Leptospiroza

Leptospiroza to choroba wywoływana przez bakterie, która mają powinowactwo do nerek i dróg moczowych. Może również powodować problemy z reprodukcją.

Inne nazwy: Leptospira interrogans, Leptospira borgpetersenii, pomona, icterohaemorrhagiae, canicola, bratislava, serjoe, tarassovi

Leptospira to bakteria o długim i smukłym kształcie, obecna u większości gatunków ssaków. Znanych jest ponad 260 serotypów, zwykle nazywanych serowarami, a niektóre gatunki wywołują reakcje krzyżowe. Każdy serotyp ma jednego lub więcej gospodarzy (zwykle tylko dwóch lub trzech), u których te bakterie się rozmnażają się i bytują. Serotyp może pozostać zakaźny przez całe swoje życie w rezerwuarze, jakim jest gospodarz. U świń istotne Leptospiry obejmują 2 gatunki i różne serotypy. Są to Leptospira interrogans (serotypy pomona, icterohaemorrhagiae, canicola i Bratislava) i Leptospira borgpetersenii (serotypy serjoe i tarassovi). Może dojść do zakażeń przez inne serotypy z moczu innych zwierząt, na przykład L. canicola psów i L. hardjo do krów, ale infekcje są subkliniczne i zwykle nie powodują choroby. Świnia jest wtedy przypadkowym gospodarzem, to znaczy, że nie utrwala infekcji i jest odpowiedzialna tylko za minimalne siewstwo. Uważa się, że niektóre dzikie zwierzęta działają jako gospodarze rezerwuarowi. Po wprowadzeniu tych patogenów do hodowli trzody chlewnej, świnie stają się nosicielami. Dochodzi do infekcji nerek oraz sporadycznego wydalanie bakterii z moczem. Choroba występuje rzadko u prosiąt ssących i zakażeniu ulegają tylko niektóre zwierzęta. Jest to zoonoza.

Lochy w ostrych wybuchach choroby:

• Utrata apetytu.
• Gorączka.
• Apatia.
• Ronienia w późnej ciąży.
• Rodzenie martwych prosiąt.
• Większy odsetek zmumifikowanych prosiąt.
• Większy odsetek słabych prosiąt.
• Większy odsetek prosiąt- wcześniaków.
• Powtarzanie rui.

Prosięta ssące

• Choroba nie występuje często
• Utrata apetytu.
• Żółtaczka.
• Krew w moczu.
• Upadki najbardziej chorych zwierząt.

Odchowalnia i tucz

• Ostra żółtaczka.
• Wybroczynowość.
• Nagła śmierć.
• Bladość.

Infekcja może wejść na farmę w jeden z następujących trzech sposobów: wprowadzenie zainfekowanych loszek i knurów. Zakażenie może zostać wprowadzone do gospodarstwa przez inne zwierzęta; szczury, myszy i psy, które mogą być rezerwuarem zarazka. Gospodarstwo może być narażone na pośrednie źródła zanieczyszczeń, na przykład skażoną wodę, brudne podłogi, które nie są odpowiednio utrzymywane w czystości, umożliwiając gromadzenie się moczu. Patogen przenosi się z moczem.

Nie jest to łatwe zadanie, ale może być bardzo przydatne: badanie odsetka aborcji, powrotów rui, porodów martwych prosiąt, słabych prosiąt oraz w jakim wieku ma to miejsce u loch i loszek. Pobrać próbki krwi od podejrzanych zwierząt i powtórzyć 2-3 tygodnie później. Szczepionki wytwarzają niskie miana przeciwciał. Interpretacja serologiczna jest skomplikowana przez zmienną, krzyżową reaktywność między serowarami. Test PCR poronionych płodów lub moczu. Można przeprowadzić specjalną hodowlę bakteryjną, ale jest to trudne i wymaga bardzo długiego okresu czasu (12-26 tygodni).

Krytyczne jest przerwanie cyklu infekcji świnia- świnia lub gryzoń/dzikie zwierzęta - świnia. Szczepić stado hodowlane co najmniej raz na trzy do sześciu miesięcy szczepionkami złożonymi z wielu szczepów. Używanie pitnej, nieskażonej wody lub stosowanie chlorowania. Unikanie używania źródeł wody powierzchniowej, jeśli to możliwe. Antybiotyki mogą być stosowane do kontroli objawów klinicznych, ale nie eliminują infekcji i zwykle wymagają długich okresów podawania. Restrykcyjne programy kontroli gryzoni.