0
Błonnik jest naturalnym składnikiem diety wszystkich zwierząt, chociaż w przeszłości nie przypisywano mu żadnej wartości odżywczej. W rzeczywistości włókno było niepożądane, ponieważ zmniejszało koncentrację energii i nadmiernie pogarszało wydajność wzrostu. Ta percepcja zmienia się, zwłaszcza w przypadku specjalnych włókien ze względu na funkcje, które stymulują zdrowie jelit. Błonnikowi przypisuje się teraz nową i równie ważną wartość jako składnik funkcjonalny stosowany strategicznie w celu stymulacji jelit i ułatwienia zmian w okresie odsadzenia.
Błonnik jako narzędzie promujące zdrowie jelit
Zdrowie jelit jest wieloczynnikowe i obejmuje trzy główne tematy: dietę, błonę śluzową i florę komensalną. Błona śluzowa i mikroflora współdziałają ze sobą, tworząc kruchą, ale dynamiczną równowagę, która prowadzi do dobrze funkcjonującego układu jelitowego. Diety ukierunkowane na zdrowie jelit powinny wspierać tę równowagę między żywicielem a środowiskiem jelitowym, aby zapewnić zdrowe i wydajne zwierzęta. Włókno odgrywa rolę w utrzymaniu stabilnej równowagi.
Strategiczne wykorzystanie błonnika do stymulacji jelit wiąże się z produkcją lotnych kwasów organicznych poprzez fermentację i fizyczną stymulację w całym układzie pokarmowym. Włókna są podzielone na rozpuszczalne i nierozpuszczalne, reprezentujące te, które są fermentowane i te, które nie są. Nierozpuszczalne włókna działają stabilizująco na środowisko światła jelit poprzez unieruchomienie części fazy ciekłej, zwiększając zawartość masy i suchej masy w kale. Dodatkowo stymulacja ruchów perystaltycznych zmniejsza zastoje i odkładanie się treści pokarmowej, zapobiegając w ten sposób namnażaniu się bakterii chorobotwórczych. Funkcje te prowadzą do normalizacji szybkości pasażu treści jelitowej i stymulują większe spożycie paszy.
Fermentacja błonnika rozpuszczalnego rozpoczyna się u prosiąt już od 10 kg, przy czym idealna zawartość i struktura błonnika rozpuszczalnego moduluje słabo rozwinięty mikrobiom w celu napędzania produkcji lotnych kwasów organicznych, w szczególności kwasu masłowego. Lotne kwasy organiczne są pożądane i wskazują na funkcjonującą mikroflorę, w której szczególnie kwas masłowy wyróżnia się, przyczyniając się do podniesienia zdrowia jelit poprzez proliferację enterocytów, ulepszenia integralności nabłonka i miejscowego działanie przeciwzapalnego w końcowej części jelita. Kwas masłowy pochodzący z fermentacji mikrobiologicznej wymaga stanu beztlenowego, który występuje tylko w okrężnicy, a nie w jelicie krętym.
Dodatkową interesującą cechą błonnika rozpuszczalnego, to fakt, że jest szczególnie ukierunkowany na diety o dużej zawartości białka. Zamiast wprowadzać diety o niskiej zawartości surowego białka jako jedyne rozwiązanie pozwalające uniknąć fermentacji białka w dolnym odcinku jelita, należy rozważyć bardziej wyszukane rozwiązania dietetyczne wspierające wczesny wzrost, np. fermentowalne włókna. Białko omijające jelito cienkie jest substratem dla szkodliwych bakterii; jednakże wiele można uzyskać poprawiając strawność białka i szybkość wchłaniania. Rozpuszczalne włókna są łatwym substratem w porównaniu z białkami dla bakterii komensalnych, napędzając mikroflorę w kierunku korzystnej kolonizacji bakterii poprzez konkurencyjne wykluczenie. W konsekwencji bakterie gnilne i pochodne szkodliwe metabolity (reprezentowane przez kwas tłuszczowy o rozgałęzionych łańcuchach (BCFA)), tj. aminy, indole i produkty amoniakalne, są redukowane, ponieważ unika się fermentacji białek.
Zrozumienie analizy włókien
Stosowanie błonnika jako strategicznego narzędzia do stopniowego wycofywania tlenku cynku wymaga wiedzy na temat tego, jaką analizę błonnika należy zastosować, aby sformułować dietę zapewniającą pożądane efekty. Suchą masę roślinną tradycyjnie dzieli się na dwie frakcje, ścianę komórkową i zawartość komórek. Ta ostatnia obejmuje niestrukturalne węglowodany, które z definicji obejmują skrobię i cukry proste. Ściany komórkowe roślin to dwufazowe struktury, w których celuloza tworzy szkielet mikrowłókien osadzonych w żelopodobnej macierzy składającej się z niecelulozowych polisacharydów, substancji pektynowych i glukoprotein. Głównym budulcem ścian komórkowych są monocukry utworzone w unikalny sposób w postaci długich i rozgałęzionych łańcuchów, zwanych łącznie polisacharydami nieskrobiowymi (NSP).
Ściany komórkowe roślin zawierają do 950 g / kg sm różnych polisacharydów i dlatego wymagają odpowiedniej procedury, która może oznaczać tak szeroki zakres. Analiza bliższa frakcjonuje węglowodany do surowego włókna i ekstraktu wolnego od azotu, tj. cukru i skrobi. Metodologia jest łatwo dostępna i szeroko stosowana do wykrywania zawartości błonnika w paszach. Jednak metoda ma ograniczenia, tj. rozpuszczalne NSP i nierozpuszczalne w wodzie pektyny są tracone podczas analizy. W konsekwencji w koncepcji włókna surowego zaniżono rzeczywiste stężenie włókna w paszy.
Bardziej kompleksową metodologią jest enzymatyczno-chemiczna metoda analityczna polegająca na rozdzielaniu węglowodanów na podstawie wiązań glikozydowych, stopnia polimeryzacji, rozpuszczalności NSP i ligniny. Metodologia nie tylko ujawnia zawartość błonnika w paszy, ale także dzieli węglowodany według ich zdolności do enzymatycznego trawienia, szybkiej lub wolnej fermentacji w różnych odcinkach układu pokarmowego. Taki podział włókien jest korzystny dla strategicznego wykorzystania włókien jako modulatora jelit.
Underestimation of fiber content and characteristic due to analytical methodology
Prawidłowe zbilansowanie błonnika pokarmowego między frakcjami rozpuszczalnymi i nierozpuszczalnymi w dietach prosiąt odsadzonych w celu wsparcia dynamicznej równowagi między błoną śluzową a mikroflorą nadaje dietom zupełnie nowy wymiar. To nowatorskie i strategiczne zastosowanie błonnika pokarmowego w celu zmniejszenia biegunki podczas wrażliwej fazy po odsadzeniu ma potencjał jako narzędzie dietetyczne, gdy farmaceutyczny poziom tlenku cynku nie jest już dozwoloną alternatywą dietetyczną w paszach dla prosiąt.
