0
Jednym z najpoważniejszych chorób wirusowych świń, afrykański pomór świń (ASF) jest wywoływana przez dużego, dwuniciowego wirusa DNA, który ma zakodowane ponad sto genów. Naturalnie w Afryce wirus krąży wśród dzikich świniowatych (np. guźce, świnie rzeczne i świnie leśne), które nie wykazują objawów klinicznych. Zdziczałe świnie domowe i dziki europejskie są tak samo podatne na ASF, który nie wykazuje preferencji wobec wieku bądź płci zwierząt. Człowiek nie jest podatny na zakażenie wirusem ASF (ASFV). ASF jest przenoszony głównie drogą nosowo-ustną po kontakcie z odchodami zakażonych świń lub poprzez spożywanie wieprzowiny i innych produktów skażonych (pomyje i odpady), zawierających wirusa. Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawy, na tych obszarach, gdzie występują kleszcze Ornithodoros (znane również jako tampans), transmisja przez te wektory może ogromnie wpłynąć na trwałość wirusa i zniweczyć podjęte próby zwalczania.
Świnia podwórzowa w Gulu, Uganda, gdzie często wystepują ogniska ASF
W sprzyjającym środowisku bogatym w białka, ASFV jest stabilny w szerokim zakresie temperatur i pH. Oznacza to, że rozkład, proces dojrzewania mięsa i zamrażanie nie inaktywują go. W związku z tym wirus przetrwa w wydzielinach, tuszach, świeżym mięsie i niektórych wyrobach mięsnych; na przykład wirus ASF może pozostać zakaźny przez co najmniej 11 dni w kale, przez kilka miesięcy w szpiku kostnym, przez 15 tygodni w schłodzonym mięsie (i prawdopodobnie dłużej w mrożonym), trzy do sześciu miesięcy w szynkach i kiełbasach, które nie są gotowane i wędzone w wysokiej temperaturze. Ma to bardzo istotny wpływu na rozprzestrzenianie się ASF. Niedogotowane, suszone, wędzone i solone mięso wieprzowe, krew i tusze są potencjalnie zakaźne w przypadku karmienia nimi świń i / lub wyrzucania na składowiska odpadów, na których świnie mogą żerować. Obróbka termiczna w 60 ° C przez 30 minut dezaktywuje wirusa.
Zaczerwienienie i zasinienie tylnych kończyn.
Źródło: Carmina Gallardo - EURL (CISA-Inia)
Szczepy wirusa ASF różnią się zjadliwością i mogą prowadzić do szeregu różnych objawów od form nadostrych do chronicznych. Istnieje wiele objawów klinicznych, typowych dla gorączki krwotocznej z uszkodzeniem wielu narządów. Niektóre genotypy, jak np. genotyp II aktualnie krążący w Europie Wschodniej, powoduje wysokie wskaźniki śmiertelności w wysokości do 100% u świń domowych i dzików. Objawy kliniczne pojawiają się po okresie inkubacji, który trwa od 5 do 15 dni. Rozwój wysokiej gorączki (> 40 ° C) jest zwykle pierwszym objawem klinicznym, której towarzyszy apatia i utrata apetytu. Inne objawy kliniczne obejmują zaczerwienienie skóry uszu, brzucha i kończyn, duszności, wymioty, krwawienie z nosa lub odbytnicy, biegunkę i śmierć w 2 do 10 dni. Często pojawiają się ronienia. W obrazie sekcyjnym charakterystyczna jest wybroczynowość w narządach wewnętrznych, zwłaszcza w węzłach chłonnych, śledzionie i nerkach. Mniej zjadliwe formy wirusa generują mniej intensywne objawy. U świń, które przeżyły zakażenie wiremia może utrzymywać się przez kilka tygodni (do sześciu miesięcy), a ozdrowieńcy stanowią realne zagrożenie, ponieważ wirus po tym czasie był izolowany z tkanek. Ważne jest, aby podkreślić, że tylko kilka chorób może powodować podobne objawy kliniczne, co ASF, najważniejsza to klasyczny pomór świń (CSF), ale także różyca, salmonelloza, posocznicowa pastereloza i inne septicemie bakteryjne, zatrucia, itp. . Dlatego też ostateczna diagnoza może być dokonana jedynie na podstawie testów laboratoryjnych przez wykrywania wirusa i / lub przeciwciała.
.
Zaczerwienienie i zasinienie skóry: wierzchołków uszu, klatki piersiowej, brzucha i przednie i tylne kończyny.
Źródło: Carmina Gallardo - EURL (CISA-Inia)
Źródło: Carmina Gallardo - EURL (CISA-Inia)
Obecnie zidentyfikowano 22 genotypy krążące w Afryce sub-saharyjskiej, gdzie ASF jest powszechny w większości krajów. Mimo to w Afryce choroba się ciągle rozprzestrzenia na obszary dotychczas niezajęte, co jest spowodowane przez dynamiczny wzrost sektora trzody chlewnej. Wirus został wykryty poza Afryką w latach 1950 - 1980 w Europie, Karaibach i Brazylii, gdzie udało się opanować zakażenie, z wyjątkiem włoskiej wyspy Sardynii , gdzie nadal występuje. Jednakże od czasu jego pojawienia się w 2007 roku w Gruzji rozprzestrzenił się szybko na całym Kaukazie (Armenia i Azerbejdżan) w Islamskiej Republice Iranu, Rosji i w ciągu ostatnich dwóch lat choroba stopniowo rozprzestrzenia się w kierunku zachodnim, na Ukrainę i Białoruś, a ostatnio na Unię Europejską ( tj. Litwa i Polska ). Zakażone dziki dodatkowo komplikują kontrolę ASF, choć zakres jego roli w epidemiologii nie jest jeszcze jasno zdefiniowany. Można stwierdzić, że ASF występuje endemiczne na niektórych obszarach Kaukazu i Europy Wschodniej, gdzie jest przyczyną poważnych zakłóceń w handlu, a także ma destrukcyjny wpływ na małych hodowców świń .
Tradycyjny rzeźnik w Gruzji
