0
Parwowirus świń jest patogenem wpływającym na funkcjonowanie układu rozrodczego. Choroba występuje, gdy parwowirus świń zakaża lochy ciężarne, które nie mają odporności przeciwko tej infekcji. Infekcja nie wywołuje żadnych objawów u zarażonych loch, ale wirus przekracza barierę łożyskową i wpływa na ich potomstwo.
Zaburzenia reprodukcyjne spowodowane tą chorobą zależą od etapu ciąży, w którym doszło do zakażenia. Jeśli zarodki zostaną zakażone przed 35 dniem ciąży, dojdzie do śmierci zarodków i resorpcji. Między 35 a 70 dniem ciąży dochodzi do śmierci płodu i mumifikacji. Po 70 dniach płód jest immunokompetentny i przeżywa infekcję.
Istnieje szeroka gama komercyjnych szczepionek przeciwko tej chorobie, a główna różnica polega na tym, czy są to szczepionki skojarzone. Można jednak znaleźć kilka innych rozróżnień zgodnie ze specyfikacjami w ich kartach charakterystyki.
Typ |
|
 |
Większość komercyjnych szczepionek przeciwko parwowirusowi świń opiera się na inaktywowanym wirusie. To właśnie ten rodzaj szczepionki omówimy w tym artykule. W tym przypadku wszystkie są podawane domięśniowo. |
Gatunki docelowe |
|
 |
Szczepionka przeciw parwowirusowi jest podawana samicom hodowlanym, loszkom i lochom, zgodnie z informacjami zawartymi w karcie charakterystyki produktu. Tylko niektóre komercyjne produkty przewidują stosowanie szczepionki u knurów. |
Zastosowanie |
|
 |
Jak wspomniano powyżej, parwowirus świń jest chorobą wyłącznie reprodukcyjną. Dlatego szczepionki określają wskazania do stosowania, takie jak „do czynnego uodparniania loch w celu ochrony potomstwa przed zakażeniem przezłożyskowym wywołanym przez parwowirusa świń”, „do ochrony ich zarodków i płodów przed zakażeniem parwowirusem świń” lub podobne wskazania. |
Dawkowanie |
|
 |
Szczególną cechą zakażenia parwowirusem świń jest to, że odporność matczyna na tego wirusa jest długotrwała, dlatego różne szczepionki mają wskazania do szczepienia zasadniczego, takie jak: „Świniom w wieku od 6 miesięcy, które nie były wcześniej szczepione, należy podać dwie iniekcje w odstępie 3-4 tygodni”. Kolejny należy podać 3-4 tygodnie przed kryciem”. W konkretnym przypadku minimalny wiek szczepienia wynosi 5 miesięcy. Jeśli chodzi o ponowne szczepienie, zalecenia są zawsze około 2-4 tygodni przed następnym kryciem. Tylko w jednym przypadku zalecenie w arkuszu danych technicznych dotyczy kompletnego programu szczepień dla całej fermy. |
Początek i czas trwania odporności |
|
 |
Odporność pojawia się 3 tygodnie po drugiej dawce w przypadku szczepienia pierwotnego lub po ponownym szczepieniu. Czas trwania odporności jest określony jako 5, 6 miesięcy lub przez cały okres ciąży w różnych opcjach. |
Szczepionki skojarzone |
|
 |
Niektóre szczepionki chronią wyłącznie przed parwowirusem świń, ale szczepionki skojarzone są bardzo powszechne, zwłaszcza w przypadku parwowirusa i różycy. Istnieje również komercyjna szczepionka, która oferuje potrójne szczepienie przeciwko parwowirusowi, E. rhusiopathiae (różycy) i niektórym serotypom leptospira. Inna szczepionka łączy parwowirusa, E. rhusiopathiae (różycę) i inaktywowaną szczepionkę Aujeszky'ego. Niektóre szczepionki mogą być mieszane z niektórymi żywymi szczepionkami PRRS, zgodnie z arkuszem danych technicznych. |
Stosowanie w okresie ciąży i laktacji |
|
 |
Chociaż, jak wspomniano powyżej, zwykle zaleca się szczepienie przed kryciem, większość szczepionek pozwala na ich stosowanie zarówno w okresie ciąży, jak i laktacji. Jednak jedna z opcji nie zezwala na jej stosowanie w czasie ciąży, a inna zawiera zalecenie „unikaj szczepienia 3 tygodnie po kryciu” |
Szczepienia przeciwko parwowirusowi świń są szeroko stosowane w przemyśle trzody chlewnej i jeśli są wykonywane prawidłowo, chronią przed opisanymi problemami rozrodczymi.
Redakcja 333
