Nadzór PRRSV. Jak możemy śledzić postępy w zakresie kontroli PRRS w naszych gospodarstwach?

W poprzednich artykułach dokonano przeglądu różnych podejść do zwalczania wirusa PRRS, a dokładniej, znaczenia i różnych kroków w celu osiągnięcia dobrego programu aklimatyzacji wirusa PRRS u loszek. Celem tego programu kontrolnego, o którym wcześniej mówiliśmy, jest zawsze przerwanie cyklu transmisji wirusa w stadzie loch i następnie produkcja prosiąt wolnych od wirusa PRRS przy odsadzeniu. Kiedy te strategie już istnieją, jak możemy monitorować nasz program? Jak często powinniśmy sekwencjonować wirusy obecne w naszych gospodarstwach? W tym artykule poprosimy naszych czterech lekarzy weterynarii z Niemiec, Ameryki Północnej, Chin i Hiszpanii o śledzenie postępów strategii zwalczania wirusów PRRS w ich regionach.

Jaki odsetek producentów wykonuje bieżący nadzór nad PRRS? Jakie są cele?Wang szacuje, że w Chinach duży odsetek producentów ma wdrożony program nadzoru PRRS. Wielcy producenci podjęli decyzję o własnym laboratorium do wykonywania rutynowo nadzoru nad PRRS, oprócz innych testów. Z drugiej strony, drobni producenci zazwyczaj szukają wsparcia ze strony przedsiębiorstw zajmujących się zarządzaniem zdrowiem zwierząt, które zapewniają im bezpłatne badania laboratoryjne w ramach ich serwisu technicznego. Wang podkreśla fakt, że chociaż większość rolników monitoruje status wirusa PRRS w ten czy inny sposób, wiele wyników testów dostarcza producentom bardzo ograniczonych informacji, ponieważ zazwyczaj opierają się one jedynie na wynikach serologicznych na obecność przeciwciał lub nieprawidłowym pobraniu próbek i metodologii. Vidal, Pitkin i Böhne zgodzili się, że większość producentów przeprowadza nadzór tylko wtedy, gdy pojawiają się na farmie objawy kliniczne, i to zwykle po wybuchu epidemii. Producenci nie sprawdzają, czy gospodarstwo jest stabilne czy niestabilne w sposób rutynowy. Decyzja, czy przenieść określoną partię prosiąt na podstawie ich statusu PRRS, nie może być łatwo zmieniona, wyjaśnił Vidal. Jest to bardzo trudna decyzja, która komplikuje logistykę systemu w codziennej pracy. Pitkin również rozróżnia stada handlowe i zarodowe. W tym drugim przypadku celem jest sprzedaż loch do rozrodu i nadzór odbywa się intensywnie w 100% miejsc. Nadzór oparty jest na obecności przeciwciał i obecności wirusa, prowadzony jest nieustannie w celu zapewnienia negatywnego statusu stad hodowlanych.

Wszyscy nasi lekarze weterynarii (z wyjątkiem Vidal) są zgodni co do technik pobierania próbek i rodzaju zwierząt do tego nadzoru: prosięta przed odsadzeniem. Trzydzieści surowic lub jej odpowiednik w próbkach płynu ustnego pobranych w okresie odsadzenia są najpowszechniejszymi typami próbek. Próbki PCR w pulach po 5 są najbardziej pożądaną techniką w przypadku surowicy. Przy próbkach płynu ustnego Pitkin komentuje, że sekwencjonowanie wciąż stanowi wyzwanie. Z drugiej strony, Vidal rozważa pobieranie surowic od prosiąt z innych obiektów, jak również od loch po ronieniu, w ich rutynowych badaniach kontrolnych po wybuchu epidemii. W ich przypadku i do czasu ponownego ustabilizowania się gospodarstwa, producenci realizują strategie McRebel®, opóźniając wejście loszek do 5 miesięcy (półzamknięcie gospodarstwa) i wykorzystują lochy po ronieniu do ustabilizowania stada, do tego szczepiąc całe stado podstawowe MLV. W tym miejscu Pitkin ponownie różnicuje stada komercyjne i multiplikacyjne: cel jest zupełnie inny. W przypadku stad zarodowych lub stada podstawowego na fermie celem jest sprawdzenie statusu choroby u starszych świń, a także skupienie pobierania próbek na tych świniach, które są bliższe czasowi sprzedaży, i zawsze przed wysyłką do klienta. Wang wspomniał o zwiększonym wykorzystaniu próbek płynów procesowych (processing fluids, płyny powstałe przy kastracji i obcinaniu ogonów) w dużych gospodarstwach zajmujących w ramach nadzoru (zdjęcie 2).

Po uzyskaniu wyniku dodatniego dla próbki, zawsze stosuje się sekwencjonowanie? Jakie są cele lekarzy zlecających sekwencjonowanie? W przypadku Vidal sekwencjonowanie przeprowadza się wyłącznie w celu zbadania wirusa wywołującego wybuch choroby. W Ameryce Północnej Pitkin podał nam więcej szczegółów i wyjaśnia, że ​​hodowcy zawsze chcą odróżnić wirusa fermowego (będącym na fermie od dłuższego czasu), będącego na fermie od dawna, od introdukcji nowego wirusa. Pitkin wyjaśnia, że ​​zmiany sekwencji do 2% ORF 5 w wirusie fermowym nadal uważa się za ten sam wirus, jeśli nie zaobserwowano żadnych objawów klinicznych. Jednak przypadki, gdy te 2% różnicy jest odpowiedzialne za poważne objawy kliniczne, stanowią wyzwanie diagnostyczne. W rezultacie nauczono się, że informacje dotyczące sekwencjonowania są przydatne dla wirusa PRRS, jednak nie może to być jedyna strategia stosowana do oceny szczepów izolowanych podczas nadzoru nad zdrowiem fermy. Informacje dotyczące różnorodności genetycznej same w sobie nie informują nas o podstawowych kwestiach związanych z wirulencją wirusa PRRS lub patogenezą. Dlatego należy spojrzeć na świnie i jak mówi Pitkin "rób to, co mówią świnie!", Trzeba być otwartym aby móc zmienić strategię bez względu na wynik sekwencji ORF 5.