0
Artykuł
Porcine Reproductive and Respiratory Syndrome (PRRS) with special reference to clinical aspects and diagnosis. A review. G. Nodelijk 2002. Veterinary Quarterly; 24(2): 95-100
Omówienie artykułu
W artykule przedstawiono główne aspekty kliniczne i diagnostykę PRRS. Chorobę cechują dwie wyraźne fazy: epidemiczna i endemiczna.
Faza epidemiczna
W tej fazie PRRSV powoduje charakterystyczne zaburzenia w rozrodzie loch, które trwają od 1 do 3 miesięcy. W związku z zakażeniem, lochy wykazują anoreksję, która w niektórych przypadkach jest określana jako „nawracający brak apetytu”. Ponadto, mogą one pokazywać objawy związane z infekcją układu oddechowego, gorączkę a nawet upadki.
Typowe zgłaszane problemy z rozrodem to: ronienia, przedwczesne porody, większa liczba martwo urodzonych prosiąt, śmierć płodów z lub bez mumifikacji, a także wyższa śmiertelność noworodków. Niektórzy autorzy zgłaszali sinicę uszu, brzucha i sromu.
Obraz kliniczny warchlaków i tuczników w zasadzie składa się: z chorób układu oddechowego, zwiększonej śmiertelności i wolniejszych przyrostów. Ponadto PRRSV powoduje cięższy przebieg wtórnych infekcji. Natężenie objawów jest zależne od wieku. Młode zwierzęta mają często cięższy obraz choroby, natomiast tuczniki mogą mieć tylko podkliniczną postać choroby.
Faza endemiczna
PRRSV może utrzymywać się na fermie przez lata, a większość świń z krajów produkujących trzodę chlewną jest obecnie w endemicznej fazie choroby. W konsekwencji niskie wskaźniki rozrodcze, choroby układu oddechowego oraz słabe przyrosty tuczników stały się bardzo częstym problemem.
Jest kilka badań terenowych o endemicznym przebiegu choroby, ale przyjmuje się, że PRRSV jest obecny w większości przypadków w subklinicznej postaci i nie ma to większego wpływu na parametry produkcyjne. Okresowe problemy z rozrodem odnotowano u naiwnych loch.
W zakażonych stadach, choroby układu oddechowego (dotyczących zespołu oddechowego świń - PRDC) stwierdzano szczególnie u odsadzonych prosiąt i warchlaków. W tych przypadkach, jest wyższa niż zwykle częstość zakażeń wtórnych powodujących spowolnienie tempa wzrostu oraz wzrost ilości upadków.
Jakie ma to znaczenie?
Podczas fazy epidemiczne choroby istotne zaburzenia w rozrodzie można zauważyć u loch w okresie od 1 do 3 miesięcy mimo tego, że inne objawy mogą być niewidoczne. Gdy choroba przechodzi w fazę endemiczną w stadzie loch, tylko naiwne zwierzęta będą wykazywały okresowe objawy rozrodcze.
Warchlaki i tuczniki zakażone PRRSV wykazują problemy z chorobami układu oddechowego, wzrost śmiertelności i powolny wzrost. PRRSV jest jednym z czynników zespołu oddechowego świń (PRDC), przez co dochodzi do bardziej nasilonych wtórnych zakażeń. Nawet w sytuacjach gdy choroba przejdzie w fazę endemiczną, zakażenia wtórne powodują zmniejszone tempo wzrostu i wzrost śmiertelności.
|
Mimo że artykuł może być uważany za stary (ponad 10 lat), opis objawów wywoływanych zakażaniem PRRSV, pozostaje ciągle aktualny. Nawet czas trwania objawów klinicznych, niezależnie od jego nasilenia, pozostaje ten sam: 1-3 miesiące. Biorąc pod uwagę, że duża część gospodarstw na obszarze o wysokim zagęszczeniu świń jest endemicznie zainfekowana, scenariusze wybuchu epidemicznej fazy choroby są obecnie mniej częste. W takich sytuacjach powinniśmy szczególna uwagę zwrócić na obecność negatywnych subpopulacji które zakażone mogą zamanifestować kliniczną postać choroby. Gdy tak się stanie, problemy wracają, wpływając na rentowność gospodarstwa i powodując ból głowy właścicieli oraz pracowników. Grupą najwyższego ryzyka jest zawsze grupa loszek. Z zewnątrz staramy się wprowadzać zwierzęta naiwne aby nie zawlec nowego szczepu wirusa do naszego stada. Loszki własne które były immunizowane we wczesnym etapie życia mogły już stracić ochronne działanie przeciwciał. W obu przypadkach mamy ten sam problem. Niezbędna jest immunizacja tych zwierząt przed wprowadzeniem do stada podstawowego. Robimy to, używając różnych metod (kontakt z wiremicznymi zwierzętami, stosowanie żywych szczepionek a nawet sero-iniekcji), a cel jaki chcemy osiągnąć jest zawsze taki sam: loszki które miały kontakt z wirusem, rozwinęły odporność i nie wydalają już wirusa do środowiska. Możemy wtedy bez ryzyka recyrkulacji wirusa wprowadzić je do stada podstawowego. Adaptacja loszek jest kluczowym elementem zapobiegania krążenia wirusa w pozytywnych gospodarstwach. Tym samy unikamy produkcji wiremicznych prosiąt co w późniejszych fazach jest odpowiedzialne za problemy z chorobami układu oddechowego. Oczywiście, kontrolując krążenie wirusa w zakażonym gospodarstwie, nie możemy zapomnieć o rygorystycznym zarządzaniem sektorami produkcji. Tak wiec kiedy będziemy produkować prosięta od nie siejących loch, dana partia zwierząt będzie negatywna. Unikniecie infekcji tej grupy produkcyjnej jest zadaniem kluczowym. Zarządzanie sektorami produkcji powinno obejmować nie tylko fizyczne rozdzielnie zwierząt, ale także unikanie jakiejkolwiek możliwości transmisji wirusa między nimi na przykład przez użycie zanieczyszczonych igieł. |
