Transmisja patogenów u świń: praktyczny punkt widzenia

Wstęp

Aby przetrwać, czynniki zakaźne muszą być przekazywane z jednegogospodarza na innego. Prawdopodobieństwo transmisji jest szansą na to, że kontakt między źródłem zakażenia i podatnym gospodarzem doprowadzi do przenieniesienia na niego patogenu. To prawdopodobieństwo zależy od rodzaju kontaktu z patogenem, patogenu i podatności gospodarza ( Halloran, 2001 ). Dynamika transmisji na poziomie populacji w chlewni, regionie, między kojcami, czy gospodarstwie zwykle definiuje klinicznyobraz choroby, wpływ ekonomiczny i potencjalne koszty leczenia lub zwalczania. Co ciekawe, patogeny świń, które są przekazywane przede wszystkim w sposób bezpośredni, od świni do świni, jak na przykład Sarcoptes scabiei lub Pasteurella multocida udaje się kontrolować dzięki stosowaniu programów bezpieczeństwa biologicznego i strategii przepływu świń. Z drugiej strony, w przypadku patogenów mających wiele dróg transmisji łącznie z powietrzem i innymi materiałami zakaźnymi, takich jak wirus pryszczycy (FMDV) lub wirus zespołu rozrodczo- oddechowego świń (PRRSV) , wydaje się, że standardowe programy bezpieczeństwa biologicznego nie odnoszą pełnego sukcesu (Desrosiers, 2011). Bezpośrednia transmisja odgrywa rolę w dynamice zakażenia w ramach stada, ale to transmisja pośrednia stanowi znaczące wyzwanie dla przemysłu świń, ponieważ skutkuje to możliwością transmisji na duże odległości i zawlekaniem uprzednio nie występujących na danym terenie chorób. Problemem jest również ograniczona zdolnością testów diagnostycznych do określania innych wektorów chorób niż świnie.

Kontakt

Transmisja choroby może być dokonana poprzez bezpośredni kontakt między zwierzęciem zakażonym i podatnym gospodarzem, np. kontakt nos w nos, lub poprzez pośredni kontakt, czyli przez wektory biologiczne lub mechaniczne: powietrze, wodę, żywność, wyposażenie, urządzenia lub na ludziach, w czasie mikroorganizm jest nadal zdolny do zakażenia podatnego gospodarza. Aby zrozumieć czynniki wpływające na "szybkość transmisji ", warto zrozumieć czym jest podstawowa liczba odtwarzania- R0 definiowana jako przewidywana liczba osobników zakażonych przez jeden zakażony obiekt w podatnej populacji (Jones , 2007). Gdy R0 jest mniejsza niż 1 infekcja w końcu wygaśnie,a kiedy R0 jest większa niż 1 infekcja będzie postępować w populacji. Na przykład, mikroorganizmy silnie zakaźne, takie jak wirusy PRRSV lub świńska grypa ( SIV ), mogą się szybciej transmitować pomiędzy świniami, chlewniami i hodowlami niż patogeny nie mające takich właściwości, takie jak wirus wścieklizny rzekomej ( PRV ) i Brachyspira hyodysenteriae. Większy kontakt zwierząt ze sobą ( np. kojce ciążowe, otwarte zagrody ) lub ferm ze sobą (np. w gospodarstwach rolnych w obszarach niskiego bezpieczeństwa biologicznego świń, wysokiego zagęszczenia) tym szybciej choroby są przenoszone. Podobnie, długi okres zakażenia (np. Actinobacillus pleuropneumoniae) powoduje, że zwierzęta stają się bardziej podatne w stosunku do mikroorganizmów z krótszym okresem zakaźności takich jak wirus zakaźnego zapalenia żołądka i jelit ( TGEV ).

W przypadku zanieczyszczonego środowiska lub wektorów odgrywających rolę w przenoszeniu drobnoustrojów, zaangażowane są inne czynniki. Mikroorganizmy o dużej zdolności do przetrwania w środowisku, takie jak już cirkowirus świń typu 2 (PCV2) lub Ascaris suum są potencjalnie zdolne do infekowania więcej wrażliwych świń niż patogeny bardziej wrażliwe, takie jak mykoplazmy. Protokoły mycia, dezynfekcji i suszenia całe puste / całe pełne ogranicza dostęp wrażliwych na zakażenie zwierząt poprzez skażone obiekty w porównaniu do ciągłego przepływu świń.

Patogen

Wirulencja może być interpretowany jako miara szybkości, z jaką patogen zabija zainfekowanego gospodarza. Kiedy wirulencji jest badana z punktu widzenia kosztów i korzyści dla mikroorganizmu, koszt może być zdefiniowany jako zdolność patogenu do pozbawienia odporności gospodarza i korzystania z niego w celu generowania potomstwa. Wydaje się, że natura sprzyja organizmom z niższymi kosztami i większymi korzyściami; w związku z tym, w interesie patogenu nie leży zabicie gospodarza zbyt szybko. Wzrost kilku pokoleń patogenów w bardzo krótkim okresie czasu pozwala zwiększyć pożądane cechy zarazka w populacji. Tak więc patogeny ewoluowały rozwijając mechanizmy pozwalajace na wysiewanie przez dłuższy czas lub w większych ilościach od gospodarza, by przetrwać dłużej w otoczeniu lub być transmitowanym wieloma drogami (Tabela 1).

Tabela 1.Cechy związane z pośrednim przenoszeniem niektórych patogenów świń

Uwaga: te oceny są subiektywnymi szacunkami opartymi na dostępnej literaturze jako przykład próby podsumowania. Potrzeba więcej badań, aby określić konkretne wartości.

Gospodarz

Źródłem patogenu jest pierwotnie zakażona populacja trzody chlewnej. Przedmioty, owady, ptaki, ssaki i inne osoby narażone na kontkat z takim stadem sprawie, że stają się potencjalnymi wektorami przenoszenia chorób. Zwykle jednak w późniejszych etapach zakażania potrzebny jest bardziej ścisły kontakt bezpośredni do skutecznego przeniesienia czynnika zakaźnego na podatnego żywiciela. Na przykład, można wykryć PRRSV w aerozolach zwykle przez około dwa miesiące, w płynie ustnym przez około trzy miesiące, ale w migdałkach ponad czterech miesiące. Transmisja pośrednia może odgrywać rolę w endemicznie zainfekowanych populacjach. W stadach hodowlanych z jednorodną odpornością, że tylko kilka zwierząt zakaźonych może przyczynić się do utrwalenia choroby przez zanieczyszczenia i wektory (Thompson i in., 2012). Zostało również wykazane, że wielkość i czas trwania siewstwa pewnych patogenów można zmniejszyć przez leczenie antybiotykami lub szczepienia (Linhares et al . 2012 r.). Na poziomie populacji, kompleksowe programy bioasekuracji znacznie zmniejszają ryzyko zakażenia najlepiej poznanych patogenów świń; jednak szczepienie lub antybiotyki zwykle nie zapobiegają zakażeniu.