Pozytywny efekt masowych szczepień loch przeciwko PCV-2.

Istnieje wiele publikacji, w których wykazano, że szczepienie macior przeciwko cirkowirusowi świń typu 2 (PCV-2) jest skutecznym środkiem profilaktycznym, mającym na celu zwalczanie problematyki związanej z negatywnym wpływem PCV-2 na prosięta. Jednak opublikowano niewiele badań, które opisują korzyści szczepień dla samej lochy w kontekście związanych z PCV-2 problemów z rozrodem. Podobnie, powszechne szczepienie macior przeciwko temu patogenowi jest strategią, która może być wdrażana w warunkach terenowych, chociaż nie ma żadnych publikacji opisujących jej ewentualną skuteczność. Fakt, że problemy reprodukcyjne związane z PCV-2 zależą od czasu zakażenia płodu podczas ciąży (Tabela 1) podkreśla znaczenie statusu odpornościowego maciory w tym okresie. Przeprowadzono badanie mające na celu zbadanie korzyści wynikających z powszechnego szczepienia macior przeciwko PCV2 w kontekście ich parametrów reprodukcyjnych, a także statusu immunologicznego ich potomstwa.

Tabela 1. Problemy z rozrodem związane z PCV-2 w zależności od czasu zakażenia płodu w czasie ciąży ( Madson i Opriessnig, 2011).

Badanie przeprowadzono na konwencjonalnej fermie zasiedlonej przez 1200 loch, zlokalizowanej w Hiszpanii. Ferma była dodatnia dla Mycoplasma hyopneumoniae, miała stabilny, dodatni status PRRS i negatywna dla choroby Aujeszkyego. W gospodarstwie nie było historii szczepienia przeciwko PCV-2 u loch. Wirus PCV-2 był obecny na farmie, wykryty został u loch w surowicy oraz w pępowinach. Łącznie 288 macior zostało włączonych do badania i przydzielonych do 4 grup eksperymentalnych zrównoważonych przez dopasowanie poziomu przeciwciał PCV-2 i tygodnia inseminacji: 73 maciory zaszczepiono przed inseminacją (pre-AI) 1 ml (IM) komercyjną szczepionką PCV-2, 72 zostały zaszczepione w połowie ciąży, 73 zaszczepiono pod koniec ciąży, a 70 otrzymało roztwór soli fizjologicznej, jako kontrola negatywna (NV).

Rejestrowano parametry związane z rozrodem, pobrano próbki krwi pępowinowej w czasie porodu w celu wykrycia PCV-2 w surowicy. Próbki krwi pobrano także od 5 prosiąt pochodzących od każdej lochy w celu zmierzenia poziomów przeciwciał PCV-2. .

Tabela 2. Podsumowanie parametrów reprodukcyjnych..

Uzyskane wyniki (tabela 2) wykazały, że:

• Średnia masa urodzeniowa prosiąt urodzonych w 3 grupach szczepionych macior była statystycznie wyższa niż prosiąt urodzonych w grupie kontrolnej.
• Odsetek zmumifikowanych prosiąt był niższy u macior zaszczepionych przed inseminacją, niż w grupie kontrolnej.
• Odsetek martwo urodzonych prosiąt był niższy u macior zaszczepionych przed inseminacją oraz w połowie ciąży w porównaniu z lochami zaszczepionymi pod koniec ciąży lub pochodzącymi z grupy kontrolnej.
• Im bliżej do oproszenia, w którym odbyło się szczepienie loch, tym wyższy odsetek próbek pobranych z pępowin dodatnich w stosunku do PCV-2, przy czym grupa nieszczepionych macior uzyskała najwyższy odsetek dodatnich wyników. Odsetek ten był statystycznie niższy w grupie zaszczepionej przed inseminacja w porównaniu do grupy nieszczepionej i był niższy w grupie zaszczepionej w połowie ciąży w porównaniu z grupą nieszczepioną. Wynik ten sugeruje, że szczepienie może zmniejszyć śródłożyskową transmisję zakażenia PCV-2 od macior do płodów. Ponadto efekt ten jest silniej wyrażony, im wcześniej w czasie ciąży dojdzie do szczepienia.
• Wreszcie, poziom przeciwciał PCV-2 po odsadzaniu prosiąt od szczepionych macior był wyższy niż w przypadku macior nieszczepionych. Wynik ten, podobnie jak poprzedni, ma szczególne znaczenie dla rosnących prosiąt, ponieważ szczepienie loch zmniejsza podatność na infekcję PCV-2 we wczesnym wieku (w trakcie laktacji) u ich potomstwa, a także poprawia odporność bierną.

Wyniki te wskazują, że szczepienie loch przeciwko PCV-2 może poprawić parametry rozrodcze, a także zmniejszyć transplacentalną transmisję zakażenia PCV-2 płodów. Szczepienie wpływa korzystnie na przekazywanie matczynych przeciwciał przeciwko PCV-2 potomstwu.