0
Po latach pozytywnego rozwoju produkcji w państwach członkowskich rozpoczął się spadek europejskiej produkcji trzody chlewnej. W północnej Europie, gdzie produkcja jest skoncentrowana, spodziewany jest gwałtowny spadek. Na południu Hiszpania będzie się rozwijać jeszcze przez kilka lat. Pomimo obecności ASF w Europie Wschodniej, w Rumunii pojawiają się nowe inwestycje. Wyjście Wielkiej Brytanii z UE również wyznacza nowe standardy.
Produkcja trzody chlewnej w UE-28 osiągnęła w 2020 r. rekordowy poziom 24,2 mln CWE (ekwiwalentów wagi tusz), co oznacza wzrost o 1% w porównaniu z 2019 r. Według prognoz ten poziom nie powinien zostać osiągnięty w najbliższych latach. Według IFIP, nowa UE-27 po Brexicie doświadczy spadku produkcji o około 3% w 2025 r. w porównaniu z 2020 r., co odpowiada 138 milionom ubitych świń (22,5 miliona CWE). W przypadku cięższych tusz redukcja ton będzie nieco mniejsza. W 2025 r. europejska podaż będzie o prawie 750 000 CWE niższa niż w 2020 r.
Zmiany produkcji w krajach UE.
Hiszpańska produkcja osiągnęła prawie 5 milionów ton w 2020 roku, co oznacza wzrost o 41% w ciągu ostatnich 10 lat. Hiszpania produkuje dwa razy tyle, ile konsumuje; reszta jest eksportowana. Od 2019 roku Hiszpania jest głównym krajem eksportującym do krajów trzecich i wyróżnia się impetem podboju rynków międzynarodowych. Zwiększenie pogłowia loch i wzrost masy tusz doprowadziły do wzrostu produkcji o około 2,5% w 2021 r., co czyni Hiszpanię czołowym producentem w UE. Do 2025 roku liczba ubojów przekroczy 60 milionów świń, co oznacza wzrost o 9% w porównaniu z rokiem 2020.
Kraje Europy Środkowej i Wschodniej mają do czynienia z ASF, a produkcja w najlepszym przypadku ustabilizowała się. Pomimo obecności ASF w Rumunii, inwestycje w duże struktury produkcyjne są realizowane przez firmy duńskie, holenderskie, niemieckie i francuskie. Kraj posiada aktywa do produkcji trzody chlewnej: potencjał produkcji zbóż, populację ponad 80 milionów mieszkańców w promieniu 1000 km oraz dostępną siłę roboczą. Po latach spadków wzrost produkcji rumuńskiej o 25% do 2025 r. wydaje się możliwy.
Według szacunków IFIP na 2025 r. Niemcy, Holandia, Dania i Belgia będą razem produkować o 11% mniej niż w 2020 r. Przepisy dotyczące dobrostanu zwierząt i ochrony środowiska, presja społeczna na gospodarstwa i przemysł trzody chlewnej, a także brak sukcesji pokoleniowej, powodują spadek produkcji w tych czterech krajach. Kryzysy sanitarne wywołane COVID-19 i ASF przyspieszają już widoczny spadek produkcji w 2021 roku.
W pozostałej części UE produkcja będzie powoli spadać o 4% do 2025 r. w stosunku do 2020 r. Francja zbliży się do tej średniej. Brak kolejnych pokoleń kontynuujących produkcję uwydatnia spadek. Spadek spożycia na mieszkańca będzie kontynuowany, ale zostanie zrównoważony wzrostem liczby ludności w UE.
Zmiany produkcji i konsumpcji w UE.
Zależność od eksportu UE do krajów trzecich rośnie wraz z Brexitem. Wielka Brytania, importer z ponad 800 000 tonami w 2020 r., Stała się krajem trzecim w styczniu 2021 r. Nadal istnieją niepewności co do utrzymania przepływów do Wielkiej Brytanii, ale także do Azji, zarówno pod względem wolumenu, jak i wartości produktów. Wielka Brytania może zwrócić się do innych dostawców, zwłaszcza po drugiej stronie Atlantyku.
Chiny, główny kraj eksportowy UE, pracują nad przywróceniem produkcji wieprzowiny.
Jan Peter van Ferneij, ekonomista IFIP.
