0
Omawiany artykuł
S Gallien, A Moro, G Lediguerher, V Catinot, F Paboeuf, L Bigault, M Berri, PC Gauger, N Pozzi, E Authié, N Rose and B Grasland. Evidence of porcine epidemic diarrhea virus (PEDV) shedding in semen from infected specific pathogen-free boars. 2018. Vet Res (2018) 49:7. doi.org/10.1186/s13567-018-0505-2
Przeczytaj podsumowanie artykułu
Komentarz
Epidemia PED (epidemiczna biegunka świń) była z pewnością jedną z tych chorób, które wywołują wiele dyskusji w celu wyjaśnienia jej epidemiologii. Wirus po zawleczeniu z Chin do Stanów Zjednoczonych i Kanady, rozprzestrzenił się bardzo szybko. Według takiego samego schematu doszło do zakażeń także w innych krajach, takich jak Korea, Tajwan oraz Japonia (w tej kolejności).
Szybkie rozprzestrzenianie się infekcji wzbudziło wątpliwości co do sposobu jej przenoszenia, ponieważ inne infekcje wirusowe, których droga zakażenia przebiega również drogą fekalno-oralną, w żadnym wypadku nie rozprzestrzeniają się z tą prędkością. Był to bezpośredni powód do rozpoczęcia dużej liczby badań w celu wyjaśnienia i zdefiniowania różnych dróg transmisji. Potencjalnymi sugerowanymi drogami są:
- Oczywiście kontakt z kałem pochodzącym od zakażonych zwierząt. Przez bezpośredni kontakt z zakażonymi zwierzętami, albo poprzez transport zanieczyszczonej kałem paszy na fermę.
- Środki transportu używane do przewiezienia zarażonych świń lub inne skażone materiały.
- Również droga aerogenna na krótkich odległościach
Przeniesienie drogą płciową (przez zanieczyszczone nasienie) było brane pod uwagę mając na względzie fakt, że nawet pod nadzorem nasienie może ulec kontaminacji materiałem kałowym lub aerozolem zawierającym wirus.
Warto jednak zauważyć, że w artykule opisano, w jaki sposób może dojść do kontaminacji nasienia, nawet przed tym gdy zwierzęta wykazywały kliniczne objawy choroby, z wyłączeniem możliwości, że dodatnie wyniki pochodziły z zanieczyszczeń obecnych na skórze knura.
Interesujące jest również to, że wirusa PED jest obecny w nasieniu przez dość długi okres, co najmniej do 49 dni. W świetle tych wyników wydaje się jasne, że stosowanie zakażonego nasienia zagraża utrzymaniu statusu zdrowotnego negatywnych wobec wirusa gospodarstw. Na dzień dzisiejszy nie potwierdzono jeszcze, że lochy inseminowane zanieczyszczonym nasieniem mogą zostać zakażone. Nie należy jednak zapominać, że sama obecność materiału skażonego wirusem PED w gospodarstwie wolnym od wirusa już stwarza ryzyko zakażenia, chociaż ostateczna droga zakażenia nie jest drogą dopochwową lecz doustną.
Wnioski z tego artykułu nie idą w parze z tym co było główną zasadą utrzymania statusu zdrowotnego w stadach knurów: wdrożenie wystarczająco długiego okresu kwarantanny (nie krócej niż ok. 4 tygodni). Miał być to czas który umożliwia sprawdzenie negatywnego statusu knurów w kontekście PED.
Podsumowanie komentowanego artykułu
Co było badane? Badanie to określa, czy można wykryć wirus PED w nasieniu sztucznie zakażonych knurów SPF, eksponowanych na szczep US non-InDel. W jaki sposób przeprowadzono badanie?W próbie uwzględniono dwie grupy knurów wolnych od specyficznych patogenów. Dwa knury zostały zaszczepione 5 ml homogenatu zawierającego 108 genomowych kopii / ml szczepu non-InDel. Dwa knury były trzymane jako kontrole negatywne. Eksperyment trwał 52 dni. Po inokulacji wirusa w trakcie badania rejestrowano objawy kliniczne (osłabienie, wygląd zewnętrzny, zachowanie, oddychanie i biegunka). Próbki nasienia, kału i surowicy badano przy użyciu RT-qPCR. Jaki wynik otrzymano? Objawy kliniczne (biegunka, brak pobierania paszy, wymioty) obserwowano u obu zakażonch knurów i były bardziej wyraźne niż oczekiwano, biorąc pod uwagę wiek zwierząt doświadczalnych. Negatywne kontrole pozostawały zdrowe i niezakażone. Wirus PED wykryto w nasieniu, jednak obecność ta nie była stała. RNA wirusa PED było obecne w obu frakcjach nasienia, chociaż większe ilości wirusa PED były wykrywane we frakcji bogatej w nasienie, która zawiera plemniki oraz składniki nasienia nie będące plemnikami (leukocyty, niedojrzałe komórki płciowe itp.). W tych frakcjach bogatych w nasienie maksymalne obciążenie genomem PEDV osiągnęło 3,40 × 104 kopii genomowych / ml dla jednego knura i 1,75 × 104 kopii genomowych / ml dla drugiego. Co ciekawe, wydzielanie wirusowe we frakcjach nasiennych było przejściowe. Wymazy z napletka były ujemne dla RNA PEDV w tym samym czasie, w którym wykryto RNA PEDV w spermie. RNA PEDV wykryto również w czopie żelatynowym po 18 i 42 dniach po inokulacji zarówno u knurów, jak i po 49 dniach od zakażenia u jednego z nich. W przeciwieństwie do tego, uwalnianie wirusa było bardziej jednorodne w próbkach kału- próbki były stale dodatnie przez 16 i 19 dni u drugiego knura.. Jakie to ma znaczenie? Knury a w szczególności nasienie, należy uznać za czynnik ryzyka we wprowadzaniu / ponownym wprowadzaniu PED do stada hodowlanego. PEDV w nasieniu pojawił się przed obecnością w kale i przed pojawieniem się objawów klinicznych. Dlatego knury zakażone PEDV można wykryć po dostarczeniu potencjalnie zakażonego nasienia. Fakt, że obecność wirusa w nasieniu nie jest stała dodatkowo komplikuje diagnostykę. Wymagane będą badania knurów pod kątem obecności przeciwciał przeciwko PED i klinicznych objawów wraz z wynikiem ujemnym wcześniejszego badania obecności wirusa w kale. Ryzyko jest wyższe, ponieważ badania wykazały, że RNA PEDV można wykryć w nasieniu nawet wtedy, gdy knury nie wysiewają wirusa w kale i nie wykazują żadnych objawów klinicznych. Konieczne są dalsze badania w celu ustalenia, czy wirus PED wykryty metodą RT-qPCR w zakażonym nasieniu jest potencjalnie zakaźny |
