0
Nie jest tajemnicą, że wirus epidemicznej biegunki świń (PEDV) został wprowadzony na teren Ameryki Północnej w 2013 roku, gdzie następnie rozprzestrzenił się w przemyśle trzody chlewnej. Mimo, że niektóre systemy produkcyjne z powodzeniem wdrożyły odpowiednie systemy bioasekuracji (włączając relokację) w celu zapobieżenia zawleczenia wirusa zespołu rozrodczo oddechowego świń i Mycoplasma hyopneumoniae, nie było to wystarczające do obrony przed PEDV. Nowy wirus rozprzestrzenił się bardzo szybko podczas zimowych miesięcy roku 2013-2014, a jego ekspansja została spowolniona dopiero w cieplejszych, letnich miesiącach 2014r.
Do pewnego stopnia wysoce zakaźny charakter tego wirusa umożliwił obejście przyjętych praktyk sanitarnych. Prosię-noworodek zakażony PEDV wysiewa miliardy jednostek wirusowa w każdym gramie kału, a tylko niewielka ich liczba jest potrzebna do zakażenia innego prosięcia. Kał zakażonego PEDV prosięcia rozcieńczony 1: 100.000.000 nadal może być zakaźny dla naiwnych zwierząt. Praktyki czyszczenia i dezynfekcji, które tradycyjnie są uważane za "wystarczająco dobre" lub "wystarczająco czyste" dla wieku innych patogenów, nie wystarczają i w konsekwencji w ciężarówkach i porodówkach wirus pozostaje aktywny. Spowodowało to, że producenci docenili wartość mycia ciepłą wodą w porównaniu do zimnej. Producenci zdali sobie sprawę, że aby zatrzymać krążenie PEDV lub wyeliminować go z fermy producenci sobie sprawę należy poprawić warunki sanitarne. W celu eliminacji PEDV standardy sanitarne musiały osiągnąć nowy poziom.
Dążąc do dalszego ograniczenia rozprzestrzeniania PEDV, producenci i lekarze weterynarii dokonują także udoskonaleń w innych obszarach bioasekuracji. Zmiany te koncentrują się na:
- składnikach paszy, jej przetwórstwie i dostawie
- segregacji sprzętu transportowego
- wprowadzania ludzi i sprzętu na teren fermy
- zarządzaniu ściekami
- usuwaniu zwłok
Pasza.
PEDV rozprzestrzenia się poprzez transmisję fekalno-oralną, czyli gdy naiwne zwierzę spożyje zakaźny kał. Potencjalnym źródłem zagrożenia są zanieczyszczone składniki paszy lub kompletna pasza. Weterynarze wskazują na poszczególne składniki paszy jako na źródło potencjalnego zanieczyszczenia krzyżowego. Proces przyjmowania składników luzem (np kukurydza i mączka sojowa) zwrócił szczególną uwagę, ze względu na konieczność zapobiegania skażenia lodu i osadów, które mogą zawierać wirusa. W wytwórniach pasz kontakt samochodów przyjeżdzających i wywożących paszę i ich kierowców był zminimalizowany lub wyeliminowany. W niektórych przypadkach pasze dla stad wolnych od wirusa były przygotowywane w odrębnych młynach niż dla stad zakażonych. Skupiono się także na harmonogramie dostaw i tras dla zdrowych stad i populacji o wyższej wartości, tak by otrzymywały one pasze przed stadami zakażonymi, z odpowiednim czyszczeniem i dezynfekcją. W niektórych przypadkach producenci dodają określony środek powierzchniowo czynny (np. formalina) do paszy w celu dalszego zmniejszenia ryzyka.
Sprzęt do transportu.
Poza naciskiem na odkażanie środków transportu, niektórzy producenci dokonali segregacji swoich flot samochodów ciężarowych. Tym systemem do obsługi ferm zakażonych i niezakażonych można stosować oddzielne pojazdy.
Wprowadzanie ludzi i sprzętu.
Aby jeszcze bardziej ograniczyć możliwość wprowadzenia wirusa przez ludzi lub materiały obecne na farmach więcej uwagi poświęcono procesom wkraczania na teren ferm. W tym celu opracowano specjalne protokoły. W stosunku do wszystkich materiałów przychodzących stosowano odkażanie w specjalnych pomieszczeniach, a także zastosowano "duński system wprowadzania", co pozwoliło oddzielać brudne obuwie i odzież od czystych obszarów fermy.
Zarządzanie ściekami.
Ponieważ PED jest chorobą z transmisją fekalno- oralną, zalecono zmiany w kontroli i zarządzaniu ściekami. Producenci zdali sobie sprawę z istotności odpowiedniej bioasekuracji wobec sprzętu mającego styczność z odchodami zwierząt, to znaczy że sprzęt powinien być dedykowany konkretnej grupie produkcyjnej co minimalizuje ryzyko transmisji poziomej zarazka. W przypadku gdy trzeba dzielić sprzęt między dwie grupy, stosuje się odpowiednie protokoły i tzw. check-listy co zmniejsza ryzyko ekspozycji grup na patogen. Nie powinno być żadnego ruchu krzyżowego pomiędzy ekipami i sprzętem zajmującymi się ściekami z osobami zajmującymi się zwierzętami, kierowcami i dostawami pasz (rysunek 1).
Zdjęcie 1. Oddzielenie paszy i ścieków jest niezbędnym elementem kontroli PEDV
Usuwanie zwłok.
PEDV powoduje śmierć. Jeśli zwłoki zostaną przemieszczone w inne miejsce, to są one, wraz z personelem i sprzętem zaangażowanym w usuwanie zwłok, potencjalnym źródłem zakażenia. Punkty zbioru zwłok z różnych budynków fermy są szczególnie ryzykowne. Grzebanir zwłok na miejscu, spalanie i kompostowanie są dobrymi sposobami minimalizującymi przenoszenie choroby.
We wszystkich aspektach wspomniano, że kluczowymi elementami jest komunikacja i edukacja. Chorobę może szerzyć niesumienny pracownik fermy lub kierowca samochodu. Czasami ludzie nie zdają sobie sprawy z wpływu ich działania na szerzenie choroby. Zapobieganie rozprzestrzenianiu się PEDV wymaga nowego poziom dbałości o szczegóły. Szkolenie jest niezbędne we wszystkich segmentach łańcucha produkcyjnego.
Walka z PEDV w latach 2013-2014 była trudną, bolesną lekcją; ale dzięki temu producenci północnoamerykańscy zmienili szereg praktyk bezpieczeństwa biologicznego i doświadczyli jedynie ułamku przypadków w kolejnych sezonach wysokiego ryzyka. Czas pokaże, czy ten sukces zostanie powtórzony w nadchodzących zimowych miesiącach.
