Wpływ rodzaju zarządzania i produkcji w stadach świń o cyklu zamkniętym na poziom bioasekuracji.

Artykuł

The biosecurity status and its associations with production and management characteristics in farrow-to-finish pig herds. M. Postma, A. Backhans, L. Collineau, S. Loesken, M. Sjölund, C. Belloc, U. Emanuelson, E. Grosse Beilage, K. D. C. Stärk and J. Dewulf on behalf of the MINAPIG consortium. Animal (2016), 10:3, pp 478–489

Co było przedmiotem badań?

Celem badania była ocena poziomu wprowadzonych środków bioasekuracji w fermach świń znajdujących się w czterech państwach Unii Europejskiej (UE). Ponadto sprawdzono możliwe powiązania pomiędzy wprowadzonymi zasadami bioasekuracji a specyfikacją hodowli i gospodarstwem.

W jaki sposób przeprowadzono badanie?

Przekrojowe badania przeprowadzone zostały w ciągu roku na 232 fermach o cyklu zamkniętym w Belgii, Francji, Niemczech oraz Szwecji. Status bioasekuracji w tych stadach określono w oparciu o specjalne narzędzie do oceny stopnia zagrożenia “Biocheck” (www.biocheck.ugent.be). Narzędzie to różnicuje zagrożenia wewnętrzne oraz zewnętrzne. Wyższy wynik świadczy o lepszym postępowaniu bioasekuracyjnym oraz mniejszym zagrożeniu dla wystąpienia i rozprzestrzenienia się chorób. Specyfikacje dotyczące cyklu produkcyjnego oraz zarządzania fermą zostały zebrane w oparciu o komputerowe systemy zarządzania oraz wywiady z właścicielami. Dane zostały następnie opracowane względem ich powiązania z bezpieczeństwem biologicznym fermy.

Jaki wynik otrzymano?

1. Na wielu fermach świń możliwa była poprawa poziomu bioasekuracji.
2. Pomiędzy poszczególnymi krajami zaobserwowano znaczne różnice zarówno w wewnętrznym, jak i zewnętrznym poziomie bioasekuracji. Wyniki w bioasekuracji zewnętrznej były zazwyczaj lepsze niż w wewnętrznej..
3. Poziom bioasekuracji zewnętrznej- kombinacja wszystkich środków mających na celu uniemożliwienie wprowadzenia choroby do stada był najwyższy w Niemczech, a najniższy we Francji.
4. Poziom bioasekuracji wewnętrznej- kombinacja wszystkich środków mających na celu uniemożliwienie rozprzestrzeniania się choroby wewnątrz stada był najwyższy w Szwecji, a najniższy z dużym zróżnicowaniem w Belgii.
5. Liczba patogenów przeciwko którym użyto szczepionek była znacznie powiązana z poziomem bioasekuracji wewnętrznej. Sugeruje to, że świadomość ryzyka przeniesienia choroby prowadzi do bardziej zapobiegawczego postępowania.
6. Niski poziom bioasekuracji był związany z wyższą szacowaną częstotliwością leczenia skierowanego przeciwko konkretnym objawom klinicznym.
7. Stada z większą ilością loch, a w związku z tym większą ilością pracowników zwykle osiągnęły lepszy wynik w bioasekuracji zewnętrznej.
8. Lepszy wynik w bioasekuracji zewnętrznej był powiązany z większą ilością odsadzonych od lochy prosiąt w ciągu roku (wynik o 10 punktów wyższy przekładał się na 0,2 odsadzonego prosięcia).
9. Wiek odsadzenia oraz śmiertelność przedodsadzeniowa były silnie powiązane z liczbą odsadzonych prosiąt od lochy w ciągu roku.

Jakie to ma znaczenie?

Autorzy sugerują, że lepsze zrozumienie wpływu słabej bioasekuracji na występowanie chorób oraz poziom produktywności doprowadzi do zmiany postępowania hodowców. Poprawa bioasekuracji oraz zorientowanie zarządzania fermą na zapobieganie powinny prowadzić do zmniejszenia ilości stosowanych antybiotyków, lepszego statusu zdrowotnego stada, poprawy produktywności oraz dobrostanu zwierząt. Zapobieganie jest najlepszym lekarstwem!