Przypadek kliniczny: ...i problem pojawił się wraz z nimi

Przypadek kliniczny dotyczył gospodarstwa liczącego 2000 loch, w systemie produkcji w trzech lokalizacjach (multi-site). Loszki remontowe pochodzą z należącego do firmy sektora rozmnażania, z opcją odchowu loszek w sektorze zewnętrznym (GO), gdzie rosną od wagi 20 do 100 kg. Następnie loszki są wprowadzane do gospodarstwa. Duża część programu ochrony zdrowia i monitorowania jest wykonywana w tych sektorach, zanim loszki wejdą do gospodarstwa produkcyjnego. Gospodarstwo odbiorcy produkuje 6-kilogramowe prosięta, a jego stan zdrowia jest dodatni, stabilny dla PRRS, ujemny dla dyzenterii świń, świerzbu i zakaźnego, zanikowego zapalenia błony śluzowej nosa.

Program selekcji opiera się na poniższych punktach:

1. Program selekcji loszek
   • Wszystkie samice ważące mniej niż 1 kg przy urodzeniu nie są brane pod uwagę w późniejszej selekcji do rozrodu.
   • W wadze 20 kg, przed przesunięciem do innego sektora, dokonuje się selekcji pod kątem zdrowotności kończyn, sutków i rozwoju ogólnego.
   • W sektorze GO, przed transportem do jednostki rozrodowej, dokonuje się selekcji z uwzględnieniem kończyn, sutków i zewnętrznych narządów płciowych.
2. Program ochrony zdrowia loszek remontowych.
   • Przy odsadzeniu loszki są szczepione,wraz z samcami, przeciwko PCV2 i Mycoplasma.
   • Podczas odchowu 20-100 kg, wykonywane są poniższe szczepienia:

• Szczepienie w wieku około 10 tyg., ponowne szczepienie po 4 tyg.:

1. Aujeszky i grypa.
2. Atenuowana szczepionka przeciwko PRRS.
3. PCV2 i Mycoplasma. To szczepienie jest istotne, ponieważ od czasu wprowadzenia szczepień przeciwko PCV2 siewstwo wirusa znacznie spadło i wiele loszek jest ujemna na PCV2 w momencie przyjazdu na fermę. Zanim wprowadzono szczepienia prosiąt, wszystkie loszki pod koniec pobytu w Go były PCV2-dodatnie.

• W 27 tyg.: inaktywowana szczepionka przeciwko PRRS.
• W 29 tyg., ponowne szczepienie po 4 tyg.: parwowirus i różyca.

Ideą jest ukończenie programu szczepień w wieku 36-38 tygodni, na miesiąc przed wejściem na sektor krycia. Z różnych względów zdrowotnych podjęto decyzję o zaprzestaniu wprowadzania zwierząt z istniejącego gospodarstwa źródłowego, a zatem gospodarstwo produkcyjne zostało pozostawione bez loszek remontowych (rysunek 1). Konsekwencje tej decyzji były następujące:

• Spadek tygodniowej liczby kryć ze względu na brak loszek.
• Mniejsze brakowanie loch, aby próbować utrzymać docelową liczbę kryć: kryte były lochy, które w normalnej sytuacji byłyby brakowane.
• Ze względu na dalsze rozmnażanie loch po 7 porodzie wzrosło zróżnicowanie płodności i jakości prosiąt ( lochy miały gorszą produkcyjność przy zwiększonych nakładach na paszę).

Aby osiągnąć odpowiednie cele krycia, postanowiono kupić loszki z zewnętrznego źródła. Wprowadzono loszki o wadze 100 kg, o wyższym statusie zdrowotnym do gospodarstwa odbiorcy, a także o lepszych wskaźnikach technicznych płodności.

Loszki te znalazły się na odległym od fermy obszarze i zainicjowano program aklimatyzacji, który zasadniczo był tym, który był rutynowo stosowany do poprzednich, własnych loszek. Jednak w celu skrócenia odstępstw czasowych przeprowadzono kombinację szczepień z trzytygodniową przerwą między pierwszym i ponownym szczepieniem.

Wydajność loch spoza gospodarstwa

Wydajność reprodukcyjna była dobra. Mniej niż 2% wprowadzonych loszek zostało poddanych selekcji, a wskaźnik powtórek rui był poniżej 6%. W czasie porodu miały większą liczbę prosiąt urodzonych ogółem (wzrost o 1,2 prosięcia). Jak się spodziewano, masa urodzeniowa prosiąt była mniejsza, a zmienność masy ciała wzrosła.

Początek problemu klinicznego

W pierwszych dniach po porodzie u prosiąt pochodzących od nowych loszek wystąpiła biegunka, która spowodowała istotną utratę kondycji ciała (zdjęcie 1). Leczenie antybiotykami nie spowodowało ustąpienia objawów, chociaż zmniejszyło nasilenie i umieralność prosiąt. Innymi słowy, nastąpił wzrost liczby prosiąt, które straciły na wadze i w rezultacie umierały lub były w złej kondycji.

Zła kondycja prosiąt spowodowała utratę rozwoju gruczołu mlekowego u macior, ze względu na tylko częściowe opróżnianie gruczołu mlekowego (zdjęcie 2).

Spadek jakości prosiąt był widoczny na odchowalni, gdzie na skutek złej kondycji prosiąt odsadzonych wzrósł odsetek charłaków.

Diagnostyka

Oceniono warunki środowiskowe fermy, a następnie warunki zarządzania stadem.

Zastosowaliśmy podstawową listę kontrolną, aby omówić możliwe przyczyny biegunki, które mają swój początek w zarządzaniu porodówką (Tabela 1)

Tabela 1: Zarządzanie porodami.

Próbki zostały wysłane do laboratorium: wymazy z odbytu i zawartość jelit od (tabela 2) nieleczonych prosiąt. Poproszono o wykonanie PCR pod kątem koronawirusa i zjadliwych szczepów E. coli. W przypadku nie uzyskania ostatecznej diagnozy w pierwszym podejściu, kolejnym krokiem było badanie histopatologiczne.

Tabela 2: Wyniki badania zawartości jelit

Z wymazów izolowano E. coli bez czynników wirulencji (tabela 3), co z dużym prawdopodobieństwem komplikowało obraz kliniczny stanu prosiąt i powodowało wyższą śmiertelność.

Tabela 3: Wyniki badania wymazów

Sekcyjnie wykryto jedynie, że jelita są półprzezroczyste, co doprowadziło do podejrzeń o istotną utratę kosmków jelitowych. Rotawirus powoduje zniszczenie dojrzałych enterocytów, ich miejsc replikacji. Proliferacja niedojrzałych enterocytów powoduje biegunkę z powodu ich wydzielniczej aktywności. U niektórych zwierząt zaobserwowano pewne przekrwienie jelita i żółtawą biegunkę.

Stosowanie antybiotyków w leczeniu tych biegunek, których pierwotnym czynnikiem jest wirus, a następnie bakterie komplikują obraz kliniczny, indukuje istotne różnice w mikrobiocie prosięcia i jego integralności jelitowej, uniemożliwiając w ten sposób jego prawidłowy rozwój (zdjęcie 3).

Leczenie

Po pierwsze, ciężarnym loszkom miesiąc przed oproszeniem można podawać kał zakażonych zwierząt. Takie działanie zwykle przynosi dobre wyniki, chociaż ma pewne wady i niesie ryzyko dla zdrowia. Potencjalne praktyczne niedogodności podczas wykonywania tej praktyki obejmują:

• Konieczne jest dezaktywowanie chloru w wodzie, do której wprowadzamy kał z mlekiem lub tiosiarczanem;
• Czasami nie ma wystarczającej ilości biegunkowego kału i wówczas dodaje się kawałki jelita. W gospodarstwach pozytywnych pod względem PRRS jest to istotne ryzyko (nawet jeśli gospodarstwo może być stabilne, zawsze jest% zwierząt, które mogą być siewcami)
• Nie należy używać materiału pochodzącego od prosiąt w wieku powyżej 5 dni. Immunizację przeciwko rotawirusowi można przeprowadzić po tym okresie, ponieważ jest to bardzo wszechobecny wirus i wymagana jest niska dawka infekcyjna, ale możliwe jest również przenoszenie innych patogenów obecnych w gospodarstwie.

Biorąc pod uwagę wszystkie te wady, nie stosujemy ani nie rekomendujemy podawania kału zwierząt chorych.

W tym przypadku działania podejmowane w celu rozwiązania tego problemu obejmowały:

1. Ponieważ była dostępna jedynie szczepionka przeciwko zarówno kolibacillozie, jak i Clostridium perfringens typ C (zawierająca także atenuowanego rotawirusa A), ciężarne loszki zaszczepiono w 60 i 90 dniu ciąży. Celem było uzyskanie wysokiego poziomu przeciwciał w siarze. Siara odzwierciedla historię immunizacji lochy. W tym przypadku szczepienia są najbezpieczniejszym sposobem postępowania, choć należy mieć na uwadze, że odporność prosiąt będzie zależeć od pobierania siary i mleka.
2. Monitorowanie spożycia siary: sprawdzanie, czy mniejsze prosięta i te cierpiące z powodu stresu cieplnego wypiły siarę w pierwszych godzinach po urodzeniu. Dodatkowe źródło ciepła i papier pomoże w osuszaniu prosiąt i zwiększy ich żywotność.
3. Monitorowanie higieny i żywienia loch w okresie przejściowym pomiędzy ostatnimi dniami ciąży a pierwszymi dniami laktacji jest podstawą do uniknięcia obrzęku sutków i niedostatecznej produkcji mleka (zdjęcie 4). Oba stany doprowadzą do chorób u prosiąt z powodu niedoborów produkcji siary. Szczególną uwagę należy zwrócić na poziom wzrostu spożycia paszy w ostatnim trymestrze ciąży i okresie okołoporodowym: ponieważ może to prowadzić nie tylko do niepowodzenia w produkcji siary, ale także do niepowodzenia produkcji mleka po porodzie.
   
   

   

4. Oczywiście, ściśle przestrzegano higieny w porodówce aby zmniejszyć presję zakaźną. Niezbędne jest czyszczenie kojców porodowych pianą w celu zmniejszenia ilości wirusa w części kojców, gdzie przebywają prosięta. Dzięki zastosowaniu piany środek dezynfekujący może łatwo dotrzeć do wszystkich zakamarków rusztu. Sprzątanie należy przeprowadzić dokładnie, starając się oczyścić kanały i myć maciory przy wejściu do porodówki. Lochy i podłogę należy pozostawić do wyschnięcia po nałożeniu piany z chlorheksydyną, przed rozpoczęciem proszenia.

5. Konieczne jest monitorowanie żywotności prosiąt przy porodzie, ponieważ zależnie od tego, spożycie siary jest lepsze lub gorsze. Konieczne jest monitorowanie temperatury lochy i czasu trwania porodu.

Wnioski

• Nie wiemy, czy rotawirus był już na farmie, czy został przyniesiony przez nowe loszki. Faktem jest, że stan zdrowia pogarszał zarówno rotawirus, jak i wtórne infekcje E.coli, co wydłużyło proces zdrowienia. Zmniejszyło to jakość prosiąt przy odsadzeniu oraz zwiększyło śmiertelność i powodowało utratę produkcji mleka.
• Decyzje dotyczące zmian w dostarczaniu loszek remontowych są zawsze trudne. Monitorowanie poprzez testy przed wprowadzeniem nowych zwierząt do gospodarstwa nie jest wystarczające.
• Częstość występowania objawów jelitowych w okresie laktacji zwiększała się każdego dnia. Konieczne jest większe poleganie na stosowaniu szczepień, odpowiednim zarządzaniu zwierzętami oraz na protokołach czyszczenia i dezynfekcji zarówno porodówek jak loch, w celu zmniejszenia presji zakaźnej: to powinien być nasz główny cel.
• Samo szczepienie nie gwarantuje sukcesu, jeśli nie kontroluje się pobierania siary przez prosięta. Należy zająć się przypadkami, gdzie produkcja siary może być gorsza lub gdy prosięta mogą pobrać jej za mało. Gdy wszystkie czynniki zarządzania zostaną skorygowane, użycie szczepionek pomoże nam osiągnąć sukces.

Wzrost płodności, który obserwowano w ostatnich latach, zmniejszył spożycie siary przez poszczególne prosięta: mniejsza waga urodzeniowa zmniejsza ich witalność, a zatem zmniejsza ich zdolność do dobrego pobierania siary.