Bezpieczeństwo biologiczne pasz na etapie przedprodukcyjnym, transmisja chorób

W artykule 1, zauważyliśmy, że transmisja chorób przez skażone składniki pasz i pasze zostało dobrze udokumentowane. Przeanalizowaliśmy również, w jaki sposób prawdopodobieństwo rozprzestrzenienia się choroby w łańcuchu dostaw paszy zależy od ryzyka, że: 1) pasza lub składnik paszy zostanie skażony zakaźnym patogenem oraz 2) ryzyko, że patogen przetrwa w składniku w wystarczającej ilości i zachowa poziom zakaźności, aby dokonać procesu przenoszenia choroby.

W ciągu ostatniego półwiecza łańcuch dostaw dostarczający składniki pasz dla świń przekształcił się w globalną sieć. Oczywiście nie dotyczy to wyłącznie łańcucha dostaw pasz dla świń. Podobnie jak wiele rzeczy, które spożywamy na co dzień, te składniki mogą być szybko przemieszczane po całym świecie i wchodzić w codzienną dietę zwierząt, które hodujemy, aby wyżywić nasz świat. Następnie wieprzowina i wieprzowe produkty uboczne, które produkujemy, mogą również wrócić do tej samej globalnej gospodarki żywnościowej, aby być spożywanymi przez ludzi i zwierzęta niemal wszędzie, gdzie istnieje aktywna relacja handlowa (zdjęcie 1).

Biorąc pod uwagę możliwość przenoszenia chorób i przemieszczania produktów zarówno lokalnie, jak i globalnie, jakie są potencjalne konsekwencje dla bezpieczeństwa biologicznego naszych stad świń? Czy to ryzyko jest na tyle duże, że naprawdę warto się tym martwić?

W tym artykule skupimy się na opisie łańcucha dostaw składników paszy dla świń i tego, jak może on działać jako droga przenoszenia chorób. Omówimy również niektóre strategie profilaktyczne, które są powszechnie zalecane w celu zmniejszenia ryzyka przenoszenia chorób w tym segmencie przemysłu.

Jako pierwszy krok w zrozumieniu zagrożeń, ważne jest, aby kategoryzować składniki pasz w sposób, który pomoże nam ocenić rzeczywiste ryzyko. Składniki pasz dla świń można sklasyfikować w następujący sposób:

1. Składniki pochodzenia zwierzęcego (często klasyfikowane jako produkty pochodzenia niezwierzęcego i zwierzęcego)
   1. Wytopione (np. mączki mięsne, mączki z krwi, produkty z tłuszczu zwierzęcego itp.)
   2. Suszone rozpyłowo (np. suszone rozpyłowo osocze krwi)
   3. Białka hydrolizowane (tj. produkt uboczny procesu wytwarzania ludzkiej heparyny)
2. Składniki pochodzenia niezwierzęcego
   1. Produkty roślinne
   2. Minerały
   3. Witaminy i aminokwasy
   4. Inne składniki pasz (np. środki przeciwdrobnoustrojowe, aromaty itp.)

Po zrozumieniu kategorii składników pasz, następnym krokiem jest systematyczna ocena, czy ryzyko przeniesienia choroby dla każdego typu składnika jest niskie, średnie czy wysokie. Naukowcy z University of Minnesota i Kansas State University opublikowali proces decyzyjny dotyczący oceny ryzyka przenoszenia patogenów w importowanych składnikach pasz, który można zastosować do dowolnego składnika, niezależnie od tego, czy są przemieszczane lokalnie, regionalnie, w kraju czy transgranicznie. Ten proces wykorzystuje następujśace pytania:

1. Czy składnik spełnia odpowiednie przepisy dotyczące bezpieczeństwa żywności, regulujące identyfikowalność i dobre praktyki produkcyjne?
2. Czy w miejscu wytwarzania składnika lub w jego pobliżu znajdują się zwierzęta? (Zdjęcie 2)
3. Jeśli zwierzęta są obecne, to czy w ciągu ostatnich 6 miesięcy doszło do wybuchu choroby?
4. Jeśli doszło do wybuchu choroby, czy była to choroba podlegająca zgłoszeniu? (a może była to choroba o znaczących konsekwencjach ekonomicznych dla produkcji świń?)
5. Czy producent składników stosuje zwalidowany proces inaktywacji patogenów podczas wytwarzania swojego produktu?

Widać wyraźnie, że dokładna ocena prawdziwego ryzyka każdego składnika, zwłaszcza tych, które pochodzą z obcego kraju, może być złożonym przedsięwzięciem. Po doświadczeniu PEDV w Ameryce Północnej i nasileniu się afrykańskiego pomoru świń w Europie i Azji, gwałtownie wzrosło zainteresowanie oceną ryzyka poszczególnych składników. Niektóre badania wykazały nawet, że niektóre składniki niosą ze sobą znacznie wyższe lub niższe ryzyko zanieczyszczenia patogenem.

Jednak pomimo tego, że niektóre składniki zostały zaklasyfikowane do kategorii ryzyka, głównym dylematem dla badaczy zajmujących się przenoszeniem chorób w składnikach pasz jest fakt, że faktyczne przypadki zanieczyszczenia będą prawdopodobnie bardzo rzadkie, a zatem bardzo trudne do zidentyfikowania. Ponadto, jeśli składniki paszy lub pasza zostaną skażone patogenem, jest mało prawdopodobne, aby były one równomiernie rozłożone w całej „partii” składnika lub paszy końcowej, co sprawia, że prawdopodobieństwo znalezienia ich w programie losowego pobierania próbek jest prawie niemożliwe. Jednak nawet jeśli częstotliwość tych zdarzeń jest prawdopodobnie bardzo niska, ich wpływ, gdy już się wydarzy, może być katastrofalny.

W jaki sposób producent pasz, który kupuje składniki na rynku globalnym, może zarządzać ryzykiem związanym ze składnikami, które kupuje do wykorzystania w produkcie końcowym? Badania nad tymi problemami mają na celu najlepszy sposób odpowiedzieć na to pytanie. W międzyczasie istnieje kilka strategii ograniczania ryzyka, które są uwzględniane w sposobie zakupu i użytkowania składników. Należą do nich:

1. Przepisy rządowe zakazujące stosowania niektórych składników w paszach dla zwierząt (np. przepisy dotyczące żywienia odpadowymi produktami spożywczymi);
2. Stosowanie nałożonych przez siebie limitów na zakup składników w oparciu o niezależną ocenę kraju pochodzenia i procesu produkcyjnego w celu oceny ryzyka;
3. Utrzymywanie składników w minimalnej temperaturze przez określony czas; i
4. Dodanie chemicznych środków lub innych współskładników, które, jak wykazano, dezaktywują zakaźne patogeny (np. formaldehyd, średniołańcuchowe kwasy tłuszczowe).

W ostatnim artykule z tej serii skupimy się na biobezpieczeństwie procesu produkcji i dystrybucji pasz.