0
Odsadzenia prosiąt jest stresorem mającym istotne znaczenie zarówno dla zdrowia zwierząt jak i wydajności produkcji. Przerwanie spożycia składników odżywczych odgrywa dominującą rolę w zaburzeniach zdrowotności prosiąt odsadzonych. W badaniach przeprowadzonych przez Centrum Badań Nutreco na zakażeniami E. coli świń wykazano, że ostre objawy choroby występowały u zwierząt, które przed infekcją spożywały za mało paszy, natomiast u tych, które przekroczyły spodziewaną normę niemal nie miały objawów choroby.
Przeprowadzono badania z wykorzystaniem elektronicznych stacji karmienia prosiąt odsadzonych w późnych godzinach porannych, które miały wcześniej dostęp do paszy stałej. Zaskakujący jest fakt, że prosięta nie miały trudności ze znalezieniem paszy; prawie wszystkie (95%) umieściły swoje głowy w podajniku w ciągu 4 godzin od odsadzenia. Jednak tylko w połowie przypadków doszło do zniknięcia pokarmu (wykres 1). Po dwóch dniach liczba ta zwiększyła się do 80% (wykres 1). Tak więc zwierzęta bardzo długo pobierały równowartość jednej porcji żywieniowej (10 g; w oparciu o spożycie paszy 150-200 g / dobę w ciągu pierwszych dni po odsadzeniu i 15-20 wizyt karmnika / dzień): 45% prosiąt nie spożyło całej porcji w dniu odsadzenia.
Wykres 1. Kontakty z podajnikiem i kontakty z podajnikiem z konsumpcją paszy w pierwszych dwóch dniach w przypadku prosiąt mających dostęp do paszy przed odsadzeniem
Dane także pokazują wyraźnie, że zwierzęta nie pobierały paszy w nocy ( wykres1), w przeciwieństwie do okresu laktacji. Sugeruje to, że karmienie w godzinach nocnych było inicjowane przez lochy, a prosięta posiadają "wrodzony" rytm dzień- noc. Torrey (2004) przeprowadził eksperyment na świeżo odsadzonych prosiętach budząc je w nocy odgłosami lochy. To jednak prowadziło tylko do zwiększenia pobierania wody a nie paszy.
Interesujące jest to, co się dzieje gdy prosię pierwszy raz wkłada głowę do podajnika paszy. Dokładna analiza wykazała, że ubywa wtedy bardzo niewielkich ilości paszy (96% zwierząt pobrało paszę w ciągu 4 h po odsadzeniu), ale potem często następuje dłuższy okres nie pobierania paszy. W prawie połowie przypadków znaczniejsze spożycie paszy następowało dopiero w następnym dniu. Takie zachowanie świadczy o neofobii żywieniowej. Zwierzęta, które są głodne na wolności w konfrontacji z nowym źródłem pożywienia zazwyczaj tylko próbują nowych pokarmów, mimo odczuwanego głodu. Dopiero po przekonaniu się, że nowa żywność nie powoduje u nich choroby wracają i zjadają większą ilość. Pasuje to do obserwowanego zachowania prosiąt. Niestety ma to poważne konsekwencje dla ich zdrowia. Jeśli to faktycznie neofobia żywieniowa jest przyczyną obserwowanego zachowania prosiąt, jest to kolejny sygnał wskazujący na potrzebę zapoznania prosiąt przed odsadzeniem z paszą, którą będą później żywione.Ocena zachowania grupy prosiąt, które przed odsadzeniem miały dostęp do pokarmu stałego i grupy nie otrzymującej takiej paszy wykazała, że w pierwszym dniu po odsadzeniu te pierwsze zjadały więcej niż prosięta z grupy drugiej ( odpowiednio: 49%, zwiększające się do 79% i 25% zwiększające się do 35%) (wykres 2).
Wykres 2. Pobieranie paszy z podajników u prosiąt mających kontakt z paszą przed odsadzeniem i nie mających kontaktu z paszą przed odsadzeniem. Zróżnicowanie dobowe jest spowodowane niską aktywnością zwierząt w nocy
Dane te każą się także zastanowić nad tym, o jakiej porze dnia prosięta powinny zostać odsadzone. Odsadzanie wczesnym rankiem dałoby im czas na przyzwyczajenie się do paszy jeszcze tego samego dnia. Odsadzanie wczesnym popołudniem pozwala na spróbowanie pokarmu i "przekonanie się" przez noc, że pokarm jest bezpieczny i mogą go przyjmować w większej ilości. Opisano tylko kilka prac badających ten temat. W badaniu Ogunbameru (1992) wykazano, że prosięta odsadzanie o 8 wieczorem po 28 dniach od odsadzenia było o 1kg cięższe od prosiąt odsadzanych o 8 rano.
Wnioski
Badania nad spożyciem paszy po odsadzeniu pokazują, że prosięta mają tylko nieznaczne trudności ze znalezieniem podajnika. Jednak, szczególnie w przypadku prosiąt, które nie miały wcześniej styczności z paszą, na początku nie traktują paszy jako pożywienia. Opisane zachowania mogą prowadzić do zachorowań, co może prowadzić do przedłużającej się niechęci do jedzenia. Udostępnianie prosiętom przed odsadzeniem wysokiej jakości pre-starterów może pomóc zredukować negatywne konsekwencje odsadzenia. Najlepiej, żeby pasza po odsadzeniu była bardzo podobna w smaku do prestartera, aby prosięta nie uważały jej za całkiem nowy pokarm.