0
Wirus grypy świń (SIV) jest powszechnie występującym patogenem, i w krajach gdzie produkuje się trzodę chlewną, większość stad loch jest dodatnia w kierunku wirusa grypy A. Serotypy najpowszechniej występujące na świecie to H1N1, H3N2 i H1N2. Objawy kliniczne często wyrażają się w postaci gorączki, braku apetytu, utrat wagi, osowiałości, kaszlu, duszności oraz wypływu z nosa i worka spojówkowego. U loch można zaobserwować ronienia. Często następstwem zakażenia wirusem grypy są zakażenia wtórne i wzrost zużycia antybiotyków. Zakażenia wirusem grypy są powszechnie uważane za ważne dla starszych świń podczas gdy prosięta są zabezpieczone w sposób bierny przez przeciwciała matczyne. Istnieją jednak wyniki badań, które opisują występowanie zakażeń SIV u prosiąt. W duńskiej fermie o cyklu zamkniętym, gdzie występowały objawy grypy i gdzie nie stosowano szczepień przeciw temu drobnoustrojowi, badanie testem RT-PCR pulowanych wymazów z nosa od 10-14 dniowych prosiąt wykazało obecność wirusa w 12 z 43 miotów (28,6%) (Ryc. 1).
Ryc. 1. Liczba miotów dodatnik w kierunku SIV w badaniu RT-PCR wedłu wieku loch
Wirusa grypy nie wykryto jednak w wymazach z nosa od żadnej z 43 loch w 5 dni po wprowadzeniu do sektora porodowego. Spośród tych loch, u 12 (27,9%) wykazano dwukrotny lub wyższy wzrost miana przeciwciał przeciw co najmniej jednemu z badanych podtypów wirusa grypy (Ryc. 2). Nie stwierdzono korelacji między dodatnimi miotami i wzrostem miana przeciwciał ich matek. Lochy z pierwszym lub drugim miotem miały istotnie więcej dodatnich miotów w porównaniu do starszych loch. Również młode lochy były obarczone statystycznie większym ryzykiem wzrostu poziomu przeciwciał przeciw SIV. Poza kaszlem nie występowały żadne istotne różnice w objawach klinicznych między dodatnimi i ujemnymi miotami. Z drugiej strony po zsumowaniu o ocenie objawów dla każdego miotu, ich silniejsze wyrażenie wykazano w miotach zakażonych SIV. Średnie dzienne przyrosty nie różniły się między miotami dodatnimi i ujemnymi w kierunku SIV.
Ryc. 2. Liczba loch z podwyższonym ponad 4 krotnie mianem przeciwciał według wieku loch
Te badania wykonane na małą skalę tylko w jednej fermie wykazały, że stosunkowo wysoki odsetek prosiąt ssących ze stada, w którym krąży SIV, może być zainfekowany w pierwszych dniach po urodzeniu, a przeciwciała matczynie nie zabezpieczają przed zakażeniem. Okazało się, że prosięta od młodych loch były obarczone wyższym ryzykiem zakażenia niż prosięta od starszych loch. Ponieważ jednak u wszystkich loch badanie w kierunku SIV wymazów z nosa dało wynik ujemny i nie było korelacji zakażenia miotu ze wzrostem poziomu przeciwciał u danej lochy, prosięta mogły być zakażone przez inne źródło niż ich matka. Tak więc zwiększone ryzyko zakażenia prosiąt od młodych loch może być interpretowane jako skutek niskiego poziom odporności biernej. Przy analizie sytuacji w zakresie infekcji SIV w stadach loch należy się skupić przede wszystkim na badaniu miotów loszek i młodych loch.