0
Większość krajów wdrożyła proces regulacyjny, polegający na tym, że ilekroć w gospodarstwie istnieje podejrzenie choroby podlegającej obowiązkowi zgłoszenia, takiej jak afrykański pomór świń (ASF), zgodnie z prawem wymaga natychmiastowego powiadomienia właściwego organu, takiego jak „urzędowy lekarz weterynarii” , co zaleca Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE). Jak tylko takie podejrzenie zostanie zgłoszone, reakcja organu powiadomionego jest zgodna z rygorystycznymi wytycznymi, a to, co nastąpi dalej, jest poza kontrolą terenowego lekarza weterynarii i właściciela gospodarstwa. Wszyscy wiedzą, że im wcześniej zostanie zgłoszona epidemia, tym szybciej urzędnicy mogą działać, aby kontrolować rozprzestrzenianie się choroby poprzez natychmiastową kontrolę przemieszczania zwierząt i produktów. Jednak, jak powiedział kiedyś hiszpański profesor Sanchez-Vizcaino: „… jest to konkurs, w którym nikt nie chce zdobyć„ złotego medalu ”, ponieważ nikt nie chce być tym, który jako pierwszy zgłosi chorobę w swoim regionie”. Musimy jednak zachęcić praktyków, aby dążyli do tego złota i byli sumienni i odważni, jeśli podejrzewają przypadek, który należy zgłosić. Czy jesteśmy gotowi do działania? I zgłoszenia podejrzenia? Czy wiemy, jak postępować? Jakie są protokoły, które zostaną wprowadzone i jak szybko to nastąpi? Zadaliśmy te i wiele innych pytań współpracującym z nami specjalistom ds. świń z Rosji, Chin, krajów bałtyckich i Polski, którzy zajmują się tą chorobą od wielu lat.
Wszyscy nasi specjaliści, z którymi przeprowadzono wywiady, uczestniczyli w taki czy inny sposób w zgłaszaniu ogniska ASF. Wszyscy zgodzili się co do tego, że jak najszybsze zgłoszenie wybuchu choroby jest słuszne, a z ich doświadczenia wynika, że urzędowi lekarze działają szybko (w ciągu kilku godzin), przestrzegają jasnych protokołów i są bardzo profesjonalni. Niestety proces ten nie zawsze i nie wszędzie był tak płynny. Dr Kolbasov, obecny dyrektor rosyjskiego centrum referencyjnego ds. badań i diagnostyki ASF, zauważył, że proces raportowania naprawdę poprawił się w Rosji, kiedy wprowadzono rekompensatę finansową dla poszkodowanych rolników. Jak tylko to się stało, rolnicy i weterynarze byli bardziej skłonni odpowiednio zgłaszać swoje podejrzenia władzom, a współpraca między rolnikami, weterynarzami terenowymi i urzędowymi stała się bardziej efektywna. Autor uważa, że w trakcie wstrzymania przemieszczania zwierząt (nawet przed potwierdzeniem, że próbka jest dodatnia), kontrola całkowitej liczby zwierząt w każdej placówce pomogła w diagnostyce choroby w przypadku zmniejszenia liczby zwierząt.
Dr Cepulis, nasz konsultant ds. świń z Litwy, który praktykuje w całym regionie Morza Bałtyckiego, zgadza się ze swoim rosyjskim kolegą co do faktu, że weterynarze i producenci komercyjni rozumieją znaczenie właściwego postępowania. Opisał jednak zupełnie inny scenariusz dla niektórych rolników mających niewielkie fermy przydomowe, którzy postanowili sprzedawać, przenosić lub ukrywać zwierzęta przed urzędnikami. Mówi także, że w krajach bałtyckich rząd płaci tylko za koszty uśmierconych zwierząt, zniszczonej paszy i środków dezynfekujących używanych podczas wybuchu epidemii. Istnieje jednak wiele dodatkowych kosztów, takich jak zakłócenia produkcji, utrata udziału w rynku oraz koszty pracy związane z czyszczeniem i dezynfekcją. Uważa, że rolnicy posiadający ubezpieczenie pokrywające część tej straty byli w stanie odbić się finansowo po takich stratach. Jednak wielu innych nie miało tyle szczęścia, nie posiadając ubezpieczenia. Kiedy ASF pojawił się na Litwie, firmy ubezpieczeniowe odmawiały ubezpieczenia zwierząt. „Nie ubezpieczamy się od wojny podczas wojny” - usłyszał od nich pewien rolnik. Teraz można się ubezpieczyć, ale jest to tak drogie, że rolnicy nie mogą sobie na to pozwolić i nadal nie mają żadnej gwarancji na podźwignięcie się finansowe w obliczu ogniska choroby. Sytuacja ta jest podobna w Polsce, jak wspomniał dr Karbowiak, nasz polski lekarz, z którym przeprowadzono wywiad. Z kolei chiński scenariusz jest zupełnie inny, czego doświadczył pan Corns. Uważa, że brak zgłoszenia wielu wybuchów epidemii w Chinach doprowadził do braku zrozumienia, w jaki sposób choroba rozprzestrzenia się w Chinach. Ten brak przejrzystości i brak współpracy między producentami, terenowymi weterynarzami i lekarzami urzędowymi nie pozwalają na powstrzymanie postępu choroby: „Ta sytuacja, w której nie zgłasza się wielu ognisk choroby, powstrzymuje przemysł od powrotu do normalnej produkcji ”. Corns, podobnie jak wielu lekarzy weterynarii z branży trzody chlewnej, jest zaniepokojony epidemiologią choroby w Chinach i stratami produkcyjnymi na dużą skalę.
Po oficjalnym powiadomieniu urzędowego lekarza, należy przestrzegać oficjalnego protokołu diagnostycznego. Tylko lekarz urzędowy może pobierać i przekazywać próbki w celu zapewnienia identyfikowalności i bezpieczeństwa biologicznego potrzebnego podczas transportu próbki do oficjalnego laboratorium. Próbki krwi pobiera się od żywych zwierząt, a próbki tkanek (zwłaszcza śledziony) pobiera się ze zwłok. Dr Kolbasov jest profesjonalistą z największą wiedzą specjalistyczną i podzielił się z nami cennymi zaleceniami. Zauważył, że ponieważ krew jest poważnym problemem w przenoszeniu wirusa ASF, kluczowe jest unikanie wycieków krwi podczas pobierania próbek. Bardzo ważne jest również bardzo dokładne czyszczenie i dezynfekcja obszaru po zakończeniu pobierania próbek. Po ponad 10 latach walki z epidemiami i zapobiegania dalszemu przenoszeniu choroby opracowano nową technikę pobierania próbek, aby zapobiec skażeniu środowiska wirusem. Aby wydobyć śledzionę, tworzy się bardzo mały otwór (nacięcie) bez pełnego otwarcia tuszy, aby zminimalizować ryzyko rozprzestrzenienia wirusa (pokaz slajdów). W przypadku sekcji zwłok i pobierania próbek w terenie zaleca się zawsze, aby rozłożyć najpierw plastikową barierę (np. rozciętą, dużą plastikową torbę), aby zminimalizować zanieczyszczenie i łatwo zdezynfekować dowolną powierzchnię po procesie pobierania próbek (pokaz slajdów).
Pokaz slajdów. Pobieranie próbe przy podajrzeniu ASF. Dzięki uprzejmości Dr. Nadezhda Konovalova
Kiedy dr Karbowiak zgłosił podejrzenie wybuchu ASF, był bardzo wdzięczny za szybkie przybycie i pod wrażeniem sprawnego działania lekarza urzędowego. Jak opisano w poprzednim artykule, po zaledwie 1 godzinie od wizyty na farmie zaobserwował objawy kliniczne, które spowodowały, że zadzwonił do regionalnego urzędowego lekarza weterynarii, z którym podzielił się swoimi podejrzeniami. Niestety tego dnia niespodziewanie zdobył „złoty medal” Sancheza-Vizcaino. Urzędowemu lekarzowi zajęło nieco ponad 60 minut, aby dotrzeć na farmę i przejąć kontrolę nad sytuacją. W ciągu następnych 5 godzin dr Pawel aobserwował, w jaki sposób lekarze urzędowi poinformowali o decyzji o wstrzymaniu wszelkich przemieszczeń zwierząt w okolicy, jak odwiedzili wszystkie lokalizacje farmy, jak przeprowadzali wywiady i pobierali wszystkie próbki. Po tego typu doświadczeniach wszyscy nasi specjaliści od świń zgodzili się, że zarówno urzędowi lekarze weterynarii, jak i personel laboratoryjny zaangażowani w te przypadki to wysoce zmotywowani profesjonaliści, którzy pracują długie godziny, działając w najszybszy możliwy sposób, aby postępować najwłaściwiej jak się da.
W następnym artykule wyjaśnimy najważniejsze strategie bioasekuracji, które według naszych specjalistów od świń działają najlepiej w ich krajach, aby pomóc im zapobiec rozprzestrzenianiu się tej choroby.
