0
Ferma ze stadem 500 loch była zlokalizowana w południowo-wschodniej Azji. W okolicy znajdowało się wiele innych gospodarstw produkujących świnie. Obiekty tuczarni znajdowały się około 10 km od stada loch i warchlakarni, skąd pochodziły tuczniki. Tuczarnie stanowiły stare wiaty, w których przebywały świnie od 30 do 100 kg.
Na fermie występowały liczne problemy zdrowotne, włączając w to zakażenia wirusami immunosupresyjnymi, jak wirusem klasycznego pomoru świń (CSFV) i wirusem zespołu rozrodczo-oddechowego świń (PRRSV). Zakażenia te częściowo kontrolowano przy życiu szczepień. Na tym obszarze występowała również dość powszechnie pryszczyca, zarówno na fermach świń, bydła oraz u kóz. Do przypadków pryszczycy dochodziło głównie w porze deszczowej, kiedy przepędzano bydło. Hodowca uprzednio uczestniczył w programie szczepień przeciw pryszczycy.
W ciągu kilku tygodni pory deszczowej hodowca zaobserwował szereg problemów.
W fermie loch i warchlaków, u około 20% loch stwierdzono posmutnienie i brak apetytu. U wielu z nich występował wypływ z nosa, niektóre kichały i miały zmiany na ryju. Prowadziło to do pogorszenia stanu ogólnego i zmniejszenia produkcji mleka. Tylko nieliczne lochy padły.
Zmiany na ryju i wypływ z nosa.
W tuczarniach hodowca zaobserwał posmutnienie i kulawizny zwierząt. Problem kulawizny o różnym nasileniu dotyczył niemal wszystkich zwierząt, które w większości leżały. Zmuszone do wstania, głośno kwiczały i utykały. Świnie nie mogły podchodzić do karmideł w związku z czym zpożycie paszy było małe a kondycja świń ulegała pogorszeniu. Niektóre zwierzęta się śliniły a na palcach obserwowano krwawe wrzodziejące zmiany. Były one głównie zlokalizowane na bokach palców powyżej racic a niekiedy między palcami. U niektórych zwierząt przewlekłe zmiany ulegały gojeniu.
Kulawizna i zmiany na palcach u tuczników.
Charakterystyka przypadku
- Ferma w regionie o powszechnym występowaniu pryszczycy.
- Zmiany na ryju u starszych świń.
- Kulawizna u znacznej liczby świń.
- Zmiany na skórze po bokach palców.
Komentarz
U loch w wyniku zakażenia wirusem pryszczycy obserwowano niewielkiego stopnia zmiany na ryju i podrażnienia. Tego rodzaju dość łagodne objawy występują w przypadku zwierząt posiadających częściową odporność. Lochy najprawdopodobniej posiadały częściową odporność uzyskaną w wyniku szczepień w ramach programu zwalczania pryszczycy. Między szczepionkami występują jednak pewne różnice w jakości. Na ich skuteczność wpływają również nie zawsze właściwe warunki przechwywania, osłabiające ich immunogenność. Należy również pamiętać, że szczepy wirusa pryszczycy różnią się właściwościami antygenowymi, co skutkuje niewielką, lub całkowitym brakiem poszczepiennej odporności krzyżowej przeciwko niektórym z nich.
Lochy posiadają pewną wrodzoną odporność na zakażenie wirusem pryszczycy i mogą wykazywać jedynie niewielkie zmiany nawet po zakażeniu jego wysokimi dawkami. Presja zakaźna jest szczególnie wysoka na obszarach gdzie liczba zainfekowanych ferm jest znaczna. Dodatkowo, zakażeniom sprzyja przepędzanie zakażonych zwierząt. W organizmach zakażonego bydła i świń produkowane są olbrzymie ilości wirusa, który znajduje się również w wydychanym powietrzu. Aerozol zawierający wirusa pryszczycy generowany w zainfekowanych fermach świń może prowadzić do wybuchów choroby w sąsiednich gospodarstwach.
Historia i objawy kliniczne u tuczników wskazują, że w fermie gdzie doszło do wybuchu stan zdrowia był dobry. Pryszczyca charakteryzuje się wysoką gorączką i posmutnieniem tuż przed pojawieniem się kulawizny w tej grupie zwierząt. Charakterystyczna dla pryszczycy w takich sytuacjach jest wysoka, do 100%, liczba chorych zwierząt. Do kulawizny dochodzi na skutek tworzenia się pęcherzy przy krawędziach racic. Pojawiają się one, a następnie pękają, w ciągu stosunkowo krótkiego czasu, pozostawiając wrzodziejące zmiany. Pęcherze mogą być widoczne również na ryju, języku i dziąsłach niektórych zwierząt. Istnieje wiele serotypów wirusa pryszczycy i nawet na obszarach gdzie choroba występuje enzootycznie, i na fermach szczepionych zawleczenie nowego serotypu może powodować ostre wybuchy choroby. Ze względu na jej szybkie szerzenie się i duże znaczenie dla handlu międzynarodowego, bardzo istotne jest zebranie szczegółowych informacji na temat transportu zwierząt, przebiegu choroby w stadzie, występowania podobnych objawów w okolicznych fermach, również kóz, bydła czy owiec.
Pryszczyca jest wysoce zaraźliwą chorobą znajdującą się na liście OIE. Podejrzenie pryszczycy nakłada obowiązek powiadomienia służb weterynaryjnych, które mają prawo wstrzymać ruch ludzi i zwierząt z, i na fermę. Próbki płynu z pęcherzy, innych tkanek oraz krwi muszą być przesłane do odpiewiedniego laboratorium w dobrze zabezpieczonym opakowaniu, w celu izolacji i identyfikacji wirusa.
