Dostępne testy
Reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR)
- Wykrywa obecność określonej sekwencji wirusowego kwasu nukleinowego (RNA).
- Rodzaje próbek: tkanki, krew pełna, surowica, płyny ustne itp.
- Zalety:
- Oddzielne startery są używane do wykrywania PRRS typu 1 (europejski) i typu 2 (północnoamerykański) w tej samej próbce w tym samym czasie.
- Bardzo wysoka czułość (umożliwia wykrycie niewielkich ilości wirusa).
- Wczesne wykrycie - ostre przypadki powinny być pozytywne.
- Można stosować wiele różnych typów próbek (tkanka, krew, surowica, płyny ustne itp.).
- Umiarkowany koszt:
- Często umożliwia połączenie (pulowanie) 5 próbek surowicy lub tkanek w celu obniżenia kosztów przy jednoczesnej minimalizacji utraty czułości.
- Zwykle nie należy pulować płynów ustnych ze względu na spodziewane wyższe wartości Ct (niższe stężenia wirusa), co może skutkować znaczną utratą wrażliwości.
- Zalety:
- Laboratorium musi okresowo aktualizować startery, aby uniknąć fałszywie ujemnych wyników.
- Należy zaktualizować startery dla PRRS typu 1 i 2.
- Do odróżnienia wirusa szczepionkowego od infekcji wirusem terenowym potrzebne jest sekwencjonowanie.
- Laboratorium musi okresowo aktualizować startery, aby uniknąć fałszywie ujemnych wyników.
Test immunoenzymatyczny (ELISA)
- Wykrywa obecność przeciwciał.
- Typy próbek: surowica lub płyny ustne (niektóre zestawy).
- Zalety:
- Większość wykrywa przeciwciała zarówno dla PRRS typu 1, jak i typu 2.
- Zwierzęta pozostają dodatnie przez kilka miesięcy (3-12 miesięcy).
- Może być stosowany w przypadkach przewlekłych.
- Wady:
- Wykryte specyficzne przeciwciała i czas wykrycia mogą się nieznacznie różnić między różnymi dostępnymi zestawami komercyjnymi.
- Zwierzęta stają się seropozytywne po 7 do 10 dniach od zakażenia.
- Nie można odróżnić przeciwciał matczynych od pozakaźnych.
- Nie można odróżnić zakażenia szczepionką od wirusa terenowego.
Immunohistochemia (IHC)
- Wykrywa obecność antygenu wirusowego.
- Typy próbek: tkanki.
- Zalety:
- Wykrywa wirusa w miejscu zmian (dobry dowód związku przyczynowego).
- Potrafi zidentyfikować małe, średnie i duże ilości obecnego wirusa.
- Wady:
- Należy dostarczyć odpowiednią próbkę tkanki.
- Wymaga obecności znacznie większej liczby wirusów niż PCR.
- Ocena tylko małe próbki tkanki.
Sekwencjonowanie genetyczne
- Sekwencje genetyczne kwasów nukleinowych wirusa(RNA).
- Rodzaje próbek: tkanki, krew pełna, surowica, płyny ustne itp.
- Zalety:
- Pozwala odróżnić wirusa terenowego od szczepionkowego.
- Może pomóc w odróżnieniu nowych wirusów od istniejących lub historycznych szczepów wirusów.
- Wady:
- Wysoki koszt.
- Często jest sekwencjonowana tylko sekwencja ORF5, która ma 600 z ~ 15 000 par zasad.
- Próbki z wysokimi wartościami CT> 34 są zwykle trudniejsze do sekwencjonowania.
Tabela 1: Sukces sekwencjonowania w laboratorium diagnostyki weterynaryjnej Iowa State University na podstawie wartości progowych cyklu PCR (Ct) PRRS z próbek płynu ustnego. Tabela autorstwa Chrisa Rademachera i wsp. 2016.
Próba | PCR Ct | Przebadane próbki | Liczba próbek zsekwencjonowanych | % udanego sekwencjonowania |
---|---|---|---|---|
Wszystkie próbki | <30 | 2016 | 2013 | 99.85 |
30.00-31.99 | 389 | 361 | 92.80 | |
32.00-33.99 | 324 | 265 | 81.79 | |
34.00-35.99 | 185 | 109 | 58.92 | |
36.00-37.00 | 65 | 26 | 40.00 |
Test pośredni przeciwciał fluorescencyjnych (IFA)
- Wykrywa obecność przeciwciał.
- Typy próbek: surowica.
- Zalety:
- Wraz z testem PCR może służyć jako test potwierdzający dla nieoczekiwanie dodatnich próbek ELISA.
- Wraz z testem PCR może służyć jako test potwierdzający dla nieoczekiwanie dodatnich próbek ELISA.
- Wady:
- Niewykonalne dla dużej liczby próbek.
- Na wyniki wpływ ma izolat wirusa użyty do testu.
- Niezawodność w dużym stopniu zależy od umiejętności technika.
Interpretacja wyników
PCR
- Dodatni – wirus jest obecny / krąży na fermie, wysoce wskazując na związek przyczynowy, zwłaszcza przy niższych wartościach Ct i obecne są objawy kliniczne. Niedawne szczepienie zmodyfikowanym żywym wirusem może dać pozytywne wyniki PCR.
- Ujemny – Wynik ujemny lub wirus mógł zostać przeoczony, jeśli próbobranie nastąpiło późno po zakażeniu.
ELISA
- Dodatni – Matczyne przeciwciała lub wcześniejsza ekspozycja (zwykle> 7–10 dni po ekspozycji) na szczepionkę lub wirus terenowy.
- Ujemny – Negatywny lub infekcja nastapiła zbyt wcześnie przed próbobraniem, aby ją wykryć (zwykle musi nastąpić co najmniej 7-10 dni po ekspozycji).
IHC
- Dodatni – Wirus jest obecny w miejscu zmiany.
- Ujemny – Wynik negatywny lub wirus mógł zostać przeoczony, jeśli test nastąpił późno po zakażeniu.
Sekwencjonowanie genetyczne
- Wirus szczepionkowy– Spodziewana homologia > 99%
- Wirus terenowy –Szacunkowo około 1-2% utraty homologii na rok.
IFA
- Dodatni – Matczyne przeciwciała lub wcześniejsza ekspozycja (> 7–10 dni po ekspozycji) na szczepionkę lub wirus terenowy.
- Ujemny –Ujemny dla szczepionki lub wirusa terenowego lub bardzo wczesnej infekcji (w celu wykrycia przeciwciał musi nastąpić co najmniej 7-10 dni od ekspozycji).
Scenariusze
Ronienia loszek/ loch
Ronione płody: należy zebrać 6-8 płodów i połącz próbki do testów PCR. Tylko około 50% płodów będzie miało pozytywny wynik PCR (więc trzeba będzie pobrać próbki z wielu płodów), ale te, które są pozytywne, będą miały duże stężenie wirusa i dlatego mogą łączyć się w grupy po 10 do testów PCR.
- Lochy / loszki, które poroniły: należy pobrać surowicę od loch / loszek, które niedawno roniły (<10 dni) w celu wykonania testu PCR. Można łączyć w grupy po 5 sztuk. Test ELISA nie jest przydatny, ponieważ naiwne lochy / loszki zwykle potrzebują 7-9 dni na pozytywny wynik testu od momentu zakażenia do momentu próbobrania.
Problemy w rozrodzie loch i loszek
- Należy zebrać od 15 do 20 próbek od zakażonych i od 15 do 20 próbek od zdrowych (łącznie 30-40 próbek) loszek / loch i przetestować za pomocą PCR (pule po 5 lub 6) i ELISA (indywidualnie).
Słabo żywotne prosięta
- Można zbierać rodzinne płyny ustne ( "family oral fluids") z wielu miotów ze słabymi prosiętami i testować za pomocą PCR.
- Może zbierać jądra (jeśli jest wykonywana kastracja), ogony, tkankę języka (martwe świnie) od świń z różnych miotów w porodówce. W celu przetestowania można zebrać razem dużą liczbę próbek.
- Zebranie próbek surowicy z 10 miotów dotkniętych chorobą, pobierając od 2 do 3 prosiąt z miotu i testowanie za pomocą PCR na pulach po 5 lub 6 prosiąt w puli. Należy upewnić się, że prosięta nie zostały zaszczepione przeciwko PRRS.
Tuczniki z ostrymi objawami PRRS
- Pobieranie płynów ustnych z 4 do 6 różnych kojców i przetestować je indywidualnie za pomocą PCR. Nie należy pulować próbek płynu ustnego.
- Pobieranie od 15 do 30 próbek surowicy od świń z objawami klinicznymi lub losowo i przeprowadzenie testu za pomocą PCR. Można pulować po 5 lub 6 do testów PCR.
Tuczniki z chronicznymi objawami PRRS
- Pobieranie płynów ustnych z 4 do 6 różnych kojców i przetestować je indywidualnie za pomocą PCR. Nie należy pulować próbek płynu ustnego. Można również testować próbki płynów ustnych za pomocą testu ELISA.
- Pobieranie 30 próbek surowicy od świń z objawami klinicznymi lub losowo i przeprowadzenie testu za pomocą PCR. Można pulować po 5 lub 6 do testów PCR. Przebadanie również poszczególnych próbek za pomocą testu ELISA, aby potwierdzić fakt historycznej ekspozycji na wirusa.