0
W 1999 roku Hank i Isabel Harris napisali dla 333 dwa artykuły na temat wieloetapowej produkcji trzody chlewnej. Z okazji 25-lecia 333 poprosiliśmy Hanka Harrisa o aktualizację tych artykułów.
Izolowane odsadzanie i izolowany tucz w oddzielnych lokalizacjach geograficznych były podstawą do stworzenia wieloetapowej produkcji trzody chlewnej (Harris 1988, 2000). Wstępne badania przeprowadzone w 1987 r. wykazały, że odsadzenie świń do izolowanego odchowalnika w wieku 10 dni z gospodarstwa o wysokim statusie zdrowotnym skutkowało lepszą wydajnością w porównaniu do świń z miotu pozostających w gospodarstwie źródłowym typu od porodu do końca tuczu. Zostało to następnie potwierdzone przez różnych autorów.
Pierwsza ferma wieloetapowa została założona w 1988 roku przez Chucka Sanda w pobliżu Columbus, NE, USA, w celu rozmnażania stada hodowlanego. 3 lokalizacje (hodowla/odsadzenie, odchowalnia i tuczarnia) znajdowały się w odległości co najmniej dwóch mil od siebie i od innych ferm trzody chlewnej (Harris 2000). Eliminacja czynników zakaźnych poprzez izolowane odsadzenie i utrzymanie wysokiego statusu zdrowotnego świń w okresie odchowu i tuczu były zaletami uważanymi za niezbędne do udanej produkcji stada hodowlanego. W ciągu następnych dziesięciu lat nastąpiła fenomenalna i nieoczekiwana akceptacja i wdrożenie systemów wieloetapowych w Ameryce Północnej i na całym świecie (Chile, Meksyk 1990), (Kanada, 1992), (Argentyna 1993), (Brazylia, Niemcy, 1994), (Dania, Polska, Hiszpania, Włochy 1996), (Anglia, Chiny, Francja 1997) i (Szkocja, 1998).
Czy przestrzegane są pierwotne zasady produkcji wieloetapowej?
Niestety, wiele systemów wieloetapowych zostało obecnie zbudowanych bez odpowiedniego oddzielenia między obiektami i z dala od innych ferm trzody chlewnej (rysunek 1 z Passafaro i in., 2020). Jak udokumentowało wielu autorów, zarówno przenoszenie aerozoli, jak i transport świń między obiektami przyczynia się do trudności w zapobieganiu i kontroli chorób zakaźnych w systemach wieloetapowych.
Wraz ze wzrostem wielkości systemów wprowadzono inne zmiany w zarządzaniu, zwłaszcza w przepływie świń. Pierwotnie zamierzano, aby odchowalnia była obsadzana na zasadzie "całe puste- całe pełne" z jednego lub dwóch miejsc dla loch w celu produkcji zwierząt hodowlanych. Ponownie, w wielu systemach dokonano kompromisów, co skutkuje wieloma źródłami zarówno odsadzonych świń, jak i świń z odchowalni do tuczników na zasadzie ciągłego przepływu.
Ze względu na utratę ścisłego przestrzegania izolacji geograficznej w połączeniu ze słabymi koncepcjami przepływu świń, eliminacja zakażeń i korzyści w zakresie kontroli chorób, które pierwotnie przewidywano dla produkcji wieloetapowej, są często tracone.
Mimo że wdrożenie systemów wieloetapowych nie przebiegało zgodnie z pierwotnymi założeniami, produkcja wieprzowiny na lochę w USA nadal rośnie w tempie około 1,9% rocznie (Tokach 2016).
Rola wieloetapowej produkcji trzody chlewnej w eliminacji czynników zakaźnych
Wirus zespołu rozrodczo-oddechowego świń (PRRSV) pojawił się w latach 80-tych XX wieku. Opracowano techniki wykorzystujące wieloetapową produkcję trzody chlewnej w celu uzyskania świń ujemnych pod względem PRRSV do zasiedlania stad wolnych od wirusa (Donadeu i in. 1999; Gramer i in. 1998). Plomgaard (1998) wyeliminował trzy czynniki zakaźne bez depopulacji (Mycoplasma hyopneumoniae, Actinobacillus pleuropneumonia i PRRSV) z miejsca rozrodu/ciąży wieloetapowej fermy w Danii. Współczesne systemy wieloetapowe nadal eliminują czynniki zakaźne od loch bez depopulacji lub poprzez izolowane odsadzanie. Na przykład Poulin i Christianson (2013) wyeliminowali wirusa pryszczycy poprzez izolowany chów w Chinach.
Niektóre początkowe korzyści z produkcji wieloetapowej zostały rozwinięte, a kilka grup potwierdziło i udoskonaliło zwiększoną wydajność izolowanego odsadzenia. Zmniejszona stymulacja immunologiczna spowodowana izolowanym odchowem głęboko wpływa na skład tuszy, tempo wzrostu, wydajność paszy i zapotrzebowanie na lizynę (Williams i in. (1997). Crowe i wsp. (1996) zasugerowali, że wysoki poziom endotoksyny w środowisku w gospodarstwach typu od porodu do końca tuczu może być przyczyną słabej wydajności odsadzonych świń.
W ciągu ostatnich 25 lat intensywnie badano kompromis między wiekiem odsadzenia w celu wyeliminowania czynnika zakaźnego a wydajnością, odpowiedzią immunologiczną i zachowaniem. Ustalono, że 21-dniowy wiek odsadzenia był lepszy niż wcześniejszy wiek odsadzenia zarówno pod względem wydajności w odchowalni, jak i na etapie tuczu (Main i in. (2004). Nie stwierdzono różnic w reakcjach fizjologicznych i behawioralnych między 14-dniowym i 21-dniowym odsadzeniem (Davis i in. 2006). Tsai i wsp. (2018) stwierdzili, że izolowany chów zwiększył różnorodność drobnoustrojów jelitowych i poprawił wydajność wzrostu. Whiting i Pasma (2008) badali aspekty dobrostanu zwierząt w produkcji wieloetapowej i stwierdzili, że zalety izolowanego chowu przewyższają wszelkie obawy dotyczące dobrostanu, zwłaszcza jeśli odsadzenie następuje w wieku 21 dni lub później.
Zarządzanie wymianą zwierząt hodowlanych w wieloetapowych systemach produkcyjnych
Powszechne przyjęcie wieloetapowych systemów produkcyjnych stworzyło potrzebę "skutecznego zarządzania loszkami remontowymi w celu poprawy wydajności przez całe życie" (Williams i in. 2005).
Loszki remontowe z odchowalni (zwykle w wieku 7-8 tygodni) są umieszczane w jednostce rozwoju loszek (GDU), oddzielnym budynkach niż te dla loch, odchowalni, tuczarni (patrz rysunek). W GDU loszki remontowe są wystawione na działanie mikrobiomu loch, aby umożliwić aklimatyzację. Przed opracowaniem koncepcji GDU wskaźniki wymiany loch w dużych systemach w USA wynosiły nawet 60-70% rocznie. Warto zauważyć, że w tradycyjnych gospodarstwach typu od porodu do końca tuczu, które produkują własne zwierzęta remontowe, aklimatyzacja zachodziła bardziej naturalnie. Connor (2023) zasugerował, że wprowadzenie świń odpornych na PRRSV (Burkard, 2018) może doprowadzić do przywrócenia ferm typu od porodu do końca tuczu w jednym miejscu z powodu niedoborów siły roboczej. GDU nadal byłoby zalecane dla farmy od porodu do końca tuczu, jeśli loszki remontowe pochodzą z zewnątrz.
Filtracja powietrza zapobiegająca przedostawaniu się czynników zakaźnych
Spronk (2010) poinformował, że systemy filtracji zainstalowane w dużych fermach loch (powyżej 300 loch) zapobiegłyby wprowadzeniu PRRSV. Filtracja powietrza jest stosowana od 1995 roku, aby zapobiec wprowadzeniu czynnika zakaźnego do fermy (Cariolet i in., 2000). Desrosiers i Cousin (2023) dokonali przeglądu różnych metod i zastosowań filtracji powietrza, zwłaszcza w odniesieniu do ferm knurów i loch. Jak dotąd, instalowanie filtrów w odchowalniach, odchowalniach - tuczarniach wydaje się niepraktyczne z finansowego punktu widzenia.
Podziękowania: Komentarze i poprawki dr Isabel Harris i Boba Glocka są niezwykle cenne.