Co się zmieniło w zakresie epidemiologii cirkowirusa świń?

Wywiad z Oliverem Duranem, szefem zespołu technicznego ds. świń w Boehringer Ingelheim Animal Health.

Czy nastąpiły jakieś zmiany w protokołach szczepień PCV2 dla loszek remontowych i loch hodowlanych?

Obecnie szczepienie loszek remontowych jest ugruntowaną praktyką, ale rutynowe szczepienia loch są znacznie mniej powszechne. Ponieważ ta choroba ma epidemiologię wieloczynnikową, istnieją różne teorie: niektóre mówią, że szczepienie i późniejsze zakażenie wirusem obecnym w środowisku wystarczyłoby do wytworzenia solidnej odporności i braku oznak niestabilności na farmie.

Z drugiej strony udokumentowano partie seronegatywnych loszek. Te loszki, przybywające seronegatywnie do fermy loch, a zatem w pełni podatne, stanowią pewne ryzyko. Gdy zastępcze loszki nie zostaną zaszczepione i nie dojdzie do infekcji wirusem dzikim z powodu ostatnich 15 lat ciągłego nacisku na szczepienia, może wystąpić sytuacja, w której mamy farmę loch, która jest bardzo podatna na PCV2. Może to powodować dwa problemy: u rosnących zwierząt produkowanych przez te samice oraz u samych samic, powodując problemy z rozrodem. Te dwa problemy nie muszą się zdarzyć razem i nie wszystkie gospodarstwa mają problemy z rozrodem.

Dzięki temu zdajemy sobie sprawę ze znaczenia dobrego planu ciągłego monitoringu, aby ocenić, czy sytuacja epidemiologiczna się zmienia i aby zarządzać analizą ryzyka. Wdrażanie rutynowych szczepień loch zapewnia dodatkowy poziom bezpieczeństwa i jest zwykle stosowany w gospodarstwach, które miały problemy z rozrodem z powodu PCV2. Każdy przypadek musi być analizowana indywidualnie.

Trwa debata na temat tego, w jaki sposób masowe szczepienia w gospodarstwach i szczepienia zwierząt hodowlanych wpłynęły na epidemiologię zakażenia. Co o tym myślisz?

Ta kwestia jest kontrowersyjna. Istnieją przypadki, w których odnotowano obecność wirusa u prosiąt podczas porodu, co wskazuje na wysoką transmisję PCV2 z lochy do prosiąt. W tych przypadkach masowe szczepienie loch zmienia dynamikę i ogranicza wczesne zakażenie prosiąt. Przypadki obserwowano w USA i Hiszpanii, ale nie jest to obserwacja globalna.

W jaki sposób te prosięta, które rodzą się zakażone PCV2 i są chronione matczynymi przeciwciałami, reagują na szczepienie, jest trudne do odtworzenia w warunkach laboratoryjnych. Zazwyczaj epidemiologia pokazuje wczesne przypadki kliniczne (2-3 tygodnie po odsadzeniu). Kiedy gospodarstwa, które rutynowo szczepią, obserwują problemy kliniczne z PMWS, pierwszą rzeczą do zrobienia jest sprawdzenie, czy wytyczne dotyczące szczepień zostały przeprowadzone prawidłowo, czy też problem rzeczywiście wynika z faktu, że zwierzęta były już zarażone w momencie szczepienia. Ta ostatnia sytuacja była obserwowana w sporadycznych przypadkach, ale nie odpowiada większości obserwowanych przypadków. Czasami wraz z kolegami widzę przypadki, w których szczepienia nie są przeprowadzane prawidłowo; albo z powodu błędu ludzkiego (szczepienie niewystarczającą dawką, niepełne szczepienie partii lub grupy, zła technika szczepienia), albo z powodu złego obchodzenia się z produktem, albo w ogóle nie przeprowadzenia szczepienia.

Należy podkreślić, że w zalecanym programie szczepień szczepionką Ingelvac CircoFLEX® szczepienie loch nigdy nie zastępuje szczepienia prosiąt.

Kiedy gospodarstwo powinno rozważyć, że może problem z rozrodem może być związany z PCV2?

Typowymi przypadkami najczęściej spotykanymi są nowe gospodarstwa z populacją złożoną wyłącznie z loszek, i należy zauważyć, że gospodarstwo nie osiąga wyników reprodukcyjnych, których można by oczekiwać, biorąc pod uwagę genetykę, z którą pracuje. Nie należy się spodziewać dużej liczby ronień, martwych urodzeń itp. Ma to bardziej związek z utratą wydajności reprodukcyjnej, którą czasem trudno jest zdiagnozować. W niektórych przypadkach może przypominać parwowirozę, ze wzrostem liczby mumifikatów, które nawet jeśli nie są dramatycznie liczne, to można wykryć wzrost odsetka, jeśli istnieje dobry system gromadzenia danych (zdjęcie 1).

Do prawidłowej diagnozy wymagana jest dobra próbka martwych prosiąt i mumifikatów. Wykrywanie zmian histologicznych w narządach, w połączeniu z wykrywaniem antygenu, za pomocą PCR lub immunohistochemii, umożliwia potwierdzenie zakażenia PCV2.

W jaki sposób obecność przeciwciał matczynych wpływa na skuteczność szczepienia prosiąt?

Każda szczepionka różni się składem, adiuwantem i sposobem, w jaki generuje odporność, a każdy ten czynnik wpływa na to, jak działa w terenie. Pytanie, jak działa szczepionka w obecności przeciwciał matczynych, nie jest nowe. Niedawno opublikowaliśmy nowe dane oceniające indywidualne parametry prosiąt w obecności różnych poziomów przeciwciał matczynych w momencie szczepienia (niski -wysoki-bardzo wysoki). We wszystkich przypadkach zaszczepione zwierzęta miały lepszą wydajność wzrostu niż zwierzęta nieszczepione, niezależnie od poziomu przeciwciał obecnych w czasie szczepienia. Szczepienie prosiąt w tym teście (Ingelvac CircoFLEX®) poprawiło średni dzienny przyrost (ADG), zmniejszyło śmiertelność i zmniejszyło wiremię PCV2 niezależnie od poziomu przeciwciał matczynych w momencie szczepienia.

Te dobre wyniki szczepienia w obecności wysokiego poziomu przeciwciał matczynych prawdopodobnie wynikają z faktu, że celem Ingelvac CircoFLEX® jest wygenerowanie odpowiedzi immunologicznej skierowanej na odporność komórkową, która wydaje się nie być tak podatna jak odpowiedź, która wymagałaby większe zaangażowanie przeciwciał. Badania na Uniwersytecie Wiedeńskim wykazały, że ochrona była spowodowana wytwarzaniem wysokich poziomów komórek T CD4 +, które indukują produkcję cytokin skutecznych przeciwko PCV2 (Koenig i in. 2015). I odwrotnie, wykazano, że wysokie miana nieneutralizujących przeciwciał nie korelują z ochroną (Tribble i in. 2012). Ten rodzaj odpowiedzi wynika z zaprojektowania Ingelvac CircoFLEX® w odniesieniu do antygenu, a zwłaszcza adiuwantu ImpranFLEX®, który jest bardzo ukierunkowany na odporność komórkową, nie tyle na przeciwciała.

Znajomość podstawowych cech szczepionki, którą stosujemy w gospodarstwie, jest ważna, aby móc ocenić inne elementy. Na przykład ta zwiększona koncentracja na stymulowaniu odporności komórkowej oznacza, że nie wszystkie zwierzęta, które nie były narażone na wirusa terenowego i zostały zaszczepione Ingelvac CircoFLEX®, wykażą serokonwersję w komercyjnych testach ELISA, ale mimo to są chronione przed PCV2.

Czy kontrolujemy subkliniczne zakażenie PCV2?

Wpływ chorób subklinicznych jest trudny do zmierzenia, ponieważ zależy od wielu czynników specyficznych dla gospodarstwa, które trudno jest odtworzyć w warunkach laboratoryjnych. Widzieliśmy sytuacje, w których, w kontekście bardzo niskich cen, gospodarstwa rolne ograniczyły stosowanie szczepionki (na przykład poprzez podawanie połowy dawki). Następnie, być może bez powodowania śmiertelności, jak w typowych przypadkach PMWS, gospodarstwa te zaobserwowały sytuacje, w których nastąpił znaczący negatywny wpływ na wzrost (zdjęcie 2). Weterynarze, którzy walczyli z PMWS przed pojawieniem się szczepionki, są w pełni świadomi wartości subklinicznej infekcji PCV2. Dla młodszych lekarzy weterynarii, którzy nie doświadczyli wpływu choroby, stała się ona w zasadzie rutynową szczepionką, co utrudnia im ocenę wpływu.

Czy weterynarze dysponują dobrymi technikami diagnostycznymi?

Techniki istnieją, ale ważne jest ich prawidłowe użycie i interpretacja, aby wyciągnąć prawidłowe wnioski, które pomogą nam znaleźć rozwiązanie problemu.

Zawsze należy zacząć od dobrej diagnozy, która jest coraz trudniejsza w niektórych systemach z rosnącą liczbą zwierząt monitorowanych przez jednego lekarza weterynarii. Często widzimy brak dogłębnej diagnozy, albo bezpośrednio z braku potwierdzenia diagnostycznego, albo dlatego, że tak naprawdę istnieją mieszane infekcje spowodowane przez kilka patogenów. Kiedy widzimy zwierzę, które traci wagę w okresie po odsadzeniu, wiele razy uważa się, że jest ono związane z PCV2 i chorobą wyniszczającą, kiedy naprawdę musimy pamiętać, że istnieje wiele czynników związanych z zarządzaniem, odżywianiem lub środowiskiem lub innymi patologiami, które mogłyby powodować objawy kliniczne względnie podobne do PMWS (zdjęcie 3).

Ważne jest, aby połączyć więcej niż jedną technikę diagnostyczną: PCR z histopatologią, PCR wraz z dobrą oceną kliniczną lub prawidłowo wykonaną sekcją. Wyciąganie wniosków wyłącznie na podstawie wyników PCR nie zapewnia wystarczającej ilości informacji, aby móc zaoferować odpowiednie rozwiązania. PCR może wykryć wirusa w bardzo małych ilościach, ale co oznacza wynik PCR-dodatni, gdy wiemy, że szczepienie nie eliminuje całkowicie obecności wirusa? Bardziej zaawansowane techniki diagnostyczne wymagają większej potrzeby poprawnej interpretacji, aby nie dojść do błędnych wniosków, które odsuwają nas od rozwiązania.

Szczepy PCV-2 zmieniają się w czasie. Jak wpływa to na ochronę, której możemy oczekiwać od szczepionek?

Zawsze musimy szukać nowych szczepów i nowych serotypów. Boehringer Ingelheim ma program monitorowania występowania nowych szczepów i wirusów. Celem tego programu jest sprawdzenie tego, że kiedy pojawi się nowy szczep, to szczepionki, które obecnie posiadamy na rynku, zapewniają odpowiednią ochronę przed nimi lub, w razie potrzeby, podjęcie środków na rzecz przyszłych zmian. Do tej pory poprzez eksperymentalne infekcje nowymi szczepami PCV2, które się pojawiły, byliśmy w stanie wykazać, że Ingelvac CircoFLEX® zapewnia również ochronę przeciw nowym szczepom. Zdobywamy również wiele cennych informacji z doświadczeń naszych klientów. Przeprowadziliśmy badania w gospodarstwach, w których szczepienia można uznać za bardzo udane, bez przypadków klinicznych, ale w których można wykryć cirkowirusa. Widzimy tutaj, że profil genetyczny szczepów PCV2 jest zróżnicowany, a mimo to szczepionka działa.

Ale świat wirusów jest dynamiczny, a ten ciągły program monitorowania, czy to poprzez komunikację z naszymi klientami, czy współpracę z grupami badawczymi, jest kluczem do uzyskania informacji o tym, co dzieje się w gospodarstwie i przygotowania się na wypadek zmian.

Odkryto również wirusy PCV3 i ostatnio PCV4. Czy wiemy, jakie są implikacje związane z występowaniem tych wirusów?

PCV3 i PCV4 to bardzo różne wirusy, o małym podobieństwie genetycznym do PCV2, dlatego nie należy oczekiwać, że szczepionki PCV2 będą skuteczne przeciwko tym innym wirusom.

Do tej pory zgłaszano bardzo sporadyczne przypadki problemów związanych z PCV3, w których wirus miał niewielki wpływ na parametry reprodukcyjne, co nie było łatwe do wykrycia. Prawdą jest również to, że PCV3 został wyizolowany od zdrowych zwierząt i z gospodarstw bez żadnych problemów. Ale wiele rzeczy może się zmienić: podatność świń, sam wirus lub inne elementy. Na przykład PCV2 był obecny w populacji 20 lat przed pojawieniem się poważnych problemów klinicznych, które mieliśmy. Dlatego uważamy, że ważne jest, aby ten aktywny nadzór był jak najlepiej przygotowany na wypadek jakiejkolwiek zmiany.

W odniesieniu do PCV4 wirus ten został niedawno odkryty w Chinach, gdzie został wykryty w niektórych przypadkach klinicznych, w których występowały inne infekcje. Jest za wcześnie, aby wiedzieć, czy będzie to miało znaczenie kliniczne

Jakie wyzwania stawia cirkowirus świń na przyszłość?

Nie możemy zapominać o wpływie PMWS na przemysł trzody chlewnej, abyśmy pamiętali o konieczności dalszego prawidłowego wdrażania szczepień przeciwko PCV2. Wiemy, że problemy powrócą w momencie, gdy zaprzestanie się szczepień. Kontynuujemy prace nad zdefiniowaniem idealnego programu kontroli, w którym możemy uzyskać maksymalne korzyści z inwestycji w szczepionkę i uniknąć sytuacji, w których marnotrawi się koszt szczepionki, albo z powodu błędów w podawaniu szczepionki, harmonogramu szczepień, albo braków obejmujących różne obszary gospodarstwa: lochy, tucz i zwierzęta remontowe.

Aby nadal dostarczać klientom wartościowe rozwiązania, niezbędna jest komunikacja z weterynarzami terenowymi, a także bezpośrednia praca naszych pracowników z klientami.

Kolejnym wyzwaniem na pierwszym planie jest podejście do zdrowia farmy jako całości, a nie tyle poprzez ocenę występowania wirusów lub produktów w odizolowany sposób. Polega to na szukaniu strategii maksymalizujących produktywność, biorąc pod uwagę wszystkie wyzwania fermy jako całość, zamiast oceny konkretnego wirusa bez uwzględnienia ogólnej sytuacji. Takie kompleksowe podejście musi odnosić się do wszystkich istotnych elementów, od bezpieczeństwa biologicznego, prawidłowego przepływu cpp / cpp, do dbałości o szczegóły, z których wszystkie są ważne, wraz z prawidłowym wyborem i zastosowaniem szczepionki.