Globalizacja wirusa PRRS

W ostatnich latach Hiszpania stała się jednym z czołowych producentów i eksporterów wieprzowiny na świecie. Doprowadziło to również do wprowadzenia na rynek dużej liczby zwierząt, które można podzielić na trzy typy:

Tucz:

Prosięta produkowane w Hiszpanii nie wystarczają do zapełnienia istniejących miejsc tuczu końcowego i aby wyrównać tę nierównowagę, importuje się prosięta.

Rozród:

Jednocześnie popyt na lochy hiperplenne spowodował wzrost importu loch hodowlanych. Produkcja krajowa nie zaspokaja tego popytu, ponieważ większość tych genetyk nie pochodzi z Hiszpanii. Jeśli chodzi o knury, Hiszpania od kilku lat jest uzależniona od innych krajów jako dostawców.

Ubój:

Od 2020 roku obserwuje się wzrost liczby świń hodowanych w innych krajach, które są poddawane ubojowi w hiszpańskich rzeźniach.

Jeśli chodzi o kraje pochodzenia tych setek tysięcy importowanych zwierząt, Portugalia jest liderem pod względem całkowitej liczby wysyłek, przy czym zwierzęta są przeznaczone głównie na ubój. Na drugim miejscu znajduje się Holandia, skąd pochodzą głównie prosięta przeznaczone do tuczu. Kolejne miejsca zajmują Francja i Belgia, gdzie zwierzęta przeznaczone są głównie na ubój, oraz Dania, jako kraj eksportujący najwięcej loszek hodowlanych. W znacznie mniejszych ilościach są to: Luksemburg, Norwegia, Czechy, Irlandia, Włochy i Austria.

Zgodnie z europejskimi przepisami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, w przypadku przemieszczeń wewnątrzwspólnotowych trwających ponad 24 godziny istnieje obowiązek zatrzymywania i rozładowywania zwierząt w wyznaczonych miejscach, co zwiększa ryzyko zakażeń w tych punktach odpoczynku.

Importowana dostawa świń = importowane ryzyko

Ryzyko pojawienia się nowych patogenów i/lub nowych szczepów patogenów niewykrytych wcześniej w danym kraju wzrasta proporcjonalnie do wzrostu przemieszczeń spowodowanych importem zwierząt.

W przypadku przemieszczania zwierząt między krajami UE obowiązuje zasada wolnego handlu, o ile pozwala na to stan zdrowia w odniesieniu do chorób podlegających obowiązkowi zgłaszania.

Dzięki rozporządzeniu UE 2020/686 kontrole serologiczne przeciwko wirusowi PRRS są wymagane przy wewnątrzwspólnotowym przemieszczaniu knurów, ale jeśli chodzi o wymogi zdrowotne przy imporcie zwierząt hodowlanych, tuczników lub świń rzeźnych, to zależą one wyłącznie od prywatnych umów między stronami: kupującym i sprzedającym. W ten sposób kupujący powinien wymagać takiego stanu zdrowia, który nie stanowi zagrożenia nie tylko dla gospodarstwa przeznaczenia, ale także dla regionu lub kraju, w przypadku gdy biokontrola patogenu w gospodarstwie/ ubojni przeznaczenia jest trudna, co zostało udowodnione w ostatnich przypadkach atypowych, patogennych szczepów wirusa PRRS wykrytych u importowanych prosiąt z krajów takich jak Holandia czy Włochy.

Na Węgrzech ustalono, że presja zakaźna wywierana przez przesyłki importowanych prosiąt w wysokim stopniu zakażonych wirusem PRRS, które znajdowały się w tuczach przy fermach loch, utrudniała realizację krajowego planu zwalczania choroby, który zainicjowały Węgry. Poprzez serologiczne monitorowanie przesyłek po ich przybyciu, w 2013 r. sklasyfikowano każdy kraj według stopnia zakażenia wirusem PRRS importowanych prosiąt. Następnie producenci zgodzili się na priorytetowe traktowanie importu prosiąt z krajów o niższym poziomie zakażenia PRRS, jak pokazano w poniższej tabeli:

Tabela 1. Pochodzenie i poziom zakażenia wirusem PRRS w węgierskich fermach tuczu. Szabó i wsp.. (2019).

Jeśli przeanalizujemy dane z monitoringu serologicznego przeprowadzonego w niektórych importach prosiąt przeznaczonych do tuczu na określonym obszarze Hiszpanii, wyniki wskazują, że odsetek przesyłek, w których wykryto zwierzęta z wiremią, różni się w zależności od kraju pochodzenia prosiąt (patrz tabela), zgodnie z publikacją na Węgrzech.

Tabela 2. Odsetek dostaw, w których wykryto zwierzęta z wiremią.

W tej sytuacji prawdopodobieństwo pojawienia się nowego szczepu o atypowej patogenności wirusa PRRS i jego szybkiego rozprzestrzenienia się na danym terytorium jest wysokie.

Na poniższym drzewie filogenetycznym sekwencji ORF5 wykrytych w latach 2017-2021 w strefie kontrolnej PRRS można zauważyć trzy obszary:

1. Sekwencje wirusa wykryte u importowanych holenderskich prosiąt w latach 2020-2021.
2. Sekwencje szczepu o atypowej patogenności wykrytego w latach 2020-2021 i szeroko rozpowszechnionego, potocznie zwanego szczepem "Rosalia".
3. Sekwencje najczęściej wykrywane w latach 2017-2019.

Jeśli chcemy uniknąć globalizacji nowych chorób i nowych szczepów patogenów, poza chorobami podlegającymi obowiązkowi zgłaszania, takich jak wirus PRRS lub inne wirusy i bakterie, musimy zwiększyć wymagania zdrowotne w przywozie świń i zweryfikować status zdrowotny uzgodniony ze sprzedawcą poprzez przeprowadzenie kontroli serologicznej po przybyciu zwierząt. W ten sposób wpływ ekonomiczny wynikający z obecności chorób w gospodarstwie będzie mniejszy, a my będziemy mieli mniejszą potrzebę stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych do zwalczania pierwotnych i/lub wtórnych zakażeń bakteryjnych.