0
Zespół rozrodczo oddechowy świń (PRRS) stanowi jedno z najważniejszych wyzwań dla produkcji świń w Korei Płd. Szczepy wirusa PRRS należą do typu 1 (europejski) i typu 2 (amerykański). Typy PRRSV różnią się znacznie pod względem właściwości genetycznych i antygenowych, jak i pod względem klinicznego obrazu zakażenia. W Korei krążą obydwa genotypy wirusa. Typ 1 pojawił się w 2005 roku i zakażenia przebiegają z objawami rozrodczymi u loch i objawami oddechowymi u warchlaków i tuczników co powoduje duże straty ekonomiczne. Szczepy PRRSV typu 1 wywołują ronienia i przedwczesne porody, podobnie jak szczepy typu 2.
W Korei większość niezależnych ferm produkuje świnie w cyklu zamkniętym, a duże fermy przemysłowe prowadzą produkcję w systemach dwuobiektowych. Stado zarodowe i warchlaki przebywają w jednej lokalizacji a tucz odbywa się w innej. Ponieważ około 70% ferm jest serologicznie dodatnich w kierunku PRRS, powszechnie stosuje się szczepienie loch i loszek w celu stabilizacji stad. Celem postępowania jest produkcja wolnych od zakażenia warchlaków przez uprzednio zakażone stado loch. Szczepienia w stadach loch prowadzone są w systemie dywanowym.
W fermie o cyklu zamkniętym liczącej 110 loch doszło do wystąpienia ostrych objawów rozrodczych wywołanych zakażeniem PRRSV typu 1. Przebieg zaburzeń pokazany jest na rycinie 1. Przed wystąpieniem problemów właściciel stosował dywanowe szczepienie loch co trzy miesiące, przez ostatnie 3 lata, przy użyciu szczepionki atenuowanej opartej na PRRSV typ 2, zgodnie z zaleceniami producenta. Ostatnie szczepienie przed pojawieniem się problemów wykonano 5 stycznia 2014 roku. Wybuch choroby charakteryzował się rodzeniem martwych prosiąt w 14 z 20 (70%) miotów loszek i 6 z 23 (26,1%) miotów loch, do czego dochodziło przez 8 tygodni, od połowy grudnia 2013 do połowy lutego 2014. Loszki i lochy rodziły od 6 do 10 martwych prosiąt w miocie. Całkowita liczba martwo urodzonych prosiąt wyniosła 160 na 507 urodzonych (31,6%). Trzy mioty urodziły się 3-4 dni przed terminem, ale wszystkie prosięta były żywe. U samic, u których wystąpiły problemy, obserwowano brak apetytu i gorączkę 40,0-41,4 oC. U wszystkich loszek i loch, które urodziły martwe prosięta w miotach wystąpiła bezmleczność. Bezmleczność wystąpiła również u 4 z 23 loch, które urodziły prawidłowe mioty. Siedem loszek i dwie lochy wyeliminowany ze względu na brak rui. Aż 30% loch i loszek, które urodziły normalne mioty miało opóźnioną ruję po odsadzeniu prosiąt. Jedna locha padła po porodzie. Spośród żywo urodzonych prosiąt 45 sztuk było słabych. Śmiertelność wśród warchlaków wynosiła 20%.
Dwanaście martwo urodzonych prosiąt, po jednym od 8 loszek I 4 loch zostało wystłane do badania w Katedrze Patologii Weterynaryjnej uniwersytetu w Seulu. U 11 z nich testem PCR wykryto PRRSV typ 1. Wirusa wyizolowano z grasicy i węzłów chłonnych prosiąt.
W marcu 2014 roku stado zostało dwukrotnie, dywanowo zaszczepione szczepionką atenuowaną opartą o PRRSV typ 1. Odstęp między immunizacjami wyniósł 3 tygodnie. Po szczepieniu liczba martwo urodzonych prosiąt uległa zmniejszeniu. Dwie lochy urodziły 14 martwych prosiąt i 9 żywych. Opóźniona ruja wystąpiła u 4 z 85 loch. Później nie stwierdzano już problemów rozrodczych u samic. Niewielkie problemy ze strony układu oddechowego obserwowano u 80-120 dniowych świń.
Manifestacja kliniczna zakażeń PRRSV typu 1 w Korei dotyczy głównie układu rozrodczego, co niekiedy może przebiegać w wyjątkowo ostrej formie. W opisanym stadzie przez długi czas stosowana była szczepionka oparta o PRRSV typu 2. Wybuch choroby wywołany przez PRRSV typu 1 wskazuje na niedostateczną odporność krzyżową. W Korei powszechnie stosuje się dywanowe szczepienie loch co 3 miesiące przy użyciu szczepionki PRRSV typu 2. Dlatego też wskazane jest dodatkowo szczepienie szczepionką PRRSV typu 1 w fermach zakażonych tym genotypem wirusa.
