0
W drugiej części artykułu dotyczącego szczepienia bezigłowego skupię się na odpowiedzi poszczepiennej, szczególnie w odniesieniu do PRRSV. Ponieważ zakażenia PRRSV dotyczą błony śluzowej układu oddechowego, wytworzenie silnej odpowiedzi odpornościowej błon śluzowych jest kluczowe dla zabezpieczenia przed wirusem. Istnieją dwie techniki immunizacji stymulujące powstanie silnej odpowiedzi tego typu: szczepienie przez kontakt antygenu z błoną śluzową i szczepienie transdermalne. W obu przypadkach ważną rolę odgrywa adjuwant szczepionki. W przypadku użycia urządzeń do bezigłowego (transdermalnego - TD) podawania szczepionek ważną rolę odgrywa lepsze rozproszenie antygenu co wpływa korzystnie na poziom odpowiedzi odpornościowej. Iniekcje przy użyciu tradycyjnych strzykawek igłowych prowadzą do powstania w tkance, przy ostrzu igły, kulistej struktury zawierającej antygen. Iniekcje bezigłowe poprawiają rozproszenie antygenu (Ryc. 1).
Ryc.1: Obecność błękitu metylenowego w skórze i tkance podskórnej po iniekcji urządzeniem bezigłowym. Rozkład wstrzykiwanej substancji zależy od typu urządzenia, miejsca iniekcji, grubości skóry, lepkości substancji i ciśnienia.
Wykorzystano za pozwoleniem Reed Business.
Płyn wstrzykiwany przy użyciu urządzenia bezigłowego penetruje tkankę kierując się do miejsc o najniższym oporze co powoduje szerokie, podobne do pajęczej sieci, rozprzestrzenienie szczepionki. Niższe ciśnienie w czasie fazy dyspersji powoduje efektywnie zdeponowanie antygenu. Uważa się, że takie rozproszenie antygenu sprzyja jego ekspozycji na kontakt z komórkami prezentującymi antygen, co skutkuje silniejszą odpowiedzią odpornościową. Urządzenie bezigłowe nie wpływa na strukturę antygenu. Wykazano, że szczepienie TD daje wyższy poziom odporności niż szczepienie szczepionką igłową. Dotyczy to zarówno odpowiedzi humoralnej jak i komórkowej. Dotychczas przeprowadzono ponad 40 badań nad wykorzystaniem urządzeń TD u świń. Wyniki wskazują ma równą bądź lepszą skuteczność immunizacji w porównaniu do metody tradycyjnej. Żadne z przeprowadzonych badań nie wykazało niższej immunogenności szczepień TD.
Od czasu artykułu z 2008 roku pojawiło się kilka nowości jeśli chodzi o szczepienia transdermalne. Wówczas opisano trzy badania, które dowiodły, że szczepienie bezigłowe jest równie skuteczne jak igłowe. W Europie obecnie dostępne są dwie szczepionki atenuowane przeciw PRRSV, które posiadają licencję na szczepienie transdermalne. Korzystanie każdej ze szczepionek wymaga stosowania odrębnego urządzenia. W dwóch artykułach dowiedziono podobnej odpowiedzi na szczepienie transdermalne i domięśniowe (Martelli, P, et al. 2007; 2009). Co więcej, dowiedziono podobnej odporności na zakażenie szczepem heterologicznym po szczepieniu domięśniowym i transdermalnym, przy czym w tym drugim przypadku zastosowano 1/10 objętości szczepionki podawanej domięśniowo. Po szczepieniu transdermalnym zaobserwowano lepszą redukcję objawów kaszlu i apatii w porównaniu do szczepienie domięśniowego. Ostatnio wykazano również skuteczność eksperymentalnej szczepionki DNA przeciw PRRSV, podawanej przy użyciu urządzenia bezigłowego (Suradhat, S., 2016).
Podsumowując należy stwierdzić, że szczepienie transdermalne przeciw PRRSV jest tak samo, lub bardziej skuteczne niż szczepienie domięśniowe, przy zastosowaniu 1/10 objętości szczepionki. Szczepienie transdermalne daje dobre i powtarzalne efekty w zwalczaniu PRRSV.
