0
Klimat jest wyzwaniem dla loch
Klimat jest pierwszym czynnikiem najbardziej ograniczającym osiągnięcie maksymalnej wydajności produkcji w gorących regionach klimatycznych, takich jak Ameryka Łacińska i Azja. Podczas gdy stres cieplny jest sporadycznym wyzwaniem w regionach o klimacie umiarkowanym podczas tak zwanych „fal upałów”, w obszarach tropikalnych i subtropikalnych jest to ciągłe wyzwanie. Ponadto w tych rejonach wpływ wysokich temperatur może być spotęgowany przez wilgotność względną (RH) powietrza (Renaudeau et al., 2008).
W warunkach stresu cieplnego lochy zmniejszają spożycie, aby zmniejszyć produkcję ciepła z powodu termicznego efektu trawienia paszy. To zmniejszenie dobrowolnego spożycia paszy ma negatywne konsekwencje dla mobilizacji rezerw organizmu, produkcji mleka i długowieczności lochy (Dourmad i in., 1998; Renaudeau i in., 2008; Silva i in., 2009a). Efekty klimatyczne są bardziej nasilone w nowoczesnych genotypach z powodu wysokiego tempa wzrostu, odkładania tkanki mięśniowej i potencjału reprodukcyjnego (Nienaber i in., 1997; Renaudeau i in., 2008; Silva i in., 2018).
Aby złagodzić negatywne skutki stresu cieplnego, w wielu badaniach prowadzonych w ostatnich latach próbowano zbadać rozwiązania środowiskowe i żywieniowe, aby poprawić wydajność loch w warunkach stresu cieplnego. Oceniono wiele technik środowiskowych, ale tylko kilka uznano za skuteczne i ekonomiczne w minimalizowaniu wpływu stresu cieplnego na produkcję trzody chlewnej (Renaudeau et al., 2008). Rozwiązania te obejmują strategie zarządzania mające na celu obniżenie temperatury otoczenia budynku (wentylatory, systemy chłodzenia ewaporacyjnego) i / lub zwiększenie strat ciepła zwierząt (chłodzenie podłogowe, chłodzenie kropelkowe, chłodzenie pyska) (McGlone i in., 1988; Silva i in., 2006 i 2009). Rozwiązania żywieniowe mogą oferować bardziej ekonomiczną, realną strategię alternatywną, którą można zastosować w celu zminimalizowania negatywnych skutków stresu cieplnego. Diety o obniżonej zawartości białka zmniejszają produkcję ciepła i mogą osłabiać wpływ podwyższonej temperatury na spożycie paszy (Renaudeau i in., 2001; Le Bellego i in., 2002; Silva i in., 2009a). Wzrost gęstości składników odżywczych w diecie był badany przez wielu autorów (McGlone i wsp., 1988; Schoenherr i wsp., 1989; Dove i Haydon, 1994; Quiniou i wsp., 2000; oraz Silva i wsp., 2009a; Silva i wsp. al., 2009b), ale bez skutecznej poprawy wydajności loch i miotu. Z drugiej strony, bardzo niewiele opublikowano na temat wpływu smaków paszy na wydajność loch. Strategiczne wykorzystanie aromatów może być korzystne w stymulowaniu spożycia paszy (Moser i in., 1987; Frederick i Van Heugten, 2006; Wang i in., 2014), oferując potencjał poprawy produkcji mleka i wydajności miotu w warunkach stresu cieplnego.
Zrozumienie zachowań żywieniowych loch karmiących
Stres cieplny może również powodować zmiany w zachowaniu loch w okresie laktacji, które wynikają z wpływu stresu termicznego na kinetykę dobrowolnego spożycia, schemat żywienia i zdolności pielęgnacyjne loch, zmniejszając całkowite dzienne pobranie paszy przez maciory, skracając czas karmienia i wywołując większe pobudzenie. Dlatego lochy częściej niż normalnie kładą się i wstają, aw wyniku tego niepokoju następuje wzrost śmiertelności prosiąt przez zgniecenie (Silva i in., 2006).
Przy stałych dziennych temperaturach w pomieszczeniach o kontrolowanej temperaturze (Quiniou i in., 2000b; Renaudeau i in., 2002) lub przy generowanych eksperymentalnie nycthemeralnych (rytm dzień/noc) wahaniach temperatury dobowej (Quiniou i in., 2000a) lub w warunkach naturalnie zmieniających się temperatur (Renaudeau i in., 2003a; Gourdine i in., 2006; Silva i in., 2009a i 2009b), w ciągu dnia występują dwa szczyty aktywności żywieniowej. Jeden szczyt obserwuje się wcześnie rano, a drugi wieczorem. Według Silvy i wsp. (2009a), obserwacje te sugerują, że aktywność wzorców żywieniowych loch w okresie laktacji wynika głównie ze zmian natężenia światła w porodówce. Jednak wpływ innych czynników środowiskowych, takich jak obecność personelu, usuwanie niezjedzonej paszy i dystrybucja paszy, może również osłabić lub uwydatnić ten dzienny wzorzec dwumodalny (Renaudeau i in., 2003b; Silva i in., 2009a).
Silva i in. (2009a) wykazali również, że na schemat żywienia wpływa pora roku, a dokładniej dzienna kinetyka temperatury i wilgotności względnej. Renaudeau i in. (2003b), którzy przeprowadzili badania w takich samych warunkach jak poprzedni autorzy, zauważyli, że zmniejszone spożycie paszy w cieplejszym okresie dnia zostało częściowo zrównoważone większą ilością pobranej paszy w chłodniejszych okresach dnia. W przeciwieństwie do raportu Gourdine i wsp. (2006), który wykazał, że 64% całkowitego dziennego spożycia paszy przypada na noc w okresie upałów, Silva i in. (2009a) stwierdzili, że 44% dziennego spożycia paszy przypadało na okres nocny i że wartość ta była większa w porze upałów niż w porze zimnej (47%). Reasumując, wyniki te wskazują, że warunki klimatyczne mogą również wpływać na schemat żywienia nycthermalnego u loch w okresie laktacji.
Na podstawie danych z poprzednich badań każdy stopień wzrostu temperatury odpowiadał zmniejszeniu dziennego spożycia paszy o 462 g / dobę (Silva i in., 2009a). Pomiędzy 25 a 27 ° C przy wilgotności względnej od 50 do 60%, Quiniou i Noblet (1999) donoszą o zmniejszeniu spożycia paszy o 254 g / dzień na stopień Celsjusza. Większe zmniejszenie dziennego spożycia paszy na stopień Celsjusza stwierdzone w pierwszym badaniu (462 g / dzień na stopień Celsjusza) może być związane z efektem zwiększonej wilgotności obserwowanej podczas badania (85 do 98%). Wyniki te sugerują, że negatywny wpływ podwyższonej temperatury otoczenia może być wzmocniony przez podwyższoną wilgotność względną w klimacie tropikalnym.
