Dyzenteria świń

Dyzenteria świń jest wywoływany przez krętek zwany Brachyspira i powoduje ciężko zapalenie w obrębie jelita grubego, powodując krwistą i śluzową biegunkę.

Inne nazwy: Brachyspira hyodysenteriae

Więcej informacji o diagnostyce laboratoryjnej

Dyzenteria świń jest wywoływana przez grupę silnie beta- hemolitycznych krętków zwanych Brachyspira (wcześniej nazywane Serpuline lub Treponema) hyodysenteriae (klasyczny czynnik) i B. hampsonii. Organizmy te powodują ostre zapalenie w jelicie grubym, powodując krwawą i śluzową biegunkę.

Choroba występuje często u świń w wadze między 12 a 75 kg, ale ciężkie przypadki występują sporadycznie u macior i ich prosiąt.

Brachyspira może przetrwać poza świnią do 112 dni, ale umiera w ciągu 2 dni w suchym i gorącym otoczeniu. Mogą być przenoszone przez ptaki, muchy, ryby i myszy.

Rozpowszechnianie w gospodarstwie jest powolne. Liczba zakażonych świń wzrasta, gdy drobnoustrój gromadzi się w środowisku. Ozdrowiałe świnie rzadko chorują ponownie, jednak przeciwciała (IgG i IgA) nie utrzymują się długo. Dlatego poziom przeciwciał niewiele mówi na temat odporności. Niektóre lochy mogą nie wykazywać żadnych objawów przez kilka miesięcy i przenosić chorobę na prosięta.

Wysoki koszt choroby wiąże się ze śmiertelnością (niska), zachorowalnością (wysoka), spadkiem wzrostu, wzrostem współczynnika konwersji paszy i kosztów leków podawanych w paszy.

Okres inkubacji w warunkach terenowych wynosi zwykle od 7 do 14 dni, ale może wynosić do 60 dni. Świnie mogą początkowo rozwinąć subkliniczny stan nosicielstwa, a następnie wykazywać objawy, jeśli są w stresujących warunkach lub gdy pasza ulega zmianie.

Lochy

Objawy kliniczne nie są częste, chyba, że choroba wystepuje pierwszy raz w stadzie.

Prosięta ssące

• Ostra biegunka.
• Luźny, jasnobrązowy kał z lub bez śluzu i krwi.
• Spadek kondycji ciała.
• Lochy są bezobjawowymi nosicielami.

Warchlaki, tuczniki

Pierwsze objawy:

• Nieznaczna biegunka, brudząca skórę wokół odbytu.
• Na początku biegunka ma jasnobrązowy kolor z galaretowatym śluzem i krwią.
• Zapadnięte boki.
• Niewielki spadek apetytu.
• Czasami nagła śmierć.

W miarę postępu choroby:

• Więcej krwi w kale, kał przybiera ciemny, smolisty kolor.
• Świnie znacząco tracą apetyt i kondycję.
• Odwodnienie.
• Zwierzęta są chude, mają zapadnięte oczy.

• Świnie zakażają się przez kontakt ze skażonym kałem.
• Choroba jest przenoszona przez świnie- nosicieli ( także lochy rodzące), które wydają bakterie z kałem przez dłuższy czas.
• Transmisja mechaniczna ze sprzętem, ciężarówki z paszą, obuwie i ptactwo.
• Może przenosić się z muchami, myszami, ptactwem i psami.
• Chorobę może wywołać stres związany ze zmianą paszy.
•  Zła higiena i duża wilgotność.
• Przegęszczenie kojców.

Więcej informacji o diagnostyce laboratoryjnej

• Objawy kliniczne, kał ze śluzem i krwią.
• Sekcyjnie- choroba ogranicza się do j. grubego.
• Posiew, specjalna hodowla bakteryjna pod kątem silnie beta-hemolitycznych krętków.
• PCR kału.

• Kontrola gryzoni i ptactwa.
• Całe puste- całe pełne.
• Dokładne czyszczenie i dezynfekcja pomieszczeń.
• Nie przemieszczać prosiąt.
• Można stosować antybiotyki, jednak muszą być stosowane przez dłuższy czas i może być to kosztowne.
• Depopulacja i repopulacja zakażonej fermy.
• Wszystkie zwierzęta remontowe powinny pochodzić z ujemnych ferm.
• Możliwe jest stosowanie szczepień i czasem mogą być pomocne (serotypowo specyficzne).