0
Cirkowirus świń typu 2 (PCV2) jest przyczyną występowania chorób związanych z cirkowirusem świń (PCVAD) i jest rozpowszechniony w gospodarstwach trzody chlewnej na całym świecie.
Uważa się, że zakażenie najczęściej ujawnia się około 10-15 tygodnia życia, kiedy to pojawia się wiremia i prawie wszystkie tuczniki uległy zakażeniu PCV2. Szczepienia w okresie okołodsadzeniowym są skuteczne w zapobieganiu PCVAD ze względu na obniżanie poziomu wiremii PCV2, ale nie eliminuje to infekcji. Ponieważ szczepionka nie eliminuje zakażenia i tuczniki są zainfekowane PCV2, sugeruje to, że loszki i lochy mogą być również zakażone i mogą przekazywać PCV2 potomstwu w czasie życia płodowego i w okresie przed odsadzeniem.
Badanie przeprowadzone w środkowo- zachodniej części USA miało na celu ocenę ekspozycji PCV2 na fermach loch, dynamikę transmisji i wpływ odporności w okresie okołoporodowym. Określono immunologiczny i wirusologiczny status PCV2 loch i prosiąt ssących i w środowisku na sektorze porodowym.
Wyniki
Obecność PCV2 stwierdzono we wszystkich 6 fermach loch, a wiremię wykryto u 73% loch. Poziom wiremii bardzo się różnił pomiędzy gospodarstwami i pomiędzy zwierzętami, ale nie stwierdzono korelacji między ilością przebytych porodów lub statusem szczepienia. U loch, które uzyskały wynik ujemny w badaniu surowicy metodą PCR, wirus został stwierdzony w płynie ustnym, siarze i kale. W sumie 58 na 59 loch uzyskało wynik dodatni w minimum jednej badanej próbce (Wykres 1).
Wykres 1. Odsetek PCR DNA- dodatnich zwierząt
Wszystkie lochy z ferm gdzie przeprowadzano szczepienia, niezależnie od statusu wiremii PCV2 miały wysokie poziomy IgG specyficznych dla PCV2 z wysokimi poziomami przeciwciał anty-kapsydowych. Jednak poziom wiremii i przeciwciał w surowicy u poszczególnych loch nie był skorelowany. Poziomy siarowych IgG specyficznych dla PCV2 były na wysokim poziomie, zwłaszcza u szczepionych loch i skorelowane z poziomami przeciwciał w surowicy. Przeciwciała anty-PCV2 obserwowano również w płynie ustnym, ale na niższym poziomie (Wykres 2).
Wykres 2. Poziomy przeciwciał IgG specyficzne dla PCV2 mierzone za pomocą ELISA w siarze i mleku loch. Surowica loch została rozcieńczona w proporcji 1:50 a siara 1:5000.
Surowica od prosiąt, które jeszcze nie zdążyły pobrać siary była PCV2-dodatnia w 63% z 281 prosiąt, wskazując rozpowszechnione infekcji drogą śródmaciczną. Prosięta od niewiremicznych loch miały zazwyczaj niski lub niewykrywalny poziom wiremii, a prosięta od loch wiremicznych miały zróżnicowany poziom DNA wirusa, co sugeruje, że w przypadku loch z niskim poziomem infekcji zachodzi mniejsze ryzyko przekazania infekcji do płodu. Co ciekawe, wymazy ze skóry nowonarodzonych prosiąt były wysokododatnie, przy istniejącej korelacji z poziomem wirusa w surowicy i płynie z macicy u loch. Potwierdza to, że prosięta są narażone na zakażenie PCV2 i w macicy albo w czasie porodu (Wykres 1).
Znaczące siewstwo loch przez wydzieliny i wydaliny sugeruje, że środowisko życia prosiąt było mocno zanieczyszczone PCV2. Nie dziwi więc, że DNA PCV2 wykryto w całym środowisku, niezależnie od statusu szczepienia loch. Wysokie poziomy DNA PCV2 dało się wykryć zarówno w przypadku stosowania wysokociśnieniowego mycia jak i bez użycia tej techniki. Po dezynfekcji poziom był zmniejszony ale nie wyeliminowany. Wirusa PCV2 udało się wyhodować z próbek biologicznych. Z próbek środowiskowych dodatnich na PCV2 nie udało się wyhodować wirusa.
Wnioski i implikacje
Zakażenie PCV2 wydaje się utrzymywać przez cały okres życia świń, ponieważ wirus stwierdzano zarówno u starych jak i młodych loch, nawet w obecności silnej odpowiedzi ze strony przeciwciał. Prosięta łatwo zakażają się wirusem PCV2 w macicy i są narażone na stałą ekspozycję na PCV2, który jest obecny w siarze, mleku, wydzielinach, na skórze loch i w środowisku. Przeciwciała anty-PCV2 są obecne w siarze i płynie ustnym, ale nie zapobiegają przenoszeniu zakażenia na prosięta. Podsumowując, większość loch jest PCV2-dodatnich i rodzi PCV2-dodatnie prosięta. Możliwe jest, że przeciwciała matczyne kontrolują zakażenie, ponieważ nie stwierdza się choroby u macior i prosiąt.
Wyniki badań wskazują, że zakażenie świń pojawia się przy urodzeniu, ale odporność matczyna tłumi infekcję wiremiczną u rosnących świń, aż do około 10 tygodnia życia. Mechanizm, dzięki któremu szczepionka zapobiega PCVAD nie jest znany i zaskakujące jest to w obliczu faktu, że odporność matczyna nie jest efektywna. Wiedza, że do zakażenia dochodzi we wczesnym okresie życia jest ważna dla rozwoju odporności w modelach doświadczalnych, które zwykle zakładają, że szczepienie poprzedza zakażenie. W przypadku PCV2, wydaje się, że ma miejsce szczepienie zwierząt, które zostały już zakażone.