0
Owady są często utrapieniem, które może stać się plagą. Istnieje wiele gatunków much, z których każdy ma swoją własną specyfikę i sposób zachowania, ale mają one wspólne cechy, takie jak typ cyklu rozrodczego.
Dorosłe osobniki latające stanowią tylko około 1% populacji i są odpowiedzialne za fazę rozrodczą. Łączą się w pary i składają od kilkudziesięciu do kilku tysięcy jaj na powierzchniach bogatych w materię organiczną o wysokiej wilgotności. W sprzyjających warunkach jaja wykluwają się i produkują larwy (ponad 50% populacji), które żywią się tym podłożem i przechodzą różne stadia larwalne. Po osiągnięciu dojrzałości larwy przepoczwarzają się, tj. stają się poczwarką (około 30% populacji), która poprzez metamorfozę staje się nową dorosłą muchą. Czas trwania całego procesu jest różny. Mucha domowa, w sprzyjających warunkach, może zakończyć ten cykl w ciągu zaledwie jednego tygodnia, tj. mucha może rozmnożyć się o kilkaset sztuk w ciągu jednego tygodnia, kilka tysięcy w ciągu 15 dni i stać się prawdziwym problemem, zanim nawet zdamy sobie z tego sprawę.
W których obszarach odbywa się większość tego cyklu?
W miejscach o dużej ilości materii organicznej i wysokiej wilgotności, takich jak pryzmy gnojowicy, doły i zbiorniki na gnojowicę, narożniki pomieszczeń inwentarskich lub pojemniki na padlinę. Doły i zbiorniki ze skorupą i materiałami stałymi będą najbardziej krytycznymi punktami, ponieważ gdy materiał jest bardziej płynny, larwom trudniej jest się rozwijać i przepoczwarzać.
Dlaczego muchy stanowią zagrożenie?
Owłosione ciało dorosłych much ułatwia przyleganie wielu mikroorganizmów przenoszonych przez nie z jednego miejsca do drugiego, zwiększając ryzyko skażenia patogenami powierzchni, na których lądują.
W większości przypadków mają one część gębową w kształcie trąbki, która najpierw wydziela ślinę, która rozpuszcza materię organiczną używaną jako pokarm, a następnie ją zlizuje. U gatunków żywiących się krwią, wydzielana ślina zawiera czynnik przeciwzakrzepowy, który zapewnia większy przepływ krwi, a tym samym więcej pożywienia.
Ich źródła pożywienia mają zwykle cechy ułatwiające namnażanie się mikroorganizmów, co sprawia, że ich rola jako wektorów chorób zakaźnych lub pasożytniczych jest bardzo istotna.
Choroby, które mogą być przenoszone przez muchy obejmują dyzenterię, salmonellozę, dur brzuszny, grzybicę, biegunkę neonatalną, parazytozę i amebozę jelitową. W niektórych chorobach muchy działają jako żywiciele, odgrywając rolę w cyklu patogenów i ich przenoszeniu, a w innych ich działanie jako wektorów jest mechaniczne, działając jedynie jako wektory.
W wielu przypadkach działalność człowieka zapewnia tym owadom bezkonkurencyjne warunki sprzyjające ich rozwojowi.
Jakie są dostępne narzędzia do kontroli much?
Kontrola fizyczna liczby osobników dorosłych:
- Multi-pułapki: pułapki z wodą zmieszaną z przynętą na bazie białka, która przyciąga i łapie muchy. Bardzo skuteczne do stosowania na zewnątrz w celu tworzenia barier obwodowych.
- Pułapki na światło UV, które przyciągają owady. Będą one skuteczne w słabo oświetlonych miejscach oraz w nocy i o zmierzchu. Mogą to być:
- Elektryzatory na owady
- Łapacze owadów (z folią samoprzylepną, która wychwytuje owady latające)
- Pułapki lepowe: paski samoprzylepne, paski nici, taśmy itp., uchwyty pokryte materiałem samoprzylepnym, które wyłapują muchy, gdy na nich wylądują.
Kontrola chemiczna:
- Larwicydy: Są to zazwyczaj inhibitory wzrostu, które wpływają na larwy. Stosuje się je na podłożach, na których muchy składają jaja i rozwijają się larwy.
- Śodki bójcze wobec postaci dorosłych: w celu wyeliminowania dorosłych form. Mogą występować jako:
- Granulki wykonane z pewnego rodzaju cukru potraktowanego środkiem owadobójczym i feromonami wabiącymi, które są połykane przez muchy.
- Produkty „do malowania” wykonane z pewnego rodzaju cukru poddanego działaniu środka owadobójczego i feromonów wabiących. Muchy są mają kontakt z substancją przez połknięcie lub kontakt fizyczny.
- Emulgowalne lub gotowe do użycia środki owadobójcze, stosowane przez rozpylanie, atomizację, zamgławianie itp.
Kontrola biologiczna stosując naturalne repelenty wykonane z ekstraktów roślinnych.
Zwalczanie za pomocą pteromalidae, które są pasożytami wyłącznie poczwarek much. Samice składają jaja w poczwarce muchy, a ich larwy żywią się muchą przechodzącą metamorfozę. W rezultacie zamiast muchy rodzi się nowy pasożyt, więc tworzymy populację pasożytów, które będą kontrolować populacje much. Pasożyty te skupiają swoją uwagę wyłącznie na miejscach rozmnażania się much; nigdy nie znajdziemy ich na żywności, zwierzętach ani ludziach.
Co jest rozwiązaniem problemu?
Rozwiązaniem jest tak zwana zintegrowana kontrola, która obejmuje połączone użycie kilku narzędzi. Zaczniemy od wykrycia źródła problemu, co wiąże się z określeniem punktów wylęgu lub miejsc, do których dostają się muchy. Po zidentyfikowaniu tego miejsca:
- Powinniśmy rozważyć wdrożenie środków fizycznych, takich jak czyszczenie lub korekta elementu konstrukcyjnego, które ułatwią eliminację punktu krytycznego, minimalizując jego wpływ.
- Lub przeprowadzić strategię kontroli przy użyciu larwicydów, pasożytów much lub obu w różnych punktach.
Po zajęciu się tym punktem, pozostała część postępowania będzie miała charakter zapobiegawczy lub naprawczy.
Jako środek zapobiegawczy możemy użyć pułapek na zewnątrz, aby stworzyć obwód bezpieczeństwa, aby spróbować uchwycić jak najwięcej żywych much, które próbują dostać się na fermę, a także możemy osiągnąć pewną ochronę, stosując repelenty w zidentyfikowanych punktach dostępu.
Środki zaradcze mające na celu wyeliminowanie owadów, które już znajdują się w strefie chronionej, obejmują zarówno ciągłe stosowanie urządzeń emitujących światło UV, jak i stosowanie środków owadobójczych w przypadku wykrycia obecności dorosłych osobników. Jeśli realizowana jest strategia kontroli biologicznej, konieczne będzie zminimalizowanie stosowania środków owadobójczych i stosowanie ich z dala od punktów aplikacji parazytoidów.
