0
Wielu z was już przeczytało, że Komitet Weterynaryjnych Produktów Leczniczych (CVMP) Europejskiej Agencji Leków (EMA) ogłosił w grudniu 2016 roku, że w ich opinii bilans ryzyka / korzyści dla terapeutycznego stosowania tlenku cynku jest niekorzystny, i że wszystkie produkty zawierające tlenek cynku dopuszczenie do obrotu powinny być wycofane. Było to dużym zaskoczeniem gdyż CVMP zatwierdziło je w listopadzie 2015 roku.
Co więc się zmieniło w międzyczasie? Francja i Holandia nie chcą stosowania tlenku cynku w ich krajach, głównie ze względu na potencjalne ryzyko środowiskowego skażenia gleb i potencjalnego przedostawania się do cieków wodnych. Więc odesłali sprawę do EMA zgodnie z artykułem 35 dyrektywy 2001/82 / WE. Dania również wykazała, że stężenia w glebie cynku wzrosły w ich kraju, a obliczenia wykazały, zwłaszcza w glebach kwaśnych i piaszczystych, że poziom cynku przekroczył przewidywane stężenie nie wywołujące skutków (PNEC) i może stać się "toksycznym zagrożeniem". Dania produkuje 32 mln warchlaków rocznie w stosunkowo niewielkim kraju. Jeśli produkcja warchlaków jest porównywana z liczbą ludności, to w populacji 5,5 miliona ludzi, otrzymujemy stosunek 5,8: 1. W porównaniu z UE, gdzie stosunek wynosi 0,5: 1, Dania produkuje ponad 11 razy więcej warchlaków niż średnia UE. Dania zużywa ponad 500 ton tlenku cynku. Szacuje się, że podczas 14-dniowego okresu terapii 3100ppm, 32 miliony warchlaków lub 100% konsumuje tlenek cynku. W Wielkiej Brytanii, szacuje się, że między 70% a 90% warchlaków jest leczone tą substancją, ponieważ nie wszystkie świnie są leczone przez 14 dni. W części przypadków tlenek cynku jest stosowany do zapobiegania chorobie obrzękowej. W Wielkiej Brytanii stosunek wynosi 0,17: 1, czyli znacznie poniżej średniej UE. W jednym z badań przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii, poziomy glebowe cynku okazały się spadać, zwłaszcza tam, gdzie ziemia była przeznaczona na pastwiska lub pod uprawy, więc stężenie cynku w glebie można w pewien sposób wykorzystać.
Cynk również wiąże się ze składnikami gleby więc Międzynarodowe Stowarzyszenie Cynku zbadało duński raport dotyczący gleby i stwierdziło, że nie postępowano zgodnie z wytycznymi UE wykonując swoje oceny i prognozy. Stężenie może być podzielone przez współczynnik 3, ze względu na wiązanie się cynku z glebą, tak zwane "starzenie", co zmniejsza jego biodostępność. Ich wniosek głosił, że "użyte analizy naukowe nie były zastosowane zgodnie z unijnym Sprawozdaniem z Oceny Ryzyka Zn i nie należy ich uznać za prawidłowe i uzasadnione".
Więc z jednej strony bilansu jest ochrona środowiska, a także są dostrzegane zagrożenia wynikające z jednoczesnej selekcji genów oporności występujących w opornych na metycylinę Staphylococcus aureus (MRSA). Większość LA MRSA CC398s są również odporne na cynk, a także odporne na metycylinę i tetracyklinę. Duński przemysł trzodziarski ma zły rozgłos związany z MRSA i nagłym wzrostem przypadków zakażeń tymi bakteriami u ludzi, od kilku w 2004 roku do 1277 w roku 2014. Jednakże, 85-89% z nich dotyczyło hodowców trzody chlewnej, ich rodzin i innych pracowników branży, np. weterynarzy i pracowników rzeźni. Częstość występowania MRSA w duńskich stadach wzrosła od około 3% do 68% w ostatnich 10 latach. Niektórzy naukowcy uważają, że to z powodu stosowania tlenku cynku. Nie ma to jednak sensu, ponieważ MRSA musi przedostać się z jednego gospodarstwa do drugiego. Jest to w zasadzie klonalna i gen czrC jest chromosomalny, tak jak gen oporności na metycylinę, mecA. Więc bakterie są transmitowane z gospodarstwa do gospodarstwa prawdopodobnie wraz z zakażonymi zwierzętami ( knur/ locha /warchlak - albo człowiek / nosiciel), kolonizując następnie stado. Powstała debata nad stopniu jednoczesnej ko-selekcji w przypadku stosowania tlenku cynku na fermie zakażonej. Jedno duńskie badanie wykazało wzrost liczby MRSA pochodzących z nozdrzy od około 165 do 230, wzrost o 40%, ale tetracykliny zwiększyły liczbę z 90 do 340, czyli 278%, kilka razy więcej niż w przypadku tlenku cynku. W innym kanadyjskim badaniu z zastosowaniem wymazów z nosa wykazano wzrost liczby świń zakażonych MRSA 6-krotnie w grupie gdzie stosowano niewiele cynku i 6,5-krotny wzrost tam, gdzie stosowano duże ilości cynku. Obydwa badania pokazują, że wzrost MRSA w nosie następuje po odsadzenia, ale w obu badaniach poziom obniżał się w ciągu kolejnych dwóch tygodni. Sugeruje to, że wzrost może być wywłany częściowo z powodu stresu po odsadzeniu i dysbakteriozy w mikrobiomie nosa, jak również w mikrobiomie jelit, i po tym jak rozwija się odporność, poziom opada, nawet w obecności tlenku cynku. Ko-selekcja może zwiększyć liczbę MRSA przez krótki okres, ale następnie dochodzi do jej zmniejszenia.
Drugą stroną równowagi jest skuteczność. Istnieje duża liczba badań nad zwiększaniem dawki i badań nad skutecznością, które wykazują, że poziomy terapeutyczne tlenku cynku 1500ppm i powyżej mają bardzo silny wpływ na zapobieganie biegunkom poodsadzeniowym. Poziom rzędu 1000 ppm i poniżej nie wykazują żadnego wpływu na zapobieganie biegunce lub poprawę przyrostów. W niedawnym przeglądzie 5 przypadków terenowych dokonanym przez brytyjskiego kolegę, pokazał on, że gdy usunięto z diety tlenek cynku, śmiertelność wzrosła średnio o 3%, u 30% świń zaczęła się biegunka, a tempo wzrostu spadło o 20%. W celu opanowania sytuacji konieczne było stosowanie antybiotyków. Znacznie wyższa była także śmiertelność spowodowana chorobą obrzękową. Czy nie zaskakuje, że niemal 90-100% hodowców trzody chlewnej chce stosować tlenek cynku w paszach, o ile jest to dozwolone?
Zamiast wprowadzania zakazu stosowania tlenku cynku w UE, na pewno można osiągnąć kompromis. Poziomy cynku w glebie i wodzie powinny być sprawdzane i monitorowane, ale nie tylko w jednym kraju, który nie jest reprezentatywny dla UE. Jeśli chodzi o wykorzystanie tlenku cynku w stadach z MRSA, to stosowanie może być kontrolowane na szczeblu krajowym.
Z punktu widzenia weterynaryjnego, wycofanie stosowania tlenku cynku z krajów, których produkcja od niego zleży nie mając problemów środowiskowych lub nie mając MRSA w stadach świń, byłoby katastrofalne. To może tylko zwiększyć ryzyko związane z opornością na antybiotyki z powodu bezpośredniego stosowania antybiotyków w czasie, gdy staramy się ograniczyć ich stosowanie. Jest nadzieja, że CVMP zmieni swoje stanowisko w tym miesiącu lub Komisja Europejska odłoży w czasie ostateczną decyzję, tak aby kwestie środowiskowe mogły być badane w większej liczbie państw członkowskich, wykorzystując wspólną metodologię oceny, co pozwoli stwierdzić, czy jest to realne zagrożenie, czy nie. Podejrzewam, że tylko Francja, Holandia i Dania mogą być "zagrożone", a pozostałe 25 państw członkowskich nie.
