Na sposób, w jaki pracujemy i zarządzamy naszymi fermami trzody chlewnej, duży wpływ mają wewnętrzne koncepcje bezpieczeństwa biologicznego, które nabyliśmy przez lata, gdy nauczyliśmy się kontrolować i zarządzać chorobami występującymi w naszych gospodarstwach. Nawet sposób, w jaki my, jako lekarze weterynarii, przeprowadzamy wizytę w gospodarstwie, kieruje się tymi zasadami. Wiemy, że istnieją pewne surowe zasady, których zawsze musimy przestrzegać, takie jak rozpoczynanie wizyty od porodówek, a nie tuczu, nie wchodzenie do kojców porodowych (zdjęcie 1) i przeprowadzanie sekcji zwłok w określonych obszarach. Wszystkie te decyzje opierają się na naszej wiedzy i doświadczeniu w zakresie wewnętrznego bezpieczeństwa biologicznego.
Termin „wewnętrzne bezpieczeństwo biologiczne” lub „zarządzanie biologiczne” odnosi się do wszystkich praktyk zarządzania, które wykonujemy w celu kontrolowania krążenia patogenów od zwierząt zakażonych do niezakażonych w tej samej populacji, zwykle ze starszych do młodszych zwierząt. Dwadzieścia pięć lat temu Monte B. McCaw, praktyk i badacz z North Carolina University, opublikował pierwszą wewnętrzną procedurę bezpieczeństwa biologicznego, aby spróbować kontrolować zespół rozrodczo-oddechowy świń (PRRS). Po klasycznym pomorze świń (CSF) w późnych latach 80-tych PRRS uznano za chorobę uważaną za najbardziej niszczycielski problem, jaki kiedykolwiek był znany hodowcom trzody chlewnej. Był bardzo zaniepokojony, nie tylko wysokim odsetkiem słabo urodzonych prosiąt, co ostatecznie skutkowało wysoką śmiertelnością przed odsadzeniem, ale był również zaniepokojony wtórnymi infekcjami bakteryjnymi, które również zabijały prosięta w fazie odchowania. Aby rozwiązać ten problem, nakreślił protokół zarządzania biologicznego z szeregiem kluczowych działań, które odniosły natychmiastowy sukces w zmniejszeniu śmiertelności przed odsadzeniem w gospodarstwach, które doświadczyły strat po ostrym wybuchu PRRS, ale które przyniosły również korzyści stadom z endemicznym PRRS. Nazwał tę procedurę „Zmiany w zarządzaniu w celu zmniejszenia narażenia na bakterie w celu wyeliminowania strat z PRRS” (ang. “Management Changes to Reduce Exposure to Bacteria to Eliminate Losses from PRRS”) lub krótko McREBELTM PRRS. Poniżej możesz przeczytać wszystkie jego oryginalne zalecenia opublikowane w 1995 roku. Obejmują one procedury związane z przenoszeniem prosiąt do innych matek, przemieszczaniem świń i humanitarną eliminacją chorych zwierząt:
- Zaprzestań przenoszenia prosiąt między miotami w celu zmiany rozmiaru miotu lub ratowania chorych i słabych sztuk (Fot. 2).
- Przenoszenie prosiąt między miotami w celu wyrównania rozmiaru miotu maksymalnie do 24 godzin po porodzie.
- Prosięta należy przenosić tylko w obrębie porodówek, po urodzeniu. Nie przenosić prosiąt lub loch między pomieszczeniami.
- Nie używaj mamek dla prosiąt zarażonych PRRS, słabych.
- Ogranicz obsługę prosiąt, zwłaszcza rutynowych zastrzyków z antybiotykiem lub dodatkowym żelazem.
- Oceń wpływ na kliniczne poziomy chorobowe każdej nieistotnej procedury wobec prosiąt ssących i prosiąt odsadzonych.
- Natychmiast dokonaj eutanazji prosiąt, które są bardzo chore i nie rokują na całkowite wyzdrowienie.
- NIE zostawiaj żadnych świń. NIE WOLNO przenosić lub zostawiać słabo rosnących świń do młodszych grup, czy loch karmiących.
- NATYCHMIAST ZAPRZESTAŃ STOSOANIA FEED BACK z padłych prosiąt lub poronionych płodów.
- Prosięta z odchowalni przemieszczać bez wyjątu zgodnie za zasadą CAŁE POMIESZCZENIE PUSTE- CAŁE POMIESZCZENIE PEŁNE. Pozostaw 2-3 dni na sprzątanie i dezynfekcję pomiędzy grupami.
- Odchowalnię można zapełnić w myśl zasady CAŁE PEŁNE poprzez wczesne odsadzenie kilku najstarszych, najlepiej radzących sobie miotów z kolejnych najstarszych porodówek.
Ta procedura kontroli traktowała miot jako jednostkę i zachęcała producentów do przenoszenia prosiąt jako grupy z tego samego miotu CP-CP do odchowalni. McREBELTM PRRS skutecznie zmniejszył przenoszenie wirusa na poziomie porodówek, a późniejszy spadek wtórnych infekcji bakteryjnych w odchowalni stał się widoczny po 12 tygodniach od rozpoczęcia programu McREBELTM PRRS. Od czasu opracowania oryginalnego protokołu, lekarze weterynarii i producenci trzody chlewnej opracowali wiele podobnych protokołów dla gospodarstw, w których występują problemy związane nie tylko z PRRS, ale także z wieloma innymi chorobami wirusowymi i bakteryjnymi, przy czym najpopularniejszy program nosi nazwę „zmodyfikowany McREBEL”.
A zatem, w naszej współczesnej erze hodowli świń i zarządzania chorobami, jakie strategie stosują najlepiej zarządzane gospodarstwa do kontrolowania rozprzestrzeniania się wirusa w obliczu epidemii lub po prostu w ramach swoich codziennych procedur? Poniżej znajduje się lista zawierająca koncepcje wewnętrznego bezpieczeństwa biologicznego, a także inne strategie zarządzania chorobami w celu zminimalizowania ich skutków. Zapoznajmy się z nimi, a w następnym artykule szczegółowo omówimy większość z nich.
A. Na poziomie fermy:
- Projekt budynku dla programów zarządzania chorobami
- Czyszczenie, dezynfekcja, suszenie
- Programy szczepień
- Program kontroli gryzoni
- Jakość wody
- Kwarantanna, rozwój i aklimatyzacja loszek zastępczych
- Przemieszczanie ludzi
- Wentylacja
B. W poszczególnych sektorach (porodówki, odchowalnia, tucz):
- Zarządzanie obuwiem i odzieżą
- Dezynfeckja dłoni (między pomieszczeniami, między miotami)
- Przemieszczanie zwierząt (w pomieszczeniu lub w grupie porodowej)
- Ruch osób (między etapami produkcji, pomieszczeniami, kojcami)
- Przemieszczanie sprzętu (między pomieszczeniami, miotami)
- Praktyki zarządzania (przemieszczanie prosiąt między miotami, lochy mamki itp.)