PRRS jest infekcją wirusową atakującą świnie. Jest ona szeroko rozpowszechniona na całym świecie i ma bardzo duży wpływ na gospodarkę.
Jak sama nazwa wskazuje, wirus powoduje problemy rozrodcze i wpływa na układ oddechowy. Jest on arteriwirusem.
Wirus dzieli się na dwa typy: Europejski (genotyp 1) i Północnoamerykański (genotyp 2).
Przedstawione poniżej podsumowanie różnych właściwości szczepionek odnosi się do szczepionek dopuszczonych do obrotu w Unii Europejskiej, gdzie dostępne są szczepionki przeciwko genotypowi 1 i genotypowi 2. Szczepionki przeciwko genotypowi 2 nie są jednak zatwierdzone we wszystkich krajach.
Typ |
|
Większość szczepionek to żywe szczepionki atenuowane, ale istnieją również komercyjne produkty z inaktywowanym wirusem. Żywe atenuowane szczepionki przeciwko genotypowi 1 wirusa PRRS są zatwierdzone we wszystkich krajach, ale tylko niektóre zatwierdziły atenuowane szczepionki przeciwko genotypowi 2. Inne kraje nie dopuszczają atenuowanej szczepionki przeciwko genotypowi 2, ale dopuszczają szczepionkę inaktywowaną. W niektórych krajach istnieje szczepionka inaktywowana zawierająca oba genotypy w tej samej postaci. |
|
Gatunek docelowy |
|
Szczepionki inaktywowane są licencjonowane tylko dla loch i loszek. Szczepionki atenuowane mają różne licencje. Istnieją szczepionki z ogólną licencją dla świń, które mogą być stosowane u samic hodowlanych, a także u prosiąt i świń. Inne są zatwierdzone tylko dla prosiąt, tuczników lub tylko dla samic hodowlanych. | |
Zastosowanie |
|
Wskazania do stosowania będą zależeć od tego, czy jest to żywa szczepionka atenuowana czy inaktywowana oraz od tego, czy jest przeznaczona dla prosiąt, samic hodowlanych, czy dla obu tych grup. Niezależnie od tego, czy jest ona przeznaczona dla samic hodowlanych czy prosiąt, wskazania do stosowania szczepionek atenuowanych odnoszą się do zmniejszenia wiremii. W szczególności, w odniesieniu do samic hodowlanych, wskazania zawierają sformułowania takie jak: „w celu zmniejszenia zaburzeń rozrodczych, częstości występowania i czasu trwania wiremii, przezłożyskowego przenoszenia wirusa, obecności wirusa w tkankach i objawów klinicznych u potomstwa związanych z zakażeniem szczepami wirusa PRRS”. W odniesieniu do prosiąt lub tuczników, konkretne wskazania zawierają sformułowania takie jak: „W przypadku tuczników najistotniejszy jest wpływ wirusa na układ oddechowy”. „Znaczna poprawa wyników odchowu (zmniejszona zachorowalność z powodu zakażenia PRRS oraz lepszy dzienny przyrost i wykorzystanie paszy) do końca okresu tuczu została zaobserwowana u zaszczepionych świń podczas badań terenowych, szczególnie u prosiąt zaszczepionych w wieku 6 tygodni” lub »w celu zmniejszenia wiremii i wydalania z nosa spowodowanego zakażeniem europejskimi szczepami wirusa PRRS (genotyp 1)«. Należy zauważyć, że odnosząc się do szczepienia prosiąt, wskazania dotyczące wieku szczepienia w charakterystyce technicznej nie są takie same dla wszystkich szczepionek, ponieważ niektóre komercyjne szczepionki są zarejestrowane do stosowania od pierwszego dnia życia, podczas gdy inne są zarejestrowane do stosowania od 17 dnia lub 4 tygodnia życia. Wskazania do stosowania szczepionek inaktywowanych są ograniczone do stosowania u samic hodowlanych w celu „zmniejszenia zaburzeń rozrodczych wywołanych przez wirusa PRRS (szczep europejski) w zakażonym środowisku. Szczepienie zmniejsza liczbę przedwczesnych porodów i liczbę martwych urodzeń”. |
|
Początek i czas trwania odporności |
|
W przypadku szczepionek atenuowanych odporność jest wytwarzana u prosiąt lub tuczników w wieku 2, 3 lub 4 tygodni i utrzymuje się od 24 do 26 tygodni. W przypadku loch odporność wytwarzana jest w wieku 28-30 dni i trwa 16-17 tygodni. Szczepionki inaktywowane nie określają początku ani czasu trwania odporności. |
|
Droga podania |
|
Szczepionki PRRS powinny być podawane domięśniowo, ale niektóre komercyjne produkty pozwalają na podawanie śródskórne. Jedna szczepionka jest nawet zarejestrowana do podawania donosowego. | |
Dawkowanie |
|
W przypadku szczepionek atenuowanych prosięta szczepi się pojedynczą dawką w wieku opisanym we wskazaniach do stosowania, a w przypadku samic hodowlanych przed wprowadzeniem loszek do gospodarstwa, podczas każdej ciąży lub co 3-4 miesiące. W przypadku szczepionek inaktywowanych wymagane jest szczepienie i doszczepienie, szczepienie wstępne, a następnie co 3 lub 4 miesiące lub w 60-70 dniu ciąży, w zależności od szczepionki. |
|
Szczepionki skojarzone |
|
Nie istnieją preparaty łączone z innymi czynnikami mikrobiologicznymi, ale istnieje możliwość podawania razem z innymi szczepionkami. W przypadku prosiąt jednoczesne podawanie jest dozwolone po zmieszaniu ze szczepionką przeciwko Mycoplasma hyopneumoniae i PCV2 lub z jednoczesnym szczepieniem, ale w różnych miejscach podania, przeciwko Mycoplasma hyopneumoniae, PCV2 lub z mieszaniną PCV2 i Lawsonia intracellularis. U samic hodowlanych szczepionka może być mieszana ze szczepionką przeciwko parwowirusowi świń lub parwowirusowi świń i różycy. |
|
Przeciwwskazania, środki ostrożności |
|
Ponieważ szczepionka zawiera żywego atenuowanego wirusa, który może zostać wydalony przez zwierzęta po szczepieniu, a wirus może ulec rekombinacji, bardzo ważne jest, aby zwracać uwagę na różne ostrzeżenia i środki ostrożności zawarte w charakterystykach technicznych, które, podsumowując, zawierają ostrzeżenia dotyczące stosowania szczepionki u knurów, których nasienie jest stosowane na fermach ujemnych, środki ostrożności mające na celu uniknięcie rozprzestrzeniania się wirusa szczepionkowego ze szczepionych zwierząt na nieszczepione zwierzęta, które mają być wolne od PRRS, oraz unikanie szczepienia różnymi szczepionkami atenuowanymi w tym samym gospodarstwie w tym samym czasie lub zapewnienie okresu przejściowego w przypadku zmiany szczepionek atenuowanych. |
Redakcja 333