Wpływ szczepień przeciwko PRRSV na szerzenie wirusa

Okiem lekarza praktyka Enric Marco

Co ciekawe, gdy mówimy o PRRS wiele konwencji nie ma dla nas zastosowania. Przykładowo gdy mówimy o bioasekuracji, zastosowane środki mogą działać lepiej lub gorzej w zależności od szczepu krążącego w środowisku gospodarstwa. Wynika to z tego że nie wszystkie szczepy mają taką samą zdolność do rozprzestrzeniania się w powietrzu. Szczepionki nie działają dokładnie tak jak oczekujemy. Możliwe że redukują w pewnym stopniu szerzenie się wirusa lub w niektórych przypadkach skracają czas trwania choroby a nawet zmniejszają nasilenie objawów. Nie chronią jednak przed wystąpieniem objawów u szczepionych zwierząt w takim stopniu jak inne szczepionki np. szczepionka przeciwko chorobie Aujeszkiego albo cirkowirozie (PCV2). Powyższe cechy uniemożliwiają ujednolicenie kryteriów postępowania.

Jednak tak było mówione w poprzednich komentarzach, wiemy dobrze w jakich obszarach musimy działać w celu przywrócenia normalności na fermie. Podobnie wiemy, że na terenach o dużej gęstości populacji świń, plany działania muszą być wspólne dla wszystkich gospodarstw. Wspólne środki które stosujemy: scentralizowane zarządzanie informacją (raportowanie wybuchów choroby, sekwencjonowanie wirusa, śledzenie ognisk); działania dotyczące przemieszczania zwierząt (ograniczenia źródła loszek remontowych lub prosiąt do tuczu); Poprawa bezpieczeństwa biologicznego i monitoring oraz realizacja wspólnych planów profilaktycznych.
Celem realizacji wspólnych planów profilaktycznych w tych obszarach jest po prostu próba zmniejszenia ryzyka krążenia wirusa. Jednak takie środki są zalecane na podstawie doświadczeń związanych z zwalczania innych zakażeń, a mianowicie choroby Aujeszkyego. U zwierząt zaszczepionych a następnie eksperymentalnie zakażonych chorobą Aujeszkyego udowodniono znacznie zmniejszenie wydalania wirusów dla niektórych szczepionek, redukcja ta może wynosić od 3 do 6 log₁₀. W szczególnym przypadku szczepień przeciwko PRRS, zaobserwowano że wiremia u zakażonych zwierząt uległa redukcji, aczkolwiek w znacznie mniejszej wielkość. Osiągając tylko 1 log10 i wpływając w wielu przypadkach tylko na czas trwania wiremii. Dlatego oszacowanie rzeczywistego wpływu tego środka w regionalnym palnie kontroli jest naprawdę trudne. Od kiedy szczepienie loch jest powszechne dodatkowy koszt wprowadzania tego środka kontroli jest minimalny.

Jednak artykuł zawiera interesującą informacje: Mimo że faza wiremii nie zmienia się (przynajmniej w tej pracy), możliwość transmisji w powietrzu rzeczywiście jest zmniejszona w szczepionych populacjach, nawet po zakażeniu. Może to być oczywiście bardzo pomocne we wspólnych planach zwalczania PRRS. Jak wynika z omawianego artykułu, działania takie mogą mieć realny wpływ tak długo jak cała populacja jest zaszczepiona (tj tuczniki i lochy). Oczywiście, koszt tych działań jest wysoki (zwłaszcza, gdy wykonywane jest dwukrotnie szczepienie tuczników). Kluczowe do ich realizacji będzie więc dostępność analiz kosztów i korzyści.