0
Pytanie do każdego posiadacza stada loch, który chce zoptymalizować zarządzanie siarą u prosiąt na farmie: Jak powinieneś oceniać, czy twoje obecne procedury dotyczące siary są odpowiednie? Odpowiedź jest prosta: spójrz na swoje dane dotyczące śmiertelności przed odsadzeniem. Wszystko powyżej 10% przekracza normalny próg. 75% upadków powyżej 10% jest prawdopodobnie spowodowanych brakiem zapewnienia, że każda urodzona świnia otrzyma wystarczającą ilość siary wzmacniającej żywotność .
Następne pytanie musi więc brzmieć: Jaka ilość siary jest wystarczająca? Dane z raportów z badań pokazują, że prosię musi zjeść 250 gramów siary w krótkim czasie po urodzeniu, gdy jest ona wydzielana z wymion lochy. Na tym poziomie szanse przeżycia wszystkich prosiąt są prawie równe. Picie więcej niż 250g nie daje dodatkowych korzyści, ale mniejsze spożycie zwiększa ryzyko, szczególnie w przypadku każdej świni urodzonej z wagą poniżej 1,1 kg.
To właśnie sprawia, że zarządzanie siarą to współczesny problem. Typowa locha produkuje około 4 kilogramów siary, innymi słowy wystarczy na 16 prosiąt. Jednak dzisiejsze mioty od wysokoplennych loch są często większe. Fakt, że zwiększona wielkość miotu jest powiązana z większymi różnicami w wadze przy urodzeniu, tylko zwiększa trudność. Więcej świń może urodzić się z niedowagą, a tym samym bardziej potrzebować siary. Różnica w wadze urodzeniowej pozwala najcięższym członkom miotu pić więcej, a tym samym uniemożliwia sprawiedliwy udział swojemu mniejszemu rodzeństwu.
Siara dostarcza nie tylko przeciwciała chroniące noworodki przed chorobami, ale także źródło energii, które pomaga utrzymać ciepło i aktywność ruchową. Trzeba pamiętać, że otrzymany przy porodzie "plecak energetyczny" wystarcza tylko na kilka pierwszych godzin. Bez nowej dawki energii dostarczanej przez siarę młode prosięta gromadzą się razem, by się ogrzać i powoli ssą. Ich temperatura rektalna może spaść z około 38-39 stopni Celsjusza po urodzeniu do zaledwie 34 stopni, co naraża je na znacznie większe ryzyko wychłodzenia.
Okno możliwości naprawienia wszelkich niedoborów zamyka się już w kilka godzin po porodzie. W ciągu nie więcej niż pół dnia poziom białka w siarze, zawierający istotn dla życia
immunoglobulinę IgG i inne matczyne przeciwciała, może spaść o 50%. Często oznacza to, że później urodzone świnie w miocie przyjmują znacznie mniej IgG.
Pytanie trzecie brzmi zatem: Jak powinien zareagować zarządzający stadem? Można podjąć szereg środków:
- Podstawową zasadą na początku jest upewnienie się, że prosięta rodzą się w ciepłym środowisku --- ich zachowanie powie ci, czy jest za zimno.
- Czynniki odpornościowe w siarze wzmocni między innymi szczepienie loch.
- Przyjrzyj się również żywieniu loch, biorąc pod uwagę badania, które wykazały, że lochy z nadwagą mogą dawać około kilograma mniej siary niż samice w optymalnej kondycji.
- Liczba przebytych porodów też zasługuje na uwagę: loszki zazwyczaj produkują mniej siary, a zawartość przeciwciał IgG jest zwykle niższa. Mioty od macior w szóstym lub siódmym lub po porodzie mają tendencję do dużej różnorodności masy urodzeniowej prosiąt.
Rada jest taka, że personel musi pracować przy założeniu, że każdy miot w każdym porodzie będzie wymagał zarządzania siarą, a jedyną różnicą jest to, ile --- i to zależy od indywidualnych okoliczności.
Olimpiada zarządzania siarą
Możemy pomyśleć o trzech poziomach:
Poziom brązowy: dotyczy wszystkich miotów. Oznacza to gotowość do zorganizowania dzielonego ssania (czasami nazywanego ssaniem zmianowym) prosiąt podzielonych na podgrupy według wagi. Dodatkowe 5-10 minut na miot spędzone na dzielonym ssaniu szybko zwraca się w postaci niższej śmiertelności i większej liczby świń do sprzedaży.
Poziom srebrny tu wymagana jest bardziej indywidualna opieka nad świniami i uważność, co w praktyce oznacza, że prosiętom pomaga się znaleźć sutek i rozpocząć ssanie. Ważną kwestią jest tutaj to, że sutek powinien pasować do wielkości prosięcia. W przypadku starszych loch istnieje większe ryzyko, że jej sutki są zbyt duże dla małych prosiąt. Czasami lepszym rozwiązaniem jest umieszczenie tych prosiąt przy koszkachlub lochami w drugim porodzie, z mniejszymi strzykami.
Poziom złoty zarządzania siarą jest zarezerwowane dla świń najbardziej potrzebujących pomocy. Są słabe, wychłodzone, z temperaturą ciała poniżej 34 stopni Celsjusza, co prawdopodobnie zmniejsza ich odruch ssania. Jedynym sposobem na ich uratowanie jest karmienie z butelki siarą, która została zebrana od maciory. Odniesiesz sukces, jeśli wypiją 5 ml z butelki. Możliwe jest nawet 10 ml, ale tylko przy dużej cierpliwości. Tylko uważaj, aby się nie spieszyć, ponieważ możesz doprowadzić do śmiertelnoego zachłyśnięcia i utonięcia prosięcia- jeśli siara trafi do tchawicy a nie przełyku! Po pierwszym karmieniu butelką umieść świnię z powrotem w ciepłym miejscu, a następnie powtórz czynność lub spróbuj przystawić do sutka. Kiedy energia z siary wzmocni prosię, powinno być ono gotowe do samodzielnego ssania w ciągu około pół godziny. Oczywiście w przypadku każdego prosięcia w miocie uważaj, aby pręty w kojcu porodowym nie blokowały dostępu prosiąt do niektórych sutków lochy.
Skoncentruj się na zarządzaniu siarą dla prosiąt <1,1 kg i urodzonych jako ostatnie w miocie, wówczas zignoruj masę urodzeniową. Dodatkowa opieka i uwaga dla tych noworodków się opłaca! Utrzymywanie świń w cieple jest kluczowe. Bliższe przyjrzenie się zachowaniu świń powie, gdzie można poprawić mikrośrodowisko.
