Epidemiczna biegunka świń w USA- doniesienia z terenu

Wirus epidemicznej biegunki świń (PEDV) został potwierdzony w USA 16 maja 2013 roku. Nigdy wcześniej nie zdiagnozowano tej choroby w USA. Ponieważ była to nowa jednostka chorobowa, stanowe laboratoria nie posiadały żadnych specyficznych testów na PEDV, a także niegdy wcześniej nie prowadzono monitoringu tej choroby. Badanie zgromadzonej surowicy z kwietnia 013 roku pobranej od chorych tuczników w Ohio potwierdziło po raz pierwszy obecność PEDV. W ciągu zaledwie dwóch lat zdarzyło się bardzo wiele, zakażona została bardzo duża liczba ferm. Jedno z nasuwających się pytań brzmi: jak bardzo choroba zmieniła się od pojawienia się pierwszych przypadków?

Wprowadzenie

Między 29 kwietnia a 7 maja 2013 roku Weterynaryjne Laboratorium Diagnostyczne Iowa State University (ISU-VDL) otrzymało 4 różne zgłoszenia z ferm loch mówiące o przypadkach poważnej biegunki i wymiotów u loch i prosiąt. Żadna z loch nie padła, jednak śmiertelność w śród prosiąt sięgała niemal 100%. Takie objawy kliniczne wyglądały jak ,,klasyczne'' zakaźne zapalenie żołądka i jelit świń (TGE). W Stanach Zjednoczonych TGE krążyło przez dekady, ale www ostatnich 10 latach rzadko odnotowywano jego obecność na fermach loch. Po przebadaniu pierwszych 4 przypadków, ISU-VDL uzyskało negatywny wynik dla TGE. Taki wynik był bardzo kłopotliwy i stanowił poważne wyzwanie. Terenowi weterynarze weterynarii powątpiewali w czułość testów na TGE, z kolei diagnostycy ISU-VDL nadal poszukiwali odpowiedniej metody diagnostycznej w obliczu takiego problemu. Diagnostycy obserwowali masową atrofię kosmków, która zwykle towarzyszy TGE, ale testy nie potwierdzały tej jednostki. Po dalszych, szeroko zakrojonych badaniach, które trwały dosłownie kilka dni, laboratorium uzyskało pewne wstępne wyniki, które sugerowały, że choroba była spowodowana nie TGE, a wirusem PED.

Pierwsze Objawy Kliniczne

Początkowy obraz kliniczny był bardzo wyraźny.

Stada loch:

•  Chorowały zarówno pierwiastki jak i starsze lochy. U pierwiastek cięższy przebieg.
•  Liczba chorych zwierząt drastycznie rosła w ciągu kilku dni
•  Wodniste stolce
•  Letarg
•  Nie przyjmowanie paszy przez 3-5 dni
•  Czasem wymioty

Prosięta noworodki (1 dzień od urodzenia):

• Prosięta matek starszych i loszek chorowały tak samo ciężko
•  Liczba chorujących prosiąt na sektorze porodowym szybko rosła, wyraźne było to nawet porównując rano z wieczorem.
•  Wodnista, żółta biegunka
•  Biegunka zawierała niestrawione mleko
•  Odwodnienie
•  Wiele prosiąt wymiotowało
•  Prawie 100% śmiertelności w ciągu 2-3 dni

Zdjęcie 1.Ciężka biegunka, odwodnienie, wysoka śmiertelność wśród noworodków

Prosięta starsze niż 21 dni :

• Krótkotrwała biegunka
• Czasem wymioty
• Niewielka śmiertelność

Aktualne Objawy Kliniczne

Najnowsze dane epidemiologiczne Amerykańskiego Departamentu Rolnictwa (USDA) sugerują, że źródła nowych ognisk są rzadsze w okresach cieplejszej pogody.

Wykres 1. Ogniska PEDv w czasie. Całkowita liczba próbek dostarczonych do laboratorium (każda dostawa obejmowałą próbki dostarczone w ciągu jednego dnia z jednego gospodarstwa) i średnia ruchoma dotkniętych stad i gospodarstw
Źródło: American Association of Swine Veterinarians (Ostatnia aktualizacja 4/30/2015)

Z klinicznego punktu widzenia zaobserwowano nieznaczne zmiany w objawach klinicznych PEDv. Obecność wirusa potwierdzono w 31 z 50 stanów (62%), włączając w to stany gdzie prowadzona jest intensywna produkcja trzody chlewnej. Ustalono, że 55-60% stad loch na terenie USA miało styczność z PEDv. W chwili obecnej choroba występuje endemicznie, a tym samym odporność stad na różni się znacząco (różny poziom odporności stada). Na początku, gdy choroba dopiero się pojawiła 100% stad było naiwne. Występowanie objawów klinicznych skomplikowało się po tym, jak odkryto deltakoronawirusa (PDCov), który może występować razem z PEDv ale jest od niego znacznie łagodniejszy, podobnie jak ostatnie trzy inne "szczepy" PEDv. Ważną informacją jest to, że jak na razie nie zaobserwowano odporności krzyżowej miedzy PED (genus: Alfakoronawirus), TGEv (genus: Alfakoronawirus), i PDCov (genus: Deltakoronawirus). 

W odniesieniu do identyfikacji różnych "szczepów" PEDv ważna jest by pamiętać o kilku rzeczach:

• Obecnie znamy tylko 1 serotyp PEDv - to oznacza, że nie zidentyfikowano różnic immunologicznych między izolatami/ szczepami.
• Klinicznie choroba manifestuje się dwojako :
  • Oryginalny szczep PEDv  – wysoka wirulencja, opisana w pierwszej częsci artykułu.
  • Wariant szczepu PEDv  – znacznie łagodniejsza forma PED.
    • Mniej objawów klinicznych u dorosłych zwierząt
    • Znacznie mniejsza śmiertelność u prosiąt

Odporność na PEDv jest krótka i trwa około kilku miesięcy. Obecnie nie znamy dobrych sposobów na sprawdzenie poziomu odporności. Wchodzimy w okres z wieloma niewiadomymi.

• W części stad występuje przewlekłe PEDv (może ~10% stad loch).
  • Prosięta odsadzone nadal sieją PEDv.
  • W niektórych miotach nadal występują biegunki
  • Brak biegunek u loch.
  • Liczba prosiąt odsadzonych to tylko 80-85% w porównaniu do poziomu produkcyjności sprzed PEDv.
  • W wielu przewlekle zakażonych stadach szczepionka była skuteczna w stabilizacji stada.
• Mamy kilka stad loch z ponownymi wybuchami choroby (może ~3-5% stad).
  • Ponowne wybuchy choroby przebiegają znacznie łagodniej.
  • Niektóre były związane z PDCov.
  • Pojawiają się po 6 miesiącach do roku od pierwszego wybuchu choroby.
  • Często trwają krócej, ale w niektórych przepadkach przechodzą w postać chroniczną
  • Bardziej dotykają loszki i  ich mioty.
  • Są obawy, że ze względu na krótki okres trwania odporności, liczba ponownych wybuchów może znacząco zwiększyć, szczególnie w zimie, gdy wirus przeżywa dłużej w środowisku.

W ciągu tych 2 lat wiele się nauczyliśmy o PEDv, jednak wciąż jest więcej pytań niż odpowiedzi. Wciąż nie wiemy jakie są czynniki ryzyka, dlaczego choroba niekiedy przechodzi w postać przewlekłą, a także jakie czynniki predysponują ddo ponownych wybuchów choroby. Być może w najbliższej przyszłości uda nam się do tego dojść.