0
Artykuł
PCV2 vaccination induces IFN-γ/TNF-α co-producing T cells with a potential role in protection. Hanna C Koinig, Stephanie C Talker, Maria Stadler, Andrea Ladinig, Robert Graage, Mathias Ritzmann, Isabel Hennig-Pauka, Wilhelm Gerner and Armin Saalmüller. Veterinary Research 2015, 46:20. DOI 10.1186/s13567-015-0157-4
Co było przedmiotem badań?
Szczepienia są szeroko stosowane na całym świecie do zwalczania PCV2. Nie jest jednak w pełni zrozumiałe, jak te szczepionki indukują odpowiedź odpornościową oraz które parametry immunologiczne są związane z ochroną. U zwierząt seropozytywnych często wykrywamy wiremie, udowodniając, że przeciwciała same z siebie nie zapewniają ochrony. Przeciwciała neutralizujące wydają się być ważnym elementem w kontroli wirusa. Jeszcze mniej wiemy o ochronnym działaniu komórkowej odpowiedzi immunologicznej. Celem badania było znalezienie korelacji mechanizmów ochronnych przeciwko PCV2.
W jaki sposób przeprowadzono badanie?
Badanie eksperymentalne przeprowadzono na 24 prosiętach w odizolowanym obiekcie Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu. Na początku doświadczania 24-dniowe prosięta zostały podzielone na 4 grupy badawcze (6 zwierząt w każdej grupie):
- Grupa 1 zwierzęta nieszczepione, nieinfekowane - grupa kontrolna
- Grupa 2 zakażone do-nosowo PCV2 w 49 dniu życia
- Grupa 3 zaszczepione szczepionką podjednostkową PCV2 z adiuwantem wodnym polimeru w 25 dniu życia
- Grupa 4 zaszczepione szczepionką podjednostkową PCV2 i adiuwantem wodnym polimeru w 25 dniu życia i zakażone do-nosowo w 49 dniu życia.
Próby krwi pobrano w wieku 21 dni (po przyjeździe), w wieku 25 dni (przed szczepieniem), w 49 dniu (przed zakażeniem), a następnie w 53, 61, 67, 74 i 81 dniu życia.
Wszystkie zwierzęta poddano eutanazji w 81 dniu życia.
Jaki wynik otrzymano?
Nie zaobserwowano żadnych objawów wśród badanych zwierząt. Jedynie świnie z grupy 2 (nieszczepione, zakażone) wykazały wiremie po infekcji. Z jednej strony oznacza to, że model zakażenia był skuteczny. A także, że szczepienia są efektywne w kontrolowaniu szerzenia się wirusa w grupie 4 (szczepiona, zakażona).
Do badań serologicznych użyto testu wykrywającego zarówno przeciwciała IgG jak i IgM. 12 z 24 prosiąt było seropozytywnych w dniu przyjazdu. Były to najprawdopodobniej przeciwciała matczyne. W 49 dniu życia 5 z 12 zaszczepionych zwierząt było seropozytywnych.
Ta serokonwersja była uważana za wywołaną przez szczepienie. Po infekcji wszystkich zwierząt z grup 2 i 4 wykazały one serokonwersje. Jednakże, zwierzęta w grupie badawczej 4 (szczepione, zakażone) wykazały serokonwersje szybciej w porównaniu do grupy 2 (nieszczepionej, zakażonej) Ponadto w grupie 2 (nieszczepionej, zakażonej) silniejsza była odpowiedź przeciwciał IgM niż IgG.
Wykazano szybsze uwolnienie zakażonych świń od wirusa z równoczesnym pojawianiem się komórek wydzielających INFγ uważany za wskaźnik odporności komórkowej przeciwko PCV2. Badanie to pokazuje, że użyte szczepionki wywołały indukcje wielofunkcyjnych limfocytów T pomocniczych, które w przypadku innych patogenów dobrze korelują z uzyskaniem komórkowej odpowiedzi immunologicznej. W grupie 2 (nie szczepionej, zakażonej) pojawianie się limfocytów nastąpiło w momencie zamiany przeciwciał z IgM na IgG. To pozwala przypuszczać, że wielofunkcyjne limfocyty T pomocnicze są konieczne do powstania ochrony immunologicznej przeciwko PCV2. Szczepienie także indukowało powstawanie limfocytów T pamięci.
Jakie to ma znaczenie?
Wynik tego badania wskazuje na to, że przeciwciała nie są dobrym wskaźnikiem ochrony przeciwko PCV2. Pomimo, że szczepionki nie wywołują wyraźnej serokonwersji szczepione zwierzęta były zabezpieczone po szczepieniu. Fakt, iż szczepione zwierzęta odpowiedziały na zakażenie głównie przeciwciałami IgG (odpowiedź wtórna), podczas gdy świnie nieszczepione na zakażenie odpowiedziały początkowo przeciwciałami IgM (odpowiedź pierwotna), może być stosowany jako wskaźnik czy zwierzęta były szczepione przy użyciu szczepionki zastosowanej w badaniu. Jednak aby zastosować tę metodę bardzo ważne jest aby określić czas ekspozycji na PCV2.
Szczepienie powoduje powstawanie limfocytów T pamięci. To wyjaśnia dlaczego jednorazowe szczepienie skutkuje stosunkowo długim czasem trwania odporności.
Stwierdzenie wielofunkcyjnych limfocytów T pomocniczych jako potencjalny wskaźnik odporności po szczepieniu może pomóc zrozumieć jak działają szczepionki na PCV2, a mianowicie: szczepienie indukuje silną odpowiedź komórkową, która wspiera i wzmacnia odpowiedź w postaci przeciwciał po ekspozycji na wirus.
|
Problemy związane z PMWS (Post-Weaning Wasting Syndrome - Zespół Wyniszczenia Poodsadzeniowego) który powodował liczne straty ekonomiczne w pierwszej dekadzie tego wieku w sektorze trzody chlewnej, został rozwiązany wraz z pojawieniem się na rynku szczepionek przeciwko PCV2. Nikt nie spodziewał się, że szczepienia będą aż tak skuteczne! Niektórzy producenci oświadczali: "Jest to prawdopodobnie najbardziej skuteczna szczepionka dostępna na rynku od czasu szczepień przeciwko chorobie Aujeszkyego." Jednak cirkowiroza pozostaje chorobą, która generuje wiele pytań. Jednym z nich jest to, jak prawidłowo interpretować wyniki badań serologicznych rutynowo wykonywanych w celu poznania dynamiki choroby i sprawdzenia skuteczności wprowadzonych środków profilaktycznych. Pierwszą niespodzianką wraz z pojawieniem się szczepionek przeciwko PCV2 był fakt iż nie wszystkie z nich generują odpowiedź immunologiczną po aplikacji, a przynajmniej nie w taki oczywisty sposób i ten argument był często przedstawiany w celu promowania jednych produktów kosztem drugich. Jednak z upływem czasu, gdy zdaliśmy sobie sprawę, że pomimo braku spójnej reakcji serologicznej po szczepieniu, zwierzęta szczepione w warunkach terenowych reagują w zupełnie inny sposób od niezaszczepionych, nauczyliśmy się bagatelizować tę informację. Ten artykuł wyjaśnia, w jaki sposób szczepionki zapewniają ochronę. W szczególności dlatego, że są w stanie wygenerować silną odpowiedź komórkową, która może ograniczać replikacje całkowicie (jak w tym artykule) lub częściowo jak to ma miejsce przeważnie. Te istotne informacje pozwalają nam prawidłowo interpretować wyniki testów laboratoryjnych, używanych do wykrywania specyficznych przeciwciał IgG i IgM. Szczepienie generuje słabe i krótkotrwałe podwyższenia mian IgM (do 3 tygodni po szczepieniu) oraz IgG i to nie u wszystkich zwierząt. Jednak gdy zaszczepione świnie zostaną zakażone wirusem terenowym, wzrost przeciwciał IgG jest wyraźny. W rezultacie takie testy są przydatne do monitorowania dynamiki zakażeń, ale nie są użytecznym narzędziem do sprawdzania skuteczności szczepień. Niestety nadal nie ma dostępnych technik, które umożliwiają w prosty i tani sposób monitorowanie komórkowej odpowiedzi immunologicznej, szczególnie wytwarzania INF-γ, co w tym przypadku wydaje się być bezpośrednio związane z redukcją wirusa. |
