PWMS) lub cirkowirusowa choroba świń (PCVD) jest jedną z najważniejszych chorób dotykających świnie na całym świecie.
Rozpowszechniła się w Europie i Ameryce Północnej pod koniec lat 90-tych.
Z syndromem tym w 1996 roku powiązano cirkowirus świń typu 2 (PCV2), ale dopiero w 2007 roku pojawiły się pierwsze komercyjne szczepionki przeciwko PCV2.
Dostępne na rynku szczepionki różnią się między sobą budową, zawartością genotypów, drogą podania oraz tym, czy są łączone.
Konstrukcja i uwzględnione genotypy |
|
Wszystkie szczepionki PCV2 są inaktywowane. Niektóre szczepionki dostępne na rynku zawierają cały inaktywowany wirus, podczas gdy inne zawierają podjednostkę antygenową. Inne szczepionki wykorzystują technologię rekombinacji DNA do produkcji antygenów specyficznych dla PCV2. Większość szczepionek zawiera tylko genotyp PCV2a, ale istnieją również szczepionki zawierające PCV2a i PCV2b. |
|
Ochrona |
|
Szczepionki PCV2 nie zapobiegają zakażeniu, ale są przydatne w znacznym ograniczaniu skutków choroby. Dlatego formularze informacyjne zawierają wskazania takie jak „do czynnego uodparniania świń w celu zmniejszenia obecności wirusa we krwi i tkankach limfoidalnych oraz zmniejszenia utraty masy ciała związanej z zakażeniem PCV2 występującym w okresie tuczu” lub „czynne uodparnianie prosiąt w celu zmniejszenia wydalania PCV2 z kałem i obecności wirusa we krwi oraz jako pomoc w zmniejszaniu objawów klinicznych związanych z PCV2, w tym wyniszczenia, utraty masy ciała i śmiertelności, a także w celu zmniejszenia ilości wirusa i zmian w tkankach limfoidalnych związanych z zakażeniem PCV2”. |
|
Liczba dawek |
|
Szczepionki dla prosiąt są w większości jednodawkowe, chociaż niektóre szczepionki zawierają opcjonalny protokół dwóch dawek. Szczepionki przeznaczone do stosowania u loszek i loch hodowlanych wymagają podania pierwszej dawki, a następnie drugiej dawki 3-4 tygodnie później. W przypadku stosowania u loch hodowlanych, dawki przypominające są wymagane na 2-4 tygodnie przed oproszeniem. |
|
Szczepionki skojarzone |
|
Na rynku dostępnych jest wiele różnych opcji. Z jednej strony mamy faktyczne szczepionki skojarzone, które zawierają antygen PCV2 i antygen innego czynnika zakaźnego, którym w tym przypadku jest zawsze Mycoplasma hyopneumoniae, w tej samej postaci. Z drugiej strony mamy szczepionki, które choć nie są skojarzone, mogą być podawane w mieszaninie z innymi szczepionkami przy użyciu specjalnych urządzeń wskazanych do tego celu. W innych przypadkach podano wskazania dotyczące możliwego jednoczesnego podawania z innymi szczepionkami, chociaż w dwóch różnych miejscach podawania. W takich przypadkach szczepionka, z którą można ją zmieszać, będzie zależeć od poszczególnych szczepionek komercyjnych. W związku z tym istotne jest przestrzeganie wskazań zawartych w karcie charakterystyki technicznej zarówno w odniesieniu do mieszaniny lub jednoczesnego podawania, jak i przechowywania zmieszanej szczepionki. Opcje te zawsze obejmują szczepionki zapobiegające enzootycznemu zapaleniu płuc, a czasami zapobiegające PRRS lub nawet zapaleniu jelita krętego wywołanemu przez Lawsonia intracellularis. |
|
Droga podania |
|
Większość szczepionek podaje się tradycyjną drogą domięśniową, w objętości 0,5, 1 lub 2 ml w zależności od szczepionki. Na rynku dostępne są również szczepionki śródskórne, które są podawane za pomocą urządzeń opracowanych do bezigłowego podawania i wykorzystują znacznie mniejsze objętości dawek (0,2 ml). |
|
Początek i czas trwania odporności |
|
W tym aspekcie nie ma dużej różnicy między szczepionkami. Zaleca się szczepienie prosiąt w wieku od dwóch do trzech tygodni. Zgodnie z informacjami zawartymi w broszurach, odporność pojawia się dwa do trzech tygodni po szczepieniu. Odporność utrzymuje się od 17 do 22 lub 23 tygodnia życia, co wskazuje większość broszur informacyjnych |
|
Zastosowanie u loch |
|
Patrząc na karty charakterystyki technicznej, istnieją różnice między szczepionkami dostępnymi na rynku. Istnieją szczepionki specjalnie zarejestrowane do stosowania u loszek i loch hodowlanych, inne określają, że mogą być stosowane u loch ciężarnych i karmiących, ale w innych przypadkach ich stosowanie nie jest dozwolone u tych zwierząt. Obecnie szczepienia przeciwko PCV2 są szeroko rozpowszechnione. Można śmiało powiedzieć, że szczepionki zapobiegające chorobie cirkowirusowej świń odniosły sukces. Istnieją jednak różne opcje i ważne jest, aby znać różnice między nimi, aby zastosować opcję, która najlepiej pasuje do każdego przypadku i potrzeb każdego gospodarstwa lub systemu produkcyjnego. |
Redakcja 333