0
W przeciwieństwie do poszczególnych regionów Europy, jak na przykład Północne Włochy, w większości krajów nie zaobserwowano choroby klinicznej wywołanej zakażeniem wirusem epidemicznej biegunki świń w ostatnich kilku dekadach. W związku z tym obecność i krążenie wirusa nie było przedmiotem badań.
Fotografia 1: Prosięta ssące z ciężkimi objawami wywołanymi przez PEDV na fermie w południowych Niemczech
Jednak od września 2014 roku na terenie Europy odnotowano kilka wybuchów PEDV, które datuje się na wiosnę tego samego roku. Pierwszy opublikowany raport opisujący wybuch PED, skutkujacy ciężkimi objawami dotyczył stada tuczników w Niemczech. Podobne przypadki odnotowano również w innych rejonach Niemiec. Podczas gdy na początku raporty dotyczyły tylko tuczników, pierwsze problemy w stadach loch zaobserwowano jesienią 2014 roku. Ogniska choroby nie były ograniczone jedynie do Niemiec. Niedawno, na 7 spotkaniu ESPHM w Nantes (maj 2014 r.) koledzy z Holandii również donieśli o przypadku PEDV. Poza tym nie opublikowano innych naukowych raportów z krajów europejskich, nie licząc przypadku klinicznego z Ukrainy opisanego przez Johna Carra. Od grudnia 2014 roku BPEX regularnie organizuje webinaria mające na celu wymianę wiedzy między Europą a Ameryką Północną w tym zakresie. Podczas webinariów koledzy z Francji i Austrii donieśli o przypadkach PED, z jakimi mieli do czynienia, podzielono się także podejrzeniami, że PED wystąpiło w Hiszpanii. Wybuch PED zanotowano także w Estonii, co zostało potwierdzone badaniem przesłanych próbek kału w niemieckim laboratorium. Obecnie, ze wszystkich krajów UE, jedynie Francja zdecydowała się wprowadzić obowiązek zgłaszania przypadków tej choroby. W związku z tym nie posiadamy oficjalnych informacji dotyczących przypadków PED w krajach europejskich. Przybliżone szacunki mówią o około 150 stadach w Niemczech, z czego 2/3 to tucze. Najnowsze informacje z Holandii mówią o 45 przypadkach, z czego 80% dotyczyło tuczu, a 20% stad loch.
Fotografia 2: Jelito cienkie prosięcia ssącego z charakterystycznymi zmianami:
cienka, przezroczysta ściana jelita i nagromadzenie płynu w świetle jelita.
W większości przypadków obraz kliniczny był łagodny w porównaniu do tego, co było opisywane w USA czy Azji. Najczęściej obserwowano biegunkę i spadek apetytu u świń w każdej grupie wiekowej. Objawy kliniczne mijały po kilku dniach, a straty nie były znaczące. Tylko w pojedynczych przypadkach hodowcy zgłaszali znaczne straty wśród prosiąt ssących. Na przykład na jednej z ferm niemieckich upadki spowodowane PEDV sięgnęły 70% wśród najmłodszych prosiąt ( Fotografia 1). Nie stwierdzono koinfekcji innymi patogenami jelitowymi, a zmiany mikro- i makroskopowe były typowe dla PEDV (Fotografia 2). Według doświadczeń zebranych w niemieckich fermach loch, większe straty pojawiają się gdy prosięta nie chronione przez odporność matczyną zakażają się w pierwszym tygodniu życia. U starszych prosiąt choroba z reguły nie jest śmiertelna.
Wszystkie zsekwencjonowane izolaty pozyskane z krajów europejskich tj. Niemiec, Holandii, Austrii i Estonii są blisko spokrewnione z tzw. S INDEL PEDV, który został po raz pierwszy opisany w styczniu 2014 roku w USA. Szczep referencyjny S INDEL PEDV (OH851) jest uznawany za mniej zjadliwy, powodujący łagodne objawy kliniczne w porównaniu do innych izolatów obecnie krążących w USA. Szczepy obecnie krążące na Ukrainie są bardziej zjadliwe i są bliskie prototypowi PEDV USA.
W południowych Niemczech i Austrii, gdzie autor artykułu miał do czynienia z ostro przebiegającymi przypadkami PED, liczba nowych ognisk spada. Można to wytłumaczyć cieplejszą pogodą, co prowadzi do krótszego przeżywania wirusa poza gospodarzem, a co za tym idzie, jego transmisja jest utrudniona. Prawdopodobnie z nadejściem jesieni i zimy przybędzie nowych przypadków choroby. W wielu rejonach Europy zaniedbano takich procedu bioasekuracji jak dezynfekcja pojazdów, a jest to niezbędne do zapobiegania rozprzestrzeniania się wirusa.